مقاله بررسی اثر آرتمین برانتقال ساختاری و پایداری بتالاکتوگلوبولین با روش های طیف سنجی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر آرتمین برانتقال ساختاری و پایداری بتالاکتوگلوبولین با روش های طیف سنجی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر آرتمین برانتقال ساختاری و پایداری بتالاکتوگلوبولین با روش های طیف سنجی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر آرتمین برانتقال ساختاری و پایداری بتالاکتوگلوبولین با روش های طیف سنجی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر آرتمین برانتقال ساختاری و پایداری بتالاکتوگلوبولین با روش های طیف سنجی :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

آرتمین به دلیل مقاومت زیادی که به فاکتورهایی چون دز بالای اشعه ماورای بنفش، خشکی، دمای زیاد و کمبود چندساله اکسیژن دارد یکی از جذاب ترین مدل های حیوانی برای تحقیقات بیوشیمیایی و بیولوژیکی است. مقدار زیادی از پروتئینی که آرتمین وجود دارد. آرتمین که به شدت به حرارت مقاوم است Artemia franciscana نامیده می شود در جنین های مقاوم به استرس گردیده و مانع از تجمع حرارتی H2O باعث پایداری سلول های پستاندارانی که ژن پروتئین وارد آنها شده است، در برابر دما و ۲نقش دارد. اما هنوز عملکرد آرتمین در طی تکامل RNA می شود. آرتمین همچنین در حفاظت از in vitro سیترات سنتتاز در جنین آرتمیا کاملا مشخص نیست. در این مطالعه اثر آرتمین بر پایداری و ساختار بتالاکتوگولوبولین با دورنگ نمایی دورانی و طیف سنجی فلورسانس مطالعه شد. نتایج نشان دادند که آرتمین اثر بازدارنده بر انتقال بتا به آلفا در ساختار دوم دارد. به دلیل اینکه این انتقال در طی واسرشتگی بتالاکتوگولوبولین روی می دهد منطقی است که بگوییم آرتمین پایداری بتا لاکتوگولوبولین را افزایش داده و بر سرشتگی آن تاثیر می گذارد. بنابراین نتیجه می شود که پایدارسازی و سرشتگی پروتئین ها در کیست آرتمیا می تواند از نقش های مهم آرتمین باشد. علاوه بر این، نتایج نشان می دهند که آرتمین می تواند در ب یوتکنولوژی برای پایداسازی پروتئین ها، جلوگیری از تجمع و سرشتگی مجدد آنها به کار رود.