مقاله پیوند ادبیات و تاریخنگاری در ایر ان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله پیوند ادبیات و تاریخنگاری در ایر ان دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پیوند ادبیات و تاریخنگاری در ایر ان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پیوند ادبیات و تاریخنگاری در ایر ان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پیوند ادبیات و تاریخنگاری در ایر ان :

تعداد صفحات:۲

چکیده:

پس از ورود اسلام به ایران، بیش از دو سده ایران به طور مستقیم از سوی دستگاه خلافت اموی و عباسی اداره می شد و از سوی خلفا، حکام عرب برای ایالات مختلف ایران برگزیده می شدند. در آن دوران زبان رسمی و اداری سراسر قلمرو خلافت عربی بود. به تبع آن، زبان تاریخ نگاری در سراسر جهان اسلام نیز برای بیش از سه سده زبان عربی بود. تاریخنگاری عربی پس از اسلام توسط علما و محدثان شکل گرفته و رونقیافته بود، بنابراین ویژگی های علم حدیث در تاریخ نگاری اسلامی سه سده نخست هجری غالب بود. با بروز ضعف در ساختار قدرت خلافت عباسی از یک سو و قدرت یابی تدریجی سلسلههای محلی در گوشه و کنار ایران از سوی دیگر؛ به مرور دولتمردان و حکمای ایرانی کوشیدند با بهره گیری از ضعف قدرت سیاسی دستگاه خلافت، به تحکیم پایه های فرهنگ ایرانی خود اقدام کنند . دبیران نقش موثر و تعیین کننده ای در این رویکردفرهنگی عهده دار بودند . دبیران هم به واسطه دانش و تحصیلات خود، و هم به خاطر اینکه پس از اسلام نیز توانسته بودند جایگاه برجسته خود را در ساختار قدرت حفظ کنند، از روحیه ملی گرایی فوق العادهای برخوردار بودند. بنابراین پس از اسلام نخستین تلاش جهت کاربرد زبان فارسی به عنوان زبان نگارش، خاصه در نگارش تاریخ، در نیمه سده چهارم از سوی دبیران صورت گرفت . به این ترتیب نگارش تاریخ در زمره وظایف دبیران یا منشیان، برجسته ترین ادیبان زمان خود، قرار گرفت و دبیران بزرگی چون بلعمی، جیهانی، عتبی و سرآمد همه آن ها بیهقی به نگارشتاریخ روی آوردند و از آن پس تاریخ نگاری بیش از پیش تحت تاثیر ادبیات قرار گرفت . بنابراین ظهور و تکوین تاریخ نگاری فارسی پس از اسلام به میزان زیادی مدیون ادیبان یا دبیران بود که در این نوشتار از آن ها با عنوان دبیر- مورخ یا ادیب- مورخ یاد شده است . این پژوهش در پی آن است تا نقش دبیران را در شکل گیری تاریخ نگاری فارسی و پیامدهای پیوند ادبیات و تاریخ در دوران پیشامدرن در ایران مورد بررسی قرار دهد.