مقاله در مورد امار جمعیت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد امار جمعیت دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد امار جمعیت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد امار جمعیت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد امار جمعیت :

امار جمعیت

مقدمه
کیفیت وکمیت جمعیت، عوامل مهم در فرآیند توسعه صنعتی هستند، لذا پیگیری و تجزیه و تحلیل دقیق آماری مربوط به میزان جمعیت، نرخ رشد و طبقه بندی آن بر اساس گروه های سنی ، جنس، تحصیلات و مهارت، حیاتی ترین ابزا برای برنامه ریزان محسوب می شوند.
آمارهای جمعیت به برنامه ریزان امکان می دهد تا توان بالقوه منابع انسانی موجود را برآورد نمایند و با آموزش مناسب، ظرفیتهای جدیدی را برای نیازهای آینده فراهم آورند.
ژاپن از گذشته تا حال:

کشور ژاپن در حقیقت از چند جزیره کوچک و بزرگ تشکیل شده در منتهی الیه خاور دور قرار گرفته و با وسعتی کم جمعیتی بالغ بر یکصد و چهل میلیون نفر را در خود جای داده است.
پس از جنگ جهانی اول و شکست آلمان ژاپنیی ها برای صنعتی شدن و تبدیل به یک ابرقدرت منطقه یا تلاش زیادی را مصروف داشتند و با گرفتن دانش فنی از آلمان، و دیگر کشورهای اروپایی به سرعت تبدیل به یک قدرت منطقه ای از لحاظ اقتصادی، نظامی گردید که به علت سیاست آن دوران تجاوزاتی را به کشورهای همسایه نظیر کره و چین انجام دادند تا اینکه قبل از جنگ جهانی دوم به همراه همکاری تکنولوژیکی با آلمان تبدیل به متحد یکدیگر شده و پس از شروع جنگ جهانی دوم به عنوان یکی از شرکای مهم در کنار آلمان – ایتالیا در خاور دور به جنگ با متفقین وارد شدند که همانطور که همگان می دانند با انفجار دو بمب اتمی در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی ژاپن توسط قوای آمریکایی، ژاپن بلافاصله تسلیم و با پذیرش شکست، تسلیم قراردادهای بی قید و شرط ایالات متحده آمریکا شد.
بلافاصله پس از پایان جنگ و برقراری صلح ژاپنی ها با استفاده از مدیران قوی و ایده های نو در صدد ترمیم ساختار صنعتی – اقتصادی خود برآمدند . با اعزام کارشناسان، تکنسین ها و سایر اهل فن تحت عنوان کارگران ساده به آمریکا باعث انتقال دانش فنی در اکثر زمینه ها به کشور شده، ضمن اینکه با برنامه ریزی صحیح و خصوصی سازی بجا زمینه رشد، نوآوری و توسعه همه جانبه را در کشور بوجود آوردند.
در واقع با اتکاء به صنعت کپی برداری قوی و گرفتن ایده ها و نظرات سایر کشورها بویژه ایالات متحده و تریمیم، توسعه و بهبود این طرح ها باعث توسعه روزافزون کشور شده که تا کنون نیز این سیاست را رها نکرده اند. در حقیقت یکی از ارکان توسعه کشور ابتداء، توسعه ف

رهنکی و بالا بردن سطح فرهنگ مردم در کلیه زمینهدها بوده است و پس از اینکه مردم به لحاظ فرهنگی در سطحی رسدند که بتوانند توسعه صنعتی – اقتصادی و تبعات آن را درک کنند. نسبت به انقلاب تکنولوژیکی و صنعتی اقدام شده است، در حقیقت در صورتی که سطح فرهنگ عمومی چندان بالا نبود اگر اقدام به توسعه صنعتی و انتقال دانش فنی می گردید روش

استفاده بهینه توسط سایرین مقدور نبود.

آشنایی با جامعه ژاپن:
مردم – جامعه شناسی
پیشینه وسایل سنگی که در سالهای اخیر در ژاپن پیدا شده است به حدود ۱۰ تا ۱۰ تا ۳۰ هزار سال پیش باز می گردد.
تاریخچه قبیله جومون نیز مربوط به هزاره پنجم قبل از میلاد مسیح است. مردم این قبیله علاوه بر ساخت لوازم سنگی، سفالگری به ماهیگیری، شکار و تهیه غذا هم می پرداختند. در سده سوم قبل از میلاد مسیح هم تمدن «یایویی» در جنوب ژاپن شکل گرفا و حدود ۶۰۰ سال عمر کرد. مردم این قبیله لوازم آهنی و تسلیحات جنگی می فروختند، این مردم شیوه های کاشت برنج را نیز رونق دادند سرانجام این قبیله توانست بر همه ژاپن مسلط شود.
جمعیت امروز ژاپن را بیشتر ژاپنی های اصیل و عده کمی کره ای و چینی تشکیل می دهند.
طبق آمار سال ۱۹۹۸، فقط ۱۶ درصد از جمعیت کشور را افراد بالای ۶۵ سال تشکیل می دهد. ولی با این وجود تدابیر اقتصادی و اجتماعی زیادی برای رفاه این قشر جامعه نیز درنظر گرفته شده است.
ژاپن یکی از پرجمعیت ترین کشورهای جهان است و اکثر جمعیت آن در مناطق توسعه یافته سواحل جنوب غرب زندگی می کنند جایی بین هیروشیما و توکیو.
مردم – زبان
زبان رسمی این کشور ژاپنی است. زبان ژاپنی از نظر تلفظ شباهت چندانی به زبان چینی ندارد ولی از همان لغات ساخته شده و از نظر نوشتاری شباهت های زیادی با زبان چینی دارد.
نشانه هایی آوایی زبان ژاپنی به دو دسته تقسیم می شوند: هیراگانا و کاتاکانا
زبان انگلیسی در همه مدارس متوسطه آموزش داده می شود و در بعضی مراودات بازرگانی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
مردم – دین
شینتو و بدائیسم دو دین عمده این کشور به شمار می روند ولی دین عامل چندان مهمی نیست و مردم الزامی در پیروی از آن ندارند و اکثراً پیرو آمیخته ای از چند عقیده هستند.
شینتو مذهبی است که پیروان آن به عناصر و پدیده های طبیعی همچون آسمان، خورشید و زمین عقیده دارند. شینتو از ابتدا در ژاپن طرفدارانی داشته است ولی بودائیسم در قرن ششم به ژاپنی ها معرفی شد. مسیحیت نیز در قرن ۱۶ میلادی به این مردم معرفی شد ولی طرفداری از آن بیش از ۲ سال بطول نیانجامید و در قرن ۱۹ دیگر طرفداری نداشت. البته امروزه باورهیا

مسیحیت نیز در عقاید مردم رسوخ کرده است.
آداب و رسوم – ازدواج و خانواده
سن ازدواج جوانان ۲۰ تا ۳۰ سالگی است. البته سن ازدواج مردان بالاتر از زنان ا

ست. مراسم ازدواج معمولاً جشن هایی مجلل است که در هتل ها برگزار می شود. عروس و داماد لسته به سنت های محلی بپوشند مهمانان هدایایی (گاهی پول) برای عروس و داماد هدیه می آورند.
اعضای خانواده برای یکدیگر احترام زیادی قائلند و بسیار مسئولیت پذیر هستند و مردم شخصیت و طرز برخورد هرکس را متاثر از خانواده او می دانند.
در خانواده های ژاپنی پدر سرپرست خانواده است و مادر مسئولیت اداره خانه را بر عهده دارد. درنتیجه افزایش هزینه های زندگی، تعداد خانواده هایی که با هم زندگی می کنند روز به روز در حال کاهش است.
خانه ها در مناطق پرجمعیت کوچک هستند و اکثر مردم در آپارتمان زندگی می کنند.
وضعیت اجتماعی:
کشور ژاپن که یکی از هفت کشور صنعتی جهان است پیشرفت خود را مدیون اهمیت دادن به نیروی انسانی متخصص و کاردان می داند که با ارتباط با سایر کشورهای پیشرفته بالاخص ایالات متحده و آلمان زمینه را برای توسعه روزافزون تکنولوژی و مهارت خاص تکنیمی فراهم آورده است.
از نظر اجتماعی ژاپن دارای یک جمعیت سالخورده نسبتاً بالایی است که این به دلیل سیاست های تنظیم جمعیت مربوط به سالهای پس از جنگ دوم جهانی است و در حال حاضر این جمعیت مسن مشکلاتی را برای دولتمردان این کشور بوجود آورده است. ولی بدلیل توزیع نسبتاً عادلانه ثروت بین طبقات اجتماع و برخورداری از حداقل امکانات میزان جرائم و جنایت در این کشور نسبتاً پائین است. ضمن اینکه خانواده های ژاپنی ضمن حفظ ارزش ها و سنت های اصیل خود پذیرش تکنولوژی و توسعه را به عنوان یک اصل ملی قبول کرده اند.
البته در شرایط کنونی به علت نفوذ فرهنگ غربی بعضی از این سنت ها در حال فروپاشی است نظیر ازدواج زوجین با تایید والدین آنها و بازدیدهای فامیلی، حفظ آداب اجتماعی و اخلاقی و …
اقتصاد و صنعت ژاپن در حدود ۱۹۵۵
گفته می شود که اقتصاد ژاپن در خلال دهه مابین سالهای ۱۹۴۵ یعنی زمانی که جنگ جهانی دوم پایان پذیرفت و سال ۱۹۵۵ که مرکز بهره وری ژاپن تأسیس شد، تقرباً به سطح قبل از جنگ رسیده بود. با این وجود، شرایط کلی اقتصادی هنوز به دلیل اثرات بعد از جنگ ناخوشایند و بسیار دشوار بود.
بیش از هر چیز، ژاپن به دلیل جدایی دراز مدت از ملل غربی و ویرانی های ناشی از جنگ و نیز عدم داشتن فن آوری کافی، مواد خام، سیستم مدیریت علمی، مبادلات خارجی و مهمتر از همه به علت روابط نامناسب کارگر و مدیریت، دور از شرایط مطلوب بود.
هرچند تراز پرداختهای تجاری ژاپن در سال ۱۹۵۳ دارای کسری ۲ میلیارد دلاری بود، اما روند بهبود که در سالهای بعد نمود بیشتری یافت، آغاز شده بود. با این وجود تولید ناخالص ملی سرانه هنوز بسیار اندک، یعنی ۲۷۰ دلار بود و مردم به سختی قادر به سیرکردن خود وبدند.
برخی صاحبان صنایع و دانشگاهیان شروع به صحبت پیرامون بهره وری نمودند و چنین استنباط کردند که استقلال اقتصادی ژاپن تنها با افزایش بهره وری صنعتی حاصل خواهد شد.
انرژی در ژاپن:
* مصرف انرژی پایه در ژاپن، بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۳۰ بطور میانگین ۸/۰ درصد رشد خواهد کرد. آهنگ رشد مصرف در دهه نخست سریعتر از میانگین خواهد بود ولی در دهه پایانی بواسطه کند شدن آهنگ رشد اقتصادی، گرایش مستمر به فعالیتهای سبک که نیاز کمتری به انرژ

ی دارند، کاهش شدید نرخ رشد جمعیت، و اثرات اشباع انرژی در بخش های حمل و نقل، خانگی و بخش خدمات، نرخ رشد مصرف انرژی نیز کاهش آشکاری خواهد شد.
در این کشور طی سه دهه آینده سهم گاز طبیعی، انرژی هسته ای و انرژیهای تجدیدپذیر افزایش و سهم نفت و زغال سنگ کاهش خواهد یافت. این روند تا حدودی تحت تاثیر اقدامات دولتها در جهت تشویق سوختها و انرژیهای پاکیزه با تراکم کربن کمتر شکل خواهد گرفت. با و

جود این، منطقه مذکور در سال ۲۰۳۰ بیش از ۹۲ درصد نفت مورد نیاز خود را از طریق واردات تامین خواهد کرد.
با وجود اقدامات فوق الذکر، میزادن انتشار دی اکسید کربن در نتیجه تولید و مصرف انرژی در این کشور در دهه نخست دوره پیش بینی، پیوسته افزایش خواهد یافت و اجازه نخواهد داد که این کشور تعهدات خود در چارچوب پروتکل کیوتو را تحقق ببخشند، مگر آنکه سیاستهای جدیدی طی این دوره اتخاذ شود.

تحلیل تاریخی جمعیت ژاپن
جمعیت ژاپن دربین سالهای ۱۷۲۰ و ۱۸۵۰ بین ۲۸ تا ۳۰ میلیون نفر باقی ماند. دلائل اصلی رکود جمعیت در طی این دوره عبارتند از:
۱ وضعیت بد اقتصادی در سطح حداقل معیشت، وجود امراض و بیماریهای مسری مانند حصبه و وبا و حوادث مرگ بار از مهمترین دلایل سکون جمعیت بودند، یا چنانکه لاک وود (Loickwood) می گوید «خشکسالی، زمین لرزه، سیل، سوء تغذیه، امراض مسری و سقط جنین در سطح وسیع از عوامل اصلی جلوگیری از افزایش جمعیت در این دوره بودند».
۲ به اجرا گذاشتن سیاست کنترل داوطلبانه جمعیت توسط دولت قدرتمند توکوگاوا به دلیل محدودیت عرضه مواد غذایی در این دوره اثر تعیین کننده ای داشته است، به طوری که محدودیت زاد و ولد در جوامع روستایی به صورت یک عرف و عادت فرهنگی درآمد و در طول دوره میجی این روند ادامه یافت.
با گشودن درهای کشور در دهه ۱۸۵۰ و شروع توسعه اقتصادی نوین، از اواسط دهه ۱۸۸۰ روند رشد جمعیت تغییر کرده عرضه داروهای جدید و اقداماتی جهت پیشگیری از بیماری مسری، نرخ مرگ و میر را کاهش داد و از طرف دیگر نرخ زاد و ولد نیز تا حدودی افزایش یافت و درنتیجه سبب افزایش جمعیت گردید. اما نرخ رشد جمعیتی حتی در نقطه اوج آن از ۵/۱ درصد بالاتر نرفت که این رقم بسیار پائین تر از نرخ رشد جمعیت در کشورهای در حال توسعه کنونی است که دوره انتقالی (Transition Period) جمعیتی را طی می کنند. پس از گذشت بیش از سی سال از شروع توسعه اقتصادی (سال ۱۹۲۰) جمعیت تقریباً به ۵۶ میلیون نفر رسید (جدول ۱). نقطه اوج رشد جمعیت در دهه ۱۹۲۰ می باشد که نرخ رشد به ۴/۱ درصد رسید که پس از این دهه، دوره انتقالی پایان یافته و نرخ زاد و ولد نیز کاهش می یابد و رشد جمعیت قبل از شروع جنگ جهانی دوم به ۸/۰ درصد می رسد. بنابراین، روند تحولات جمعیت در ژاپن مشابه روند مزبور در کشورهای پیشرفته بوده است. سه دلیل عمده در توجیه این روند رشد ذکر می گردد:
۱ درصد باسوادی در ژاپن در ابتدای شروع توسعه اقتصادی، به خوبی قابل مقایسه با کشورهای صنعتی در ابتدای ورود به مرحله صنعتی شدن بوده است.
۲ کنترل جمعیت در مدتی بیش از دو قرن و محدودیت مواد غذائی، نوعی فرهنگ زاد و ولد پائین را در این کشور به وجود آورد.

۳ استراتژی توسعه در شروع دوران میجی در جهت تأکید بر افزایش ثدرت تولیدی و تقویت عرضه کالا بود و کمتر به افزایش رفاه عمومی و تغییر الگوی مصرفی جامعه توجه شد.
عدم رشد بی رویه یا «انفجار جمعیت» پدیده ای مثبت برای جامعه ژاپن تلقی می شود و تنگناهائی که در روند توسعه اقتصادی کشورهای جهان سوم پدید آمده است، در ژاپن رخ ن

داد. به علاوه تغییر روند رشد جمعیت از یک دوره سکون به رشدی متعادل موجب شد تا نیروی کار ارزان مورد نیاز در استخراج معادن و کارخانه های متعدد دوران میجی، فراهم آید. همچنین افزایش جمعیت، تقاضا برای کالاها و خدمات در داخل را گسترش داده و روند توسعه صنایع را تشدید نمود.
با گسترش مستعمرات و ورود مستقیم ژاپن در جنگ (در طی دهه ۱۹۳۰) ژاپنیها در گروههای وسیع به مستعمرات و متصرفات ژاپن در اسیای جنوب شرقی مهاجرت نمودند و در طی جن

گ نیز تعداد زیادی از انها کشته شدند. با پایان گرفتن جنگ، تعداد زیادی از مهاجرین، مجبور به بازگشت به کشور خود شدند. بازگشت مهاجرین، همراه با آنچه که اصطلاحاً «رونق نوزادان»
(Baby Boom) خوانده می شود موجب افزایش شدید نرخ رشد جمعیت گردید، به طوری که این نرخ در سال ۱۹۵۲ به رقم ۲/۲ درصد رسید که در تجربه تاریخی ژاپن بی سابقه بود. در همین زمان به منظور کنترل رشد جمعیت، کوششهای وسیع و مؤثری به صورت سقط جنین و روشهای کنترل جمعیت، صورت گرفت که در نتیجه نرخ رشد جمعیت در اواخر دهه ۱۹۵۰ به یک درصد کاهش یافت.
باید توجه داشت که نسبت گروه سنی مولد (افراد بین ۱۵ تا ۶۵ سال) به کل جمعیت، به عنوان یکی از شاخصهای توسعه اقتصادی محسوب می شود و بالا بودن آن معرف درجه توسعه اقتصادی بالاتر است. افراد خارج از گروه سنی مذکور عموماً مصرف کننده هستند و اگر نسبت آنها در یک جامعه بالا باشد ممکن است مانع رشد کلی اقتصاد شوند. نسبت گروه مولد ژاپن در سال ۱۹۵۰ بالغ بر ۶۰ درصد می گردید که گرچه بالاتر از تمامی کشورهای در حال توسعه بود اما در مقایسه با کشورهای پیشرفته در همان مقطع زمانی، پائین محسوب می شد. این نسبت در همان سال برای کشورهای فرانسه، آلمان غربی، سوئد، بریتانیا و امریکا به ترتیب ۹/۶۵، ۳/۶۷، ۳/۶۶، ۹/۶۶، ۹/۶۴ بود. افزایش زاد و ولد بعد از جنگ جهانی دوم و یا به عبارت دیگر «رونق نوزادان»حدود دو دهه بعد، اثر مثبتی را در جامعه ژاپن ظاهر ساخت. این پدیده موجب شد تا نسبت گروه مولد به بالاترین حد خود (۹/۶۸ درصد) در مقایسه با تمامی کشورهای پیشرفته ارتقاء یابد. به هر حال، پیش بینی می شود که نسبت فوق تا اوایل قرن ۲۱، به نحو قابل ملاحظه ای کاهش یابد. رقم مذکور در سال ۲۰۰۰ برابر ۸/۶۵ و در سال ۲۰۱۰ مساوی ۶۰ درصد برآورد شده است (جدول ۲). برطبق این برآورد، ساخت سنی جمعیت در سال ۲۰۰۲ به ۵/۲۳ درصد خواهد رسید و در مقابل از سهم جمعیت کاسته می گردد. دو پدیده پیری مفرط (زمانی که به نقطه اوج خود نزدیک می شود) و ثابت ماندن نرخ زاد و ولد موجب می شود تا خالص جمعیت، کاهش یافته و این روند تداوم یابد، به عبارت دیگر نرخ افزایش طبیعی جمعیت، روندی منفی پیدا یم کند.
(در نمودار (۱) ترکیب سنی جمعیت در سالهای ۱۹۳۵ و ۱۹۸۵ نشان داده شدئه است. در سال ۱۹۳۵ نمودار ترکیب سنی جمعیت هنوز «هرمی شکل» بوده و مشابه ساختار سنی جمعیت در کشورهای در حال توسعه می باشد، در حالی که در طی سال ۱۹۸۵ به دلیل کاهش نرخ زاد و ولد و افزایش متوسط طول عمر، ترکیب سنی جمعیت به شکل استوانه ای تغییر یافته و با نمودار ساخت سنی در کشورهای پیشرفته مشابهت پیدا می کند. همچنین نمودار سنی بر حسب درصد گروههای مختلف سنی، در سه مقطع متفاوت سالهای، ۱۹۲۰ و ۱۹۸۹ و ۲۰۲۵ در نمودار (۲) نشان داده شده است. در این نمودار تحولات ساخت سنی جمعیتی از هرمی شکل کامل ۱۹۲۰ تا پیش بینی استوانه ای شکل در ۲۰۲۵ به ضوح دیده می شود.

با افزایش درصد گروه سنی بالای ۶۵ سال نسبت به کل جمعیت، این نمودار کاملاً استوانه ای

شکل خواهد بود. زائده ای در بین سنین ۳۵-۳۹ در این نمودار مشاهده می شود که تکرار آن در سنین ۱۰ تا ۱۴ سال مربوط به اثر «دوره رونق نوزادان» بعد از جنگ جهانی دوم است. نمودار (۳)، روند تغیرات گروه بزرگسالان به کل جمعیت را درچندکشور جهان نشان می دهد. این روند نمایانگر تغییراتی اساسی در ساختار جمعیت ژاپن است که بدون تردید در آینده ای نه چندان دور آثاریربوط به بزرگسالان، از هم اکنون در جامعه ژاپن ظهور یافته که خود موضوعی در خور توجه است.
همان طور که در جدول (۳) ملاحظه می شود، متوسط عمر انتظاری (Life Expectancy) و یا متوسط عمر برای مردان و زنان ژاپنی در خلال سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۸۷ به بیش از ده سال افزایش یافته است. متوسط عمر مردان از ۲۲/۶۵ در سال ۱۹۶۰ به ۶۱/۷۵ در سال ۱۹۸۷ رسید و این رقم برای زمان از ۱۶/۷۰ به ۳۹/۸۱ در همان مدت تغییر یافت. در سال ۱۹۸۷ متوسط طول عمر ژاپنیها از کیله کشورهای جهان بالاتر بود. جدول (۳) متوسط طول عمر ژاپنیها را در مقایسه با چندین کشور جهان نشان می دهد.
ژاپن در سال ۱۹۹۱ با جمعیتی معادل ۱۲۴۰۴۳ هزار نفر و تراکم جمعیتی (Population density) معادل ۸/۳۳۲ نفر در هر کیلومتر مربع از کشورهای پر جمعیت جهان، از لحاظ تراکم محسوب می شود. تراکم جمعیت در جزایر هنشو، کیوشو و شکوکو به ترتیب معادل ۴۰۴ و ۳۰۸ و ۷۲۲۱ نفر می باشد و سه شهر یزرگ توکیو، و ناگویا حدود ۴۲ درصد از جمعیت این کشور را در خود جای داده اند.
پیری جمعیت ژاپن:
مسئولان ژاپنی برروی مساله پیری که کشور را تا پایان قرن در تهدید دارد بسیار پافشاری می کند. این موضوعی است که بیش از آنچه ظاهراً به نظر می رسد اسرارآمیز است و دو توجیه می توان برای آن ارائه داد:
اولی که کاملاً هم قابل اغماض نیست، رقبای صنعت ژاپن را مد نظر دارد. چکیده این پیام این است : حدود بیست سال دیگر شکیبایی کنید آن گاه شما شاهد از میان رفتن پویایی اقتصاد کشوری خواهید بود که جمعیت آن با سرعت شتاب زده ای به پیری می گراید. از این پس آنها که بیشتر از ۶۵ سال دارند، ۱۰% جمعیت را تشکیل می دهند نسبتی که ضعیف تر از نسبت دیده شده در ایالات متحده (۴/.۱۱ درصد در سال ۱۹۸۱) یا در فرانسه (۵/۱۳ درصد در آلمان (۵/۱۵ درصد) است. اما برای کشور ژاپن ۱۵ سال کفایت کرده است تا این نسبت از ۷ به ۱۰ درصد برسد . حال آنکه برای همین افزایش در مورد ایالات متحده ۳۰ سال و برای فرانسه ۷۰ سال لازم بوده است. بنابراین پیری جمعیت ژاپن حالتی مداوم و طبیعی نیست بلکه حرکتی سریع است.
توجیه دوم که بسیار کلاسیک است، عدم تعادل نظام های بازنشستگی را یادآور یم شود که هنگامی ظاهر خواهد شد که نسبت بازنشستگان با توبه نسبت شاغلان با توجه نسبت

شاغلان جهشی به پیش خواهد کرد. این واقعیتی است که ژاپن تا پایان قرن امتیاز بزرگی جمعیت (در عین توانایی جوانی) را از دست خواهد داد. ژاپن بر گروه گشورهای اروپایی خواهد بست: در سال ۲۰۱۰ در ژاپن همچنان که در آلمان یا در فرانسه، ۴ نفر بازنشسته در مقابل ۱۰ نفر فعال وجود خواهد داشت در آن زمان وضعیت جمعیتی آمریکا به این کشور امتیاز خواهد داد که ۵/۲ بازنشسته در برابر ۱۰ فعال.
ناخودآگاه ما به گونه ای استدلال می کنیم که گویی نظام ژاپنی همانند رژیم فرانسه، نخت سهمیه هایی که کارفرما و مزدبگیر در تمامی طول زندگی حرفه ای مزدبگیر سرمایه گذاری کرده اند محاسبه می شود. هر فرد مزدبگیر می بایست در طول بازنشستگی خود، سرمایه ای را مصرف کند که در دوره اشتغال کنار گذاشته شده است. و معلوم نیست که مسأله در کجا واقع شده است. حتی با این فرض که هر مزدبگیر فراوانتری در ۱۵ سال آینده به سن بازنشستگی برسند.
صندوق دولتی بازنشستگی ۲۶ میلیون مزدبگیر مؤسسه های بزرگ و متوسط که بالا تر از آن یاد شد، در پایان سال ۱۹۸۴، ۴/۵۴ تریلیون ین ذخیره در اختیار داشته است. (۱۸۰۰ میلیارد فرانک) که از سال ۱۹۶۱ انباشته شد. و به صورت اوراققرضه دولتی سرمایه گذاری شده است. طی تنها سال ۱۹۸۴، مازاد سهیمه های بازنشستگی وارزی شده به ۴/۴ تریلیون بالغ شده است که تشکیل مازاد شگفت آور سالانه ای معادل با ۱۸۰ میلیارد فرانک را می دهد، و البته با یک کمک ۱۰۰ میلیارد ینی دولتی (۳۰ میلیارد فرانک)
چرا در چنین موقعیت توانگرانه ای حکومت در اکتبر ۱۹۸۵ تصمی گرفته است تا سهمیه های بازنشستگی کسر شده از حقوق شاغلان را بسیار بالا ببرد و از ۶/۱۰ با ۴/۱۲ درصد اصل دستمز (بدون مزایا) برساند؟ صندوق بازنشستگی ژاپن به شیوه دارایی بورژواهای پایان قرن نوزدهم اداره یم شود که بر مبنای آن، مصرف افزون بر درآمدهای حاصل از سرمایه گذاری های سود سرمایه اصلی، دور از اخلاق تلقی می شد.
بعید نیست این دغدغه مربوط به افق بسیار دوردست، هدفی فوری تر نهفته باشد، هدف پر کردن بخشی از کسری بودجه از طریق محدود کردن کمکهای واریزی به صندوق بازنشستگی و افزایش جریان منبع کم خرج به سوی پرداختهای دولتی. چرا که امروزه ژاپن با اینکه دارای طولانی ترین میانگین عمر جهان است و متوسط طول عمر مردهای ژاپنی ۷۸ سال و زن های ژاپنی ۸۰ سال است (بر اساس تخمین ها هم اکنون پانزده هزار نفر از جمعیت ژاپن بالای صد سال دارند که اکثراً زن هستند اما کارشناسان می گویند این سکه که تصویری خوشنرگ از سلامکتی مردم ژاپن ترسیم می کند و روی دیگر هم دارد. ژاپن کشوری با جمعیت رو به کهولت است که به تدریج از نیروهای کار آن کاسته می شود و همین نیروی کار مجبور است از تعداد روزافزون بازنشستگان حمایت کند و امروزه اقتصاددانان پیش بینی می کنند نظام بازنشستگی ژاپن طی چند سال آینده دچار بحران می شود. زیرا مزایای پرداختی خیلی بیشتر از درآمد این نظام است.
هزینه های پیری جمعیت ژاپن
دولت ژاپن در ارزیابی سالانه خود که اخیراً منتشر کرده است، اعلام کرد کاهش رشد

جمعیت این کشور ژاپن را بیش از پیش با مشکلات اقتصادی رو به رو کرده است.
مسئولان ژاپنی به منظور ایجاد امکانات لازم برای رسد جمعیتی خانواده های ژاپن و حل مشکل اقتصادی این کشور راه حل جذب سرمایه خارجی ارائه کرده اند.
«جون سیتو» مدیر سیاست های اقتصادی و تحلیل دولت ژاپن که مسئول تهیه این گزارش بود گفت:

«ژاپن با مشکل پیری جمعیت رو به رو است که در تاریخ این کشور بی سابقه بوده است.»
این گزارش که برای اولین بار مشکل پیری ژاپن را مورد توجه قرار داده، خاطرنشان می کند که جمعیت افراد بین ۱۶ تا ۵۴ سال در حال کاهش است و تعداد بازنشستگان روند صعودی خود را آغاز کرده است.
اقتصاددانان معتقدند میزان بالای ذخایر ژاپن عامل اصلی رشد سریع این کشور پس از جنگ دوم جهانی بود. ذخایر مالی که خانواده ها در بانک های این کشور داشتند سرمایه لازم را در اختیار صنعت ژاپن قرار داد تا کارخانه ها و تجهیزات جدید ایجاد کند.
ژاپن که یک از کشورهای عمده اعتبار دهنده و طلبکار در جهان به حساب می آید تا کنون سرمایه خارجی چشمگیری را جذب نکرده است.
سیتو در این خصو گفت: همه کشورهای دنیا برای تامین بودجه خود، زمینه لازم برای جذب سرمایه های خارجی را فراهم می آورند در حالی که ژاپن هنوز اقدام مفیدی برای این کار انجام نداده است.
گزارش اخیر دولت ژاپن، خواستار جذب سرمایه خارجی و افزایش بازدهی کارگران شده، علاوه بر اینکه برای حل مشکل نرخ منفی رشد جمعیت باید زنان ژاپنی را تشویق به کار و بچه دار

شدن همزمان کرد.
سیتو خاطرنشان کرد، مشکل زنان ژاپنی این است که از بین بچه دار شدن و کار کردن فقط یکی را انتخاب می کنند و از آنجایی که آنها به خاطر بچه دار شدن و ترک کار ۸۵ میلیون ین ضرر می کنند انگیزه لازم برای بچه دار شدن را از دست داده اند.
آمار اخیر آینده خوبی را برای ژاپن پیش بینی نمی کند.