مقاله بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی موقعیت اینترونی به عنوان یک نشانگر تکاملی در ژنهای تیوردوکسین موجودات فتوسنتزکننده با تأکید روی گیاه انگور :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

قطعات DNA ژنومی و ORF یک ژن تیوردوکسین h تحت عنوان VvCxxS2 از بافت حبه انگور عسکری جداسازی و همسانهسازی گردیدند. قطعه DNA VvCxxS2 ژنومی حاوی دو اینترون در موقعیتهایی مشابه با ژنهای تیوردوکسین h انگور و گیاهان عالی بوده و اتصالات اینترون- اگزون آن همانند ژنهای گیاهان عالی از قانون GT-AG تبعیت می نماید. بررسی موقعیت اینترونی نشان داد که دو اینترون از ژن تیوردوکسین کلامیدوموناس و یک اینترون از ژن تیوردوکسین مهره داران در موقعیتی مشابه با اینترونهای ژنهای تیوردوکسینهای F و h گیاهان عالی قرار گرفتهاند که به احتمال قوی یک خاستگاه اولیه را برای جلبک کلامیدوموناس، تیوردوکسینهای h و f گیاهان عالی و مهرهداران پیشنهاد مینماید. بررسی موقعیت اینترونی ،h و f نشان داد که این ژنها دستخوش یک تکامل دیرهنگام شده و در مقایسه با تیوردوکسینهای o ژنهای تیوردوکسی الگوی نیز مورد مطالعه قرار گرفته و نتایج z و y ،x ،m متفاوتی از تکامل را دارا میباشند. موقعیت اینترونها در ژنهای تیوردوکسینهای بدست آمده نشان میدهند که این ژنها دارای یک اینترون بین توالی پپتید انتقالی و پروتئین بالغ بوده و اینترونهای خود را در طی یک تکامل دیرهنگام بدست آوردهاند. در مجموع، نتایج بدست آمده در این بررسی نشان میدهد که تیوردوکسینهای o و h ،f منشأ یوکاریوتی و تیوردوکسینهای منشأ پروکاریوتی داشته و الگوی متفاوتی از تکامل را نشان میدهند