مقاله گیاه ماش سبز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله گیاه ماش سبز دارای ۴۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گیاه ماش سبز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گیاه ماش سبز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله گیاه ماش سبز :

گیاه ماش سبز

به این گیاه در فارسی ماش سبز و یا ماش می گویند و در انگلیسی آن را Green gram ، mung bean و یا golden gram می گویند . نام علمی قدیمی آن نیز Phaseolus aureus بوده است .

این گیاه بطور وسیعی در هندوستان وبرمه کاشته می شود . بومی هندوستان است اما در چین ، ایران ، ژاپن ، امریکا ، سریلانکا ، ویتنام و تا حد کمی در بعضی از قسمتهای افریقا می روید . سطح زیر کشت آن در دنیا حدود ۵/۲ میلیون هکتار است و سالانه ۸/۰ میلیون تن دانه تولیدمی کند . دانه ماش از نظر مواد پروتئینی غنی است و در مقایسه با گونه های آمریکایی قابل هضم و خوشمزه تر است . دانه های آن را بصورت پخته در تهیه سوپ ، برنج ، آبگوشت و غیره مصرف می کنند . جوانه های سبز شده ی آن سرشار از ویتامین «ث» است و در تهیه انواع سالاد و غذاهای در چین هواداران بسیاری دارد . ماش همچنین علوفه ی خوش خوراکی برای دامها است و بخوبی سیلو می شود . کشت آن به عنوان کود سبز جهت تقویت زمین معمول است .

 

خصوصیات مرفولوژیکی
ماش گیاهی است یکساله به شکل بوته ای یا بالا رونده ، ریشه های آن مستقیم و قدری منشعب هستند . ساقه ها راست ، ظریف ، منشعب ، کرکدار ، به رنگ سبز روشن و به ارتفاع ۴۵ تا ۹۰ سانتیمتر می باشند . گل آذین آن بصورت خوشه و گلهای آن که به رنگ لیمویی زرد می باشند بر روی دمگل بلندی قرار گرفته اند .

غلافهای آن باریک ، استوانه ای و کمی کرکدار بوده که قبل از رسیدن سبز روشن یا سبز تیره و به هنگام رسیدن ، سبز مایل به قهوه ای یا سیاه رنگ می شود . در هربوته ۲ تا ۸ غلاف و در هر غلاف ۱۰ تا ۲۰ بذر به رنگ سبز ، طلایی ، قهوه ای و سیاه دیده می شوند . وزن هزار دانه ی آن ۲۰ تا ۴۰ گرم است .
خصوصیات اکولوژیکی

ماش گیاهی است گرمسیری که معمولاً در دمای بالاتر از ۱۶ درجه سانتیگراد رشد می کند و در دمای کمتر از ۱- درجه از بین می رود . این گیاه تابستانه بوده و دارای نیاز حرارتی زیادی است . انواع پاکوتاه ماش نسبت به انواع پابلند آن به درجه حرارت کمتری نیاز دارد . در جه حرارت لازم برای جوانه زدن آن ۸ درجه ی سانتیگراد است و چنانچه در طول رشد دما کمتر از ۱۲ درجه باشد بخوبی رشد نمی کند . مجموعه درجه حرارت لازم برای ارقام دیر رس آن ۲۳۰۰ الی ۲۴۰۰ ، ارقام متوسط رس ۱۸۰۰ تا ۲۰۰۰ و ارقام زودرس ۱۶۰۰ تا ۱۸۰۰ درجه سانتیگراد متغیر است .

در مناطق خشک نیمه گرمسیری و گرمسیر ( افغانستان ، ایران ، جمهوری آسیای مرکزی شوروی ) فقط تحت شرایط آبی محصول می دهد . در مناطق مرطوب گرمسیری هندوستان ماش هم در فصل مرطوب و هم در فصل خشک کاشته می شود . در فصل مرطوب نیازی به آبیاری آن نیست اما در فصل خشک تا ۵ بار آن را آبیاری ( ۲۰۰۰ تا ۴۵۰۰ متر مکعب در هکتار ) می کنند . این گیاه به خشکی مقاوم بوده و به ماندابی حساس است .

ماش گیاهی است روز کوتاه اما تعداد کمی از واریته های آن به طول روز بی تفاوت هستند . معمولاً آن را ۳ ماه بعد از کاشت برداشت می کنند . در مناطق گرمسیری اغلب آن را بصورت در هم با سایر غلات می کارند .

عملیات زراعی
ماش را در انواع خاکها می کارند ولی در اراضی سبک و غنی از مواد آلی یا خاکهای شنی رسی عملکرد آن بیشتر است . به خاکهای بیش از حد مرطوب حساس بوده و در خاکهای گرم و خشک محصول خوبی تولید می کنند . این گیاه به ازت و فسفر واکنش نشان می دهد . جدول زیر نتیجه مطالعات اثر مقادیر متفاوت ازت و فسفر بر خصوصیات مختلف ماش است .

 

تیمار (kg/ha) تعداد غلاف در گیاه تعداد بذر در غلاف وزن هزار دانه
۰ ۷/۱۱ ۶/۹ ۴/۲۳
ازت ۱۰ ۶/۱۳ ۴/۱۰ ۹/۲۴
۲۰ ۹/۱۵ ۹/۱۰ ۹/۲۴
۳۰ ۹/۱۱ ۱/۱۰ ۵/۲۶
۰ ۳/۱۰ ۳/۹ ۷/۲۳
۲۰ ۶/۱۲ ۱/۱۰ ۴/۲۵
۴۰ ۳/۱۴ ۴/۱۰ ۲۶
۶۰ ۹/۱۵ ۱۱ ۸/۲۶

افزایش ازت تا ۲۰ کیلوگرم در هکتار محصول گیاه را افزایش می دهد حال آنکه افزایش فسفر از ۰ تا ۶۰ کیلوگرم در هکتار محصول دانه را افزایش داده است .
چون ماش گیاهی است تابستانه و وجینی لذا باید در پاییز سال قبل برای کاشت آن زمین را به عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر شخم زد و اگر کود دامی لازم باشد باید همراه این شخم به زمین داد . در بهار سال بعد به عمق ۱۰ تا ۲۰ سانتیمتر شخمی متوسط زده می شود . معمولاً بذرهای آن را به سه روش دستپاش ، کپه

ای و خطی کشت می کنند . مقدار بذر لازم بسته به جنس خاک ، روش کاشت و اندازه ی بذر متفاوت بوده و معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم بذر مصرف می کنند .
در ایران این گیاه پس از برداشت جو یا گندم کاشته می شود و در پاییز هنگامیکه دانه های آن سفت و غلافهای آن زرد یا سیاه شدند محصول آن را در چند نوبت برداشت می کنند . مقدار عملکرد آن از ۴۰۰ تا ۷۰۰ کیلوگرم در هکتار متفاوت بوده و تا ۱۵۰۰ کیلوگرم در هکتار می توان از آن محصول گرفت .
ارقام ماش در ایران :

۱- ماش گوهر : به رنگ سبز روشن و قلوه ای شکل ، وزن ۱۰۰۰ دانه ۲۵ گرم ، تا حدودی مقاوم به امراض ، طول مدت رشد ۷۵ روز .
۲- ماش پرتو : به رنگ سبز تیره و گرد ، مقاوم به امراض ، وزن ۱۰۰۰ دانه ۴۰ گرم ، طول مدت رشد ۷۳ روز .

۳- ماش مهر : به رنگ سبز روشن و استوانه ای شکل ، مقاوم به امراض ، وزن هزار دانه ۴۸ گرم ، طول مدت رشد ۸۰ روز .
۵-مبارزه با آفات ، بیماری ها و علفهای هرز
بیماریها :

۱ بیماری مرگ گیاهچه ی ماش : قارچ را یزوکتینا باعث پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه می شود لذا بذرها را با قارچکشهای مناسب مثل تتراکلروتیابندازول به نسبت ۲ گرم برای هر کیلوگرم بذر استفاده می کنند .

۲ بیماری ویروسی موزائیک ماش : این ویروس باعث لک و پیس شدن ، پیچیدگی و بدشکلی برگها و ضعف بوته می شود . این ویروس از راه بذر منتقل شده و عامل انتشار آن شته ها هستند .

۳ بیماری ویروسی موزائیک یونجه : لکه های زرد رنگی برروی ماش بوجود می آید . عامل انتقال آن از روی یونجه به ماش ، شته ها هستند .
آفات عمده و علفهای هرز این گیاه مشابه دیگر حبوبات است .

۶-ترکیب شیمیایی و ارزش غذایی
دانه ماش از نظر ویتامین و مواد پروتئینی غنی است و جزو علوفه های خوش خوراک دامها محسوب می شود . این گیاه باعث ازدیاد شیر دامها ، خصوصاً میشهای بره دار می شود . ماش در موقع گل دادن مورد علاقه اغلب دامها است اما هنگامی که دانه بست فقط اسب و گوسفند از آن استفاده می کنند . بالاترین مقدار پروتئین آن بین گل دادن و دانه بستن آنها است لذا به هنگام گل دادن ، مجموع شاخ و برگ آن را برداشت ، خرد و سیلو می کنند .
بذرهای خشک آن تقریباً دارای ۷/۹ درصد آب ، ۶/۲۳ درصد پروتئین ، ۲/۱ درصد چربی ، ۲/۵۸ درصد هیدرات کربن ، ۳/۳ درصد فیبر خام و درصد خاکستر هستند .
ماش سیاه (Phaseolus mungo )

 

این گیاه را در فارسی ماش سیاه و در زبان انگلیسی به آن Black gram و یا Urd می گویند . اسامی مترادف آن عبارت است از : P.calaratus ، P.aconiflum و P.angulens .

ماش سیاه بطور وسیعی در هندوستان کاشته می شود و در اغلب نقاط افریقا نیز به چشم می خورد . منشاء آن هندوستان است و در آنجا به طور در هم با دیگر گیاهان و در تناوب با برنج کاشته می شود . این گیاه توسط مهاجرین هندی به دیگر مناطق گرمسیری منتقل شده و در برخی کشورها به عنوان کود سبز استفاده می شود . در هندوستان آنرا پخته و همراه با نان و بیسکویت مصرف می کنند . غلافهای سبز آن نیز به عنوان سبزی مصرف می شود . علوفه ی این گیاه نسبتاً پرزدار و در مقایسه با ماش سبز کم ارزش تر است . متوسط عملکرد آن حدود ۵۰۰ کیلو گرم در هکتار است .
۲-خصوصیات مرفولوژیکی

ماش سیاه گیاهی است ایستاده یا نیمه ایستاده ، منشعب ، علفی ، یکساله و به ارتفاع ۲۰ تا ۸۰ سانتیمتر با پرزهای قهوه ای متمایل به قرمز . دارای ریشه ای اصلی است که به خوبی رشد می کند و بر روی آن گره های نرم و مدوری تشکیل می شود . این گره ها از نظر اندازه با هم فرق می کنند . برگهای آن سه برگچه ای به صورت متناوب قرار دارند . غلافهای آن به هنگام رسیدن قهوه ای می شود و هر کدام دارای ۶ تا ۱۰ بذر می باشند . بذرهای آن کوچک ، مربع شکل ، سیاه رنگ با نافی فرو رفته و سفید است . وزن هزار دانه ی آن تقریباً ۴۰ گرم است . فرم رشد آن نیز برون زمینی است .

۳-خصوصیات اکولوژیکی

ماش سیاه گیاهی است مقاوم به خشکی که برای اقلیمهای گرمسیری مرطوب و مناطق با بارش سنگین مناسب نیست . بهترین خاک برای کشت آن خاکهای رسی است . این گیاه را در فصل گرم می کارند .

۴-عملیات زراعی
در هندوستان ماش سیاه را در تابستان و هم در زمستان می کارند . معمولاً بستر کشت آن فشرده است . کشت آن نیز در روش دستپاش یا در ردیفهای ۲۵ سانتیمتری انجام می شود . اغلب در تناوب با برنج قرار می گیرد و گاهی در کشتهای در هم استفاده می شود .
این گیاه توسط سفیدک پودری ، زنگ ، لکه برگی و دیگر آفات و بیماریهای مشترک با ماش مورد تهدید قرار می گیرد .
۵-ترکیبهای شیمیایی و ارزش غذایی

بذرهای خشک آن حاوی ۷/۹ درصد آب ، ۴/۲۳ درصد پروتئین ، ۱ درصد چربی ، ۳/۵۷ درصد هیدارت کربن ، ۸/۳ درصد فیبر و ۸/۴ درصد خاکستر است .

شناسنامه :
نخود Leguminosae :تیره
Vigna radiate – Phaseolus aureus :نام لاتین
Green gram – golden gram – Mung bean :نام انگلیسی
ماش سبز :نام فارسی
ماش :نام عربی

شرح گیاه

گیاه ماش بومی هندوستان است ولی در نقاط دیگر از جمله ایران می روید دانه ماش غنی از پروتئین بوده و بعنوان ماده غذائی مورد مصرف دارد وهمچنین بعنوان غذای دام تیز مصرف می گردد. ماش گیاهی است یکساله به شکل بوته ای یا بالا رونده ریشه های آن مستقیم و قدری منشعب هستند. ساقه ها راست، ظرفیت، منشعب کرک دار، به رنگ سبز روشن و به ارتفاع ۴۵ تا ۹۰ سانتی متر می باشند.

گل آذین آن بصورت خوشه و گلهای آن که به رنگ لیمویی زرد می باشند بر روی دمگل بلندی قرار گرفته اند. غلافهای آن باریک، استوانه ای و کمی کرک دار بوده که قبل از رسیدن سبز روشن یا سبزتیره و به هنگام رسیدن سبز مایل به قهوه ای یا سیاه رنگ می شود. در هر بوته ۲ تا ۸ غلاف و در هر غلاف ۱۰ تا ۲۰ بذر به رنگ سبز، طلایی، قهوه ای و سیاه دیده می شوند.

وزن هزار دانه آن ۲۰ تا ۴۰ گرم است.

نیازهای اکولوژیکی
آب و هوا: ماش گیاهی است گرمسیری که معمولاً دردمای بالاتر از ۱۶ درجه سانتی گراد رشد می کند و در دمای کمتر از ( ۱- ) درجه از بین می رود. این گیاه تابستانه بوده و دارای نیاز حرارتی زیادی است. انواع پاکوتاه ماش نسبت به انواع پابلند آن به درجه حرارت کمتری نیاز دارد. درجه حرارت لازم برای جوانه زدن آن ۸ درجه سانتی گراد است و چنانچه در طول رشد دما کمتر از ۱۲ درجه باشد بخوبی رشد نمی کند در مناطق خشک نیمه گرمسیر و گرمسیر، مانند ایران فقط تحت شرایط آبی محصول می دهد. این گیاه به خشکی مقاوم بوده و به ماندابی حساس است. ماش گیاهی است روز کوتاه اما تعداد کمی از واریته های آن به طول روز بی تفاوت هستند.

خاک: ماش را درانواع خاکها می کارند ولی دراراضی سبک و غنی از مواد آلی یا خاکهای شنی رسی عملکرد آن بیشتر است. به خاکهای بیش از حد مرطوب حساس بوده و در خاکهای گرم و خشک محصول خوبی تولید می کنند این گیاه به ازت و فسفر واکنش نشان می دهد افزایش ازت تا ۲۰ کیلوگرم در هکتار محصول گیاه را افزایش می دهد حال آنکه افزایش فسفر از ۰ تا ۶۰ کیلوگرم درهکتار محصول دانه را افزایش داده است.

ارقام ماش
۱- ماش گوهر: به رنگ سبز روشن و قلوه ای شکل، وزن ۱۰۰۰ دانه ۲۵ گرم تا حدودی مقاوم به امراض، طول مدت رشد ۷۵ روز
۲- ماش پرتو: به رنگ سبز تیره و گرد، مقاوم به امراض، وزن ۱۰۰۰ دانه ۴۰ گرم، طول مدت رشد ۷۳ روز

۳- ماش مهر: به رنگ سبزروشن و استوانه ای شکل، مقاوم به امراض، وزن هزار دانه ۴۸ گرم، طول مدت رشد ۸۰ روز
کاشت: چون ماش گیاهی، تابستانه و وجینی است لذا، باید در پائیز سال قبل برای کاشت آن زمین را به عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر شخم در و اگرکود دامی لازم باشد باید همراه این شخم به زمین داد. در بهار سال بعد به عمق ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر شخمی متوسط زده می شود. معمولاً بذرهای آن را به روش دست پاش، کپه ای و خطی کشت می کنند. مقدار بذر لازم بسته به جنس خاک، روش کاشت و اندازه بذر متفاوت بوده و معمولاً بین ۳۰ تا ۴۰ کیلو گرم بذر مصرف می کنند.

داشت
مبارزه با بیماریها و آفات: (۱) بیماری مرگ گیاهچه ماش: قارچ را یزودکیتنا باعث پوسیدگی بذر و مرگ گیاهچه می شود لذا بذرها را با قارچ کشهای مناسب مثل تتراکلرو تیابندازول به نسبت ۲ گرم برای هر کیلوگرم بذر استفاده می کنند.
۲) بیماری و ویروسی موزائیک ماش: این ویروس باعث لک و پیس شدن، پیچیدگی و بدشکلی برگها و ضعف بوته می شود. این ویروس از راه بذر منتقل شده و عامل انتشار آن شته ها هستند.
۳) بیماری ویروسی موزائیک یونجه : لکه های زرد رنگی بر روی ماش بوجود می آید عامل انتقال آن از روی یونجه به ماش شته ها هستند.
مبارزه؛ علفهای هرز باید مثل تمامی حبوبات، باید در دستور کار قرار گیرد.

برداشت
درایران این گیاه پس از برداشت جو یا گندم کاشته می شود و درپائیز هنگامیکه دانه های آن سفت و غلافهای آن زرد یا سیاه شدند محصول آن را در چند نوبت برداشت می کنند. مقدار عملکرد آن از ۴۰۰ تا ۷۰۰ کلوگرم درهکتار بوده و تا ۱۵۰۰ کیلوگرم در هکتار می توان از آن محصول گرفت.
تذکر: در مناطق گرمسیری اغلب ماش را به صورت درهم با سایر غلات می کارند.

دامنه انتشار
در بعضی نقاط کشور پرورش داده می شود.
انتخاب زمین مناسب جهت کاشت

یکی از مهمترین عوامل مؤثر در انتخاب مناطق مناسب برای کشت حبوبات، توجه به عناصر اقلیمی و به خصوص نیازهای حرارتی این گیاهان می‌باشد. امروزه نقش اقلیم در بخش کشاورزی، از طریق توزیع جغرافیایی محصول بر اساس شرایط اقلیمی، جهت پیشگیری از آسیب های احتمالی بروز سرما و یخبندان،

طوفان، خشکسالی و یا کاهش آب بر هیچ کس پوشیده نیست. خسارات ناشی از عناصر اقلیمی بر روی محصولات زراعی به دلیل عدم تناسب نوع محصول با شرایط محیطی، قابل توجه است. نمونه این گونه خسارت ها در نقاط مختلف جهان هر سال تکرار می‌شود. به طور مثال خسارت ناشی از سرمای دیررس بهاره و زودرس پاییزه در استان چهارمحال و بختیاری در بعضی از سال‌ها کل محصول باغ‌های بادام منطقه وبخش قابل توجهی از محصولات زراعی بویژه لوبیا را از بین

می‌برد و میلیاردها ریال خسارت وارد می‌کند (اسدی ، ۱۳۷۸) . در سال ۱۳۶۸ در اثر سرمای اردیبهشت، بسیاری از محصولات گیاهان باغی و زراعی استان خراسان از بین رفت (کمالی،‌۱۳۶۸). بنابراین تخصیص بهینه منابع انسانی، مادی و طبیعی با شناخت شرایط جوی و اقلیمی، جهت دستیابی به توسعه همه جانبه (پایدار) بیش از پیش آشکار می‌ گردد.

تفاوت‌های مکانی از نظر کشاورزی و تولید محصول، ضرورت انجام مطالعات اگروکلیماتولوژی (اقلیم کشاورزی) را آشکار می‌سازد. در حقیقت بدون فهم و درک اقلیم، هیچ منطقه و ناحیه کشاورزی، اقتصادی نخواهد بود. هر ناحیه دارای ویژگیهای مخصوص به خود می‌باشد که با مناطق پست تر یا مرتفع‌تر متفاوت است. عوامل مذکور باعث شده که، هر منطقه بر حسب ناهمگنی‌های فیزیکی (توپوگرافی، شیب، اقلیم) دارای مناطق زراعی مختلفی باشد. استان چهارمحال وبختیاری نیز به لحاظ تنوّع عوامل فیزیکی، که ناشی از صور مختلف ناهمواریها، خاک، اقلیم و … از لحاظ مناسب بودن برای کشاورزی از منطقه‌ای به منطقه دیگر، بسیار متفاوت است. در این مطالعه مناطق مستعد کشت لوبیا، ماش و سویا به عنوان سه محصول مهم غذایی از طریق نیازهای حرارتی مشخص شده و نتیجه به صورت نقشه ارایه گردیده است.

 

مواد و روشها
ابتدا دمای روزانه کلیه ایستگاههای هواشناسی استان شامل: حداقلها و حداکثرهای مطلق و متوسط روزانه تعیین گردید(سالنامه های هواشناسی،۱۳۷۵- ۱۳۵۴و هامون، ۱۳۶۵). سپس با توجه به آستانه‌های دمایی قابل تحمل گیاه برای حبوباتی از قبیل ماش، سویا و لوبیا در دوره رویش و همچنین نیازهای درجه روز انرژی حرارتی آنها برای رشد کامل مشخص شد. منحنی‌های دمای حداقلها، حداکثرها و متوسط یا استفاده از روشهای میان‌یابی بر روی نقشه رسم گردید.

سپس با توجه به زمان عبور آستانه های تحملی ارقام مختلف گونه های فوق‌الذکراز دماهای مضره در هرمنطقه، محدوده هایی که توان تأمین میزان درجه روز انرژی حرارتی مورد نیاز گیاه را داشتند، مشخص گردید. درجه حرارت رشد روزانه( GDD ) شاخصی است که می‌تواند برای توصیف مراحل بیولوژیکی گیاه مورد استفاده قرار گیرد. برای تعیین این شاخص( GDD) از معادله زیر استفاده شده است:

 

GDD= [( TMAX + TMIN)/2] – TBASE

TMAX و TMIN به ترتیب درجه حرارت حداکثر و حداقل روزانه و TBASE درجه حرارت پایه می‌باشند.
در این روش با توجه به میزانGDD مورد نیاز برای رشد هر گونه، و تعیین آستانه ها (حداقل‌ها و حداکثر های دمایی) برای تأمین حداقل شرایط برای رشد گیا

ه مورد نظر ، مناطق تفکیک گردید. مناطقی که در فصل رویش توان تولید آن میزان را با توجه به آستانه ها دارا بودند، مناطق مناسب و بقیه مناطق نامناسب تشخیص داده شد. در نهایت محل های مناسب برای تولید به صورت نقشه به تفکیک گونه های مورد نظر ارایه گردید این محدوده ها بر روی نقشه استان نشان داده شد. ماش از گیاهانی است که برای جوانه زنی به حداقل ۸ درجه سانتیگراد دما نیاز دارد. ارقام مختلف ماش برای اتمام طول دوره رویشی خود به ۱۶۰۰ تا ۲۴۰۰ درجه روز محتاج است(کوچکی و همکاران، ۱۳۶۸). ارقام زودرس به ۱۸۰۰-۱۶۰۰ درجه روز- ارقام متوسط رس به ۲۰۰۰-۱۸۰۰ درجه روز و

ارقام دیررس به ۲۴۰۰-۲۳۰۰ درجه روز نیاز دارند. حداقل درجه حرارت برای رشد سویا ۱۰ درجه سانتیگراد است. بر اساس ارقام مختلف از ۲۰۰۰ تا ۲۶۰۰ درجه روز برای اتمام دوره رویشی و زایشی خود نیاز دارد. در واقع ارقام زودرس ۲۰۰۰-۱۸۵۱، ارقام متوسط رس ۲۳۰۰-۲۰۹۸، و ارقام دیررس به ۲۶۰۰-۲۳۴۵ درجه روز حرارت نیاز دارند ( ,HPRCC2001). و لوبیا برای جوانه زنی به حداقل ۱۰ درجه حرارت نیاز دارد. مجموعه درجه روزانه رشد این گیاه برای ارقام زودرس ۱۸۰۰، متوسط رس ۲۰۰۰ و دیر رس ۲۲۰۰ می‌باشد(,HPRCC2001).

 

با توجه به دمای متوسط ماهانه و همچنین مجموع درجه حرارت روزانه مورد نیاز ماش، می‌توان تاریخ کاشت آن را در اردیبهشت انتخاب نمود. ارقام زودرس در بالاتر از ۲۳۰۰ متری از سطح دریا نمی‌توانند به نیازهای حرارتی خود برای تأمین رشد کامل برسند. ارقام متوسط رس نیز تا حداکثر ۲۱۷۵ متر از سطح دریا و ارقام دیررس تا حداکثر ۱۹۰۰ متر از سطح دریا می‌توانند به نیازهای حرارتی خود برسند. محدوده مساحتی که از نظر نیازهای اقلیمی، مناسب برای کاشت این گونه در استان چهارمحال و بختیاری می‌باشد از نظر زود یا دیر رس بودن به ترتیب ۴۱۶۰۹۰، ۳۳۹۲۶۴ و ۱۰۹۴۰۰ هکتار است. این محدوده در نقشه‌های شماره

۱ تا ۳ نشان داده شده است. بررسیهای صورت گرفته بر روی نیازهای حرارتی گیاه سویا نشان می‌دهد که تا حداکثر ۱۸۰۰ متر از سطح دریا می‌توان اقدام به کشت گونه‌های زودرس نمود. هر چند به دلیل فقدان کشت در منطقه ضرورت دارد، قبلاً به صورت آزمایشی سازگاریهای اکولوژیکی نیز صورت گیرد. محدوده مناسب برای کاشت این گونه در نقشه شماره ۴ ارایه شده است، و مساحت آن نیز ۴۳۶۳۷ هکتار است. مطمئن‌ترین سطح ارتفاع برای کاشت لوبیا ۱۹۰۰ متر است. کشت در بیش از این ارتفاع احتمال سرمازدگی و از بین رفتن محصول از طریق سرمای زود رس پاییزه وجود خواهد داشت. نقشه شماره ۵ محدوده اقلیمی مناسب کشت این گونه را نشان می دهد. مساحتی که می‌تواند در این استان به کاشت این گونه اختصاص یابد ۱۰۹۴۰۰ هکتار است.
تغییرات زمانی خصوصیات نفوذ پذیری خاک در آبیاری نواری و ارزیابی روشهای اندازه گیری

 

پوشش گیاهی از عوامل مهم نفوذ آب در خاک می باشد. با گذشت زمان از کاشت گیاه، با تغییر پوشش گیاهی، میزان نفوذ آب در خاک تغییر می کند. تغییرات زمانی نفوذ آب در خاک باعث تغییر مقدار راندمان کاربرد آب طی فصل رویش می شود، بطوریکه با ثابت ماندن میزان جریان ورودی، از راندمان کاربرد آب در طول فصل آبیاری کاسته می شود. جهت بررسی تغییرات زمانی نفوذ آب در خاک، در این تحقیق نفوذ پذیری آب در خاک به روش استوانه های دوگانه و روش پیشروی آب در نوار انجام شد. روش آبیاری، نواری و نوع گیاه ماش بود. آزمایش های نفوذ پذیری به روش استوانه های دوگانه در یک قطعه آزمایشی قبل از شخم و آزمایش های نفوذ پذیری به روش پیشروی آب در نوار در آبیاری های مختلف با پوشش گیاهی صفر، ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ درصد انجام شد.