مقاله بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر عوامل مختلف بر تغییر شکل و مقاومت محوری خاک های رسی مسئله دار در شبکه های آبیاری و زهکشی :

تعداد صفحات:۱۱

چکیده:

خاک مورد استفاده جهت بستر سازه ها و بخش های مختلف در اجرای شبکه های آبیاری و زهکشی یکی از پارامترهای مهم ی است که باید مورد توجه فراوان قرار گیرد . عدم وجود خصوصیات کیفی و ژئوتکنیکی لازم در تمامی خاک ها، امروزه تثبیت خاک را با استفاده از مصالح و مواد افزودنی مورد توجه قرار داده است . مقاومت محوری و مدول الاستیسیته از پارامترهای مهمی بوده که پتانسیل تغییر شکل خاک را بیان می نمایند. با افزایش مقاومت محوری و مدول الاستیسیته، تنش های وارده تغییر شکل کمتری را به خاک اعمال می نمایند. هدف این تحقیق بررسی تأ ثیر رطوبت و تراکم بر مقاومت محوری و مدول الاستیسیته خاک های رسی مسئله دار است . در این مقاله نمونه های خاک رس ی مسئله دار در رطوبت های بهینه، دو درصد کمتر، چهار درصد کمتر، دو درصد بیشتر و چهار درصد بیشتر و در تراکم های ۸۵ ، ۹۵ و ۱۰۰درصد مورد آزمایش تک محوری قرار گرفتند. در هر یک از این حالات با استفاده از منحنی های تنش -کرنش، مقاومت محوری حداکثر و مدول الاستیسیته خاک اندازه گیری و محاسبه شد . بر اساس یافته های این تحقیق، با افزایش رطوبت مقاومت محوری کاهش می یابد؛ به گونه ای که با تغییر رطوبت از چهار درصد کمتر ازرطوبت بهینه به چهار درصد بیش از رطوبت بهینه مقدار مقاومت محوری به طور متوسط ۸۴ درصد در تمامی تراکم ها کاهش می یابد. از طرفی نتایج حاصل از آزمایشها دلالت بر این دارد که با افزایش رطوبت مقدار مدول الاستیسیته خاک به شدت کاهش می یابد؛ به طوری که، مقدار این کاهش برای افزایش رطوبت از چهار درصد کمتر از رطوبت بهینه به رطوبت بهی نه در حدود ۸۲ درصد است.