مقاله بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

هدف از این آزمایش بهبود بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند با استفاده از اکسیتوسین در میشهای نژاد زندی در انتهای فصل تولید مثلی بوده-است. این آزمایش به منظور افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند طراحی شد. در این مطالعه ۴۵ میش سه تا چهار ساله به صورت تصادفی انتخاب و برای همزمانی فحلی به مدت ۱۲ روز سیدرگذاری شدند. هنگام سیدربرداری ۵۵۰ واحد eCG دریافت کردند وسپس به پنج گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه شاهد انتخاب شد و هورمون اکسی توسین دریافت نکرد. چهار گروه دیگر به دو دسته تزریق درون عضلانی و تزریق درو نوریدی تقسیم شدند و در هر دسته میشها در دو سطح ۸۰ و ۱۰۰ واحد، هورمون اکسیتوسین را دریافت کردند. میزان باز شدن سرویکس ده دقیقه پس از تزریق اکسیتوسین به وسیله پیپت تلقیح مصنوعی مدرج انداز هگیری شد. در ساعت ۵۱ پس از سیدربرداری میشها بهصورت ترانسسرویکال تلقیح شدند. روز ۵۰ پس از تلقیح به وسیله اولتراسونوگرافی درصد آبستنی تشخیص داده شد.تزریق درونعضلانی و درونوریدی هورمون اکسیتوسین باعث بازشدن سرویکس و نفوذ گان تلقیح به رحم شد و بهدنبال آن تلقیح در رحم انجام شده و مقدار اسپرم بیشتری به محل لقاح رسیده و درصد آبستنی افزایش یافت. تزریق ۱۰۰ واحد اکسیتوسین منجر به بهبود درصد آبستنی ( ۴۴/۴۴ درصد) نسبت به گروه شاهد ( ۲۲ / ۲۲ درصد) شد. در نتیجه تزریق این هورمون موجب بهبود درصد آبستنی و افزایش بازده تلقیح مصنوعی در گوسفند میشود و از اینرو میتوان از آن بعنوان روشی کاربردی در بهبود بازده تلقیح مصنوعی استفاده کرد