مقاله در مورد اثر ورزش بر زنان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله در مورد اثر ورزش بر زنان دارای ۵۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله در مورد اثر ورزش بر زنان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله در مورد اثر ورزش بر زنان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله در مورد اثر ورزش بر زنان :

اثر ورزش بر زنان

مقدمه
می‌توان گفت که حضور زنان در جوامع ورزشی از سال ۱۹۱۲ میلادی به بعد بوده است که البته به تدریج شاهد آن بودیم که زنان تقریبا در تمام رشته‌های ورزشی همچون مردان شرکت کردند. وزنه برداری زنان، بوکس زنان، کشتی زنان و ;

زنان از نظر قدرت بدنی آنقدرها هم که تصورش می‌رود ضعیف نیستند. در حقیقت بله! زنان به طور کلی از نظر ماهیچه‌ای ۳۰ درصد نسبت به مردان ضعیفترند. اما این ضعف با تمرینهای بدنسازی منسجم و استفاده از پروتئینهای درست قابل جبران است. به طور کلی می‌توان گفت که اکثر مردان از اکثر زنان قویترند. یا قویترین مرد جهان از قویترین زن جهان قویتر است. اما موارد زیادی هم دیده می‌شود که این فرمول کلیت ندارد. مخصوصاً در سنین نوجوانی دختران زیادی هستند از پسرهای همسنشان قویترند.

آیا یک زن میان وزن می‌تواند یک مرد سنگین وزن را بلند کند ؟ پاسخ مثبت است. موارد زیادی دیده شده که یک زن شصت کیلوگرمی توانسته است که یک فرد صد کیلویی را به راحتی بلند کند. البته یک زن شصت کیلوگرمی گاهی هم می‌تواند یک فرد فوق سنگین مثلاً ۱۲۰ کیلوگرمی را نیز روی پشتش کول کند.

آیا یک زن می‌تواند یک مرد را در کشتی آزاد شکست بدهد ؟ به ندرت اما پاسخ مثبت است. مخصوصا اگر مهارتهای کشتی زن بالاتر باشد این امر امکانپذیر است. در کشورهایی مثل آمریکا در مسابقات کشتی آزاد دبیرستانی، گاهی دخترانی هم پیدا میشوند که در مسابقات پسرانه شرکت می‌کنند و عنوان می‌آورند .
کلیات

از آنجا که برروی ورزشکاران زن تحقیقات دقیق و گسترده ای صورت نگرفته است،یک اتفاق نظر کلی در مورد سطح عملکرد آنها وجود ندارد.وجود اختلافات فیزیولوژیک و نیز ساختاری بین جنس زن و مرد هم مزید بر علت شده است.اما با توجه به آنچه که تا به امروز میدانیم،به تعدادی از خصوصیات و ویژگی های جنس مونث در ارتباط با ورزش و فعالیت بدنی اشاره میکنیم.

اگر چه بر اساس نظر سنجی ها،اکثر ورزشکاران زن معتقد به افت عملکرد بدنی در جریان دوران قاعدگی هستند،اما از لحاظ فیزیکی زنانی بوده اند که در طی زمان قاعدگی قادر به شکستن رکورد های جهانی شده اند.
فعالیت ورزشی شدید باعث کاستن سطح استروژن خون میشود،اما لزوماً روی سطح عملکرد بدنی اثری نمی گذارد.
در تمرینات با شدت برابر،اختلافی در میزان بروز آسیبهای ناشی از ورزش در زن ومرد دیده نمیشود.
قرص های ضد بارداری احتمالاً سبب تغییرات چشمگیر فیزیولوژیک در بدن زن می شوند،اما تاثیر عمده ای روی عملکرد فرد نخواهند گذاشت.
حاملگی در ۲ تا ۳ ماه اول،اثر منفی روی عملکرد نمی گذارد.لابد میدانید در المپیک سال ۱۹۵۶ ملبورن،۳ تن از برندگان مدال طلا حامله بودند.حتی بعد از طی حاملگی اگر وضعیت جسمی و شکل پیش از حاملگی زن بازگردد،مشکلی در رقابتهای ورزشی نخواهد داشت.

ورزش سبب بهبود دانسیته(تراکم)استخوانی زنان نمیشود بلکه فقط سبب حفظ آن میگردد.در صورت مصرف مقادیر کافی کلسیم،ورزش احتمالاً در شکل گیری استخوانهای قویتر کمک خواهد کرد.هیچ محدودیت سنی برای شرکت در ورزشهای استقامتی وجود ندارد.حتی زنان۸۰ ساله هم توانایی شرکت منظم در دوهای ماراتن را دارند،گرچه که مدت زمان طی شده بیشتر خواهد بود.دقیقاً معلوم نیست که آیا زنان سریعتر می دوند یا مردان،فقط می دانیم که در ازای هر دهه

عمر،زنان توانایی سرعت بخشی در دویدن به میزان ۱۴ متر در دقیقه دارند.در حالیکه این رقم برای مردان ۷ متر در دقیقه است البته با توجه به اختلافات فیزیکی به نظر نمیرسد که زنان توانایی غلبه بر مردان در مسافتهای کوتاه را داشته باشند.اما عکس این موضوع در دوهای در مسافت طولانی صدق می کند که به نظر میرسد به علت چربی بالاتر موجود در بدن زنان است که به عنوان منبع انرژی عمل میکند.به علاوه تعریق ران در دماهای بالاتر،سبب حفظ و نگهداری بیشتر آب بدن خواهد

شد.
آیا بین مردان و زنان ورزشکار اختلافات فیزیولوژی وجود دارد؟
بله این اختلافات در زمینه سیستم اسکلتی و عوامل بیومکانیکی نمود دارند.ورزشکاران زن بطور معمول(ولی نه همیشه)کوچکتر و کوتاهتر بوده،لگنی پهن تر دارند،زانوها به داخل متمایل شده و ساق پاها انحنای کمتری دارند.این خصوصیات از جمله مواردی است که احتمال ایجاد بعضی از آسیبها مانند دردهای کشککی-رانی را بالا میبرد.ورزشکاران زن درصد بالاتری از چربی بدن داشته و حدود۳۰ درصد قدرت عضلانی کمتری نسبت به مردان دارند که خصوصاً مربوط به اندام فوقانی است.اما در هر صورت به رشته ورزشی خاص است تا اینکه جنسی خاص عاملشان باشد.
آیا ورزش کردن برای زنان سودمند است؟
تمرینات منظم ورزشی دارای فواید مشابهی در زنان و مردان است.یعنی کاهش فشار خون،پایین آوردن تعداد ضربان قلب و افزایش ظرفیت هوازی همراه با کاهش درصد چربی بدن،تمام تمام موارد فوق به پیشگیری از آترواسکلروز و بیماریهای قلبی کمک میکنند.به علاوه ورزشهای توام با اعمال وزن روی بدن،سبب تقویت استخوانها و جلوگیری از پوکی استخوان می شوند.

آیا یک زن میان وزن می‌تواند یک مرد سنگین وزن را بلند کند ؟
پاسخ مثبت است. موارد زیادی دیده شده که یک زن شصت کیلوگرمی توانسته است که یک فرد صد کیلویی را به راحتی بلند کند. البته یک زن شصت کیلوگرمی گاهی هم می‌تواند یک فرد فوق سنگین مثلاً ۱۲۰ کیلوگرمی را نیز روی پشتش کول کند.
آیا یک زن می‌تواند یک مرد را در کشتی آزاد شکست بدهد ؟
به ندرت اما پاسخ مثبت است. مخصوصا اگر مهارتهای کشتی زن بالاتر باشد این امر امکانپذیر است. در کشورهایی مثل آمریکا در مسابقات کشتی آزاد دبیرستانی، گاهی دخترانی هم پیدا میشوند که در مسابقات پسرانه شرکت می‌کنند و عنوان می‌آورند .

در چه مواردی بانوان نباید ورزش کنند ؟
زمانی تصور میشد که ورزش شدید به سیستم تولید مثل زنان آسیب وارد میکند.در ضمن عقیده داشتند که زنان خصوصاً در جریان عادت ماهیانه نباید ورزش کنند.امروزه خلاف هر دوی این موارد ثابت شده است.

اثرات ورزش روی قاعدگی

ورزشکاران زن مستعد اختلالات قاعدگی از جمله تأخیر در شروع آن،فقدان اولیه و ثانویه ،افزایش فاصله بین دو سیکل قاعدگی و فقدان تخمک گذاری می باشند.مثلاً فقدان قاعدگی در ۳ تا ۵ درصد کل جمعیت رخ میدهد اما در ۱۵تا۶۰ درصد زنان ورزشکار مشاهده میشود.از جمله علل آن وزن پایین بدن،از دست دادن سریع وزن،شروع سریع ورزشهای سنگین،تغذیه ناکافی در مقایسه با احتیاج به انرژی و وجود استرس های فیزیکی و روانی است.

خطر فقدان قاعدگی در چیست؟

در صورت فقدان قاعدگی به مدت طولانی،خطر کاهش دانسیته استخوانی و ایجاد پوکی استخوان زودرس وجود دارد.به نظر میرسد سایر اختلالات قاعدگی ناشی از ورزش هم در کاهش دانسیته استخوان در دراز مدت موثر باشند.فقدان هورمون استروژن،لااقل به صورت تئوریک سبب بالا رفتن چربیهای خون و ایجاد آتروسکلروز زودرس میشود.پس درمان مناسب ا

ختلالات قاعدگی اهمیت بسزایی دارد.
بهترین راه جلوگیری از حاملگی در یک زن ورزشکار در سنین باروری چیست؟
در کل روشهای متعددی برای جلوگیری از بارداری وجود دارد.یکی از قابل پذیرش ترین این روشها،استفاده از قرصهای ضدبارداری است که با توجه به نسل جدید آنها که دارای تعادل مناسبی از هورمونهای استروژن و پروژسترون است،دارای عوارض کمتری میباشند.از جمله فواید دیگر آنان میتوان به رفع علائم دردناک پیش از شروع قاعدگی،کاهش آنمی فقر آهن،ضایعات خوش خیم پستانی،بیماریهای التهابی لگن،کیستهای تخمدانی و رماتیسم مفصلی اشاره کرد.به هر حال در صورت نیاز،از طریق مشاوره با پزشک نوع و نحوه مصرف دارو معلوم خواهد شد.

فواید فعالیت بدنی و ورزش در یک زن باردار

انجام تمرینات منظم بدنی در طی حاملگی سبب بهبود خواب،بالا رفتن حس اعتماد به نفس،کاهش شدت و یا بروز درد کمر و وریدهای واریسی،جلوگیری از افزایش بیش از حد وزن و حفظ سطح آمادگی بدنی مادر میشود.اگرچه از لحاظ تئوریک،ورزش شدید در جریان حاملگی میتواند سبب ایجاد آسیب هایی به نوزاد و یا مادر شود.با توجه به تحقیقات انجام شده لزومی به کاهش شدت ورزش در زن باردار حس نمی شود.
چه ورزشهایی در یک حاملگی سالم و بی خطر توصیه میشوند؟از انجام
چه ورزشهایی باید خودداری کرد؟آیا شکل ورزش برای تمام زنان باردار یکسان است؟

در جریان حاملگی،ورزشهای با شدت کم تا متوسط انجام میشود.ورزش منظم(حدا

قل ۳ بار درهفته)به شکلهای مقطع ترجیح داده میشود.
بعد از سه ماه اول حاملگی از ورزش در حالت خوابیده به پشت خودداری ورزند.چرا که این حالت سبب کاهش برون ده قلبی در بعضی زنان میشود.در ضمن دوره های طولانی مدت ایستادن هم توصیه نمیشود.
در صورت احساس خستگی باید ورزش را قطع کنند.اصولاً فعالیت تا حدی توصیه میشود

که به خستگی نیانجامد.ورزشهای بدون وزنه مثل دوچرخه سواری و شنا با حداقل خطر آسیب به مادر و جنین همراه بوده و میتوانندتا پایان دوران حاملگی ادامه یابند.

انجام هر گونه ورزش که با خطر برخورد ضربه و آسیب به شکم همراه باشد،ممنوع است.خصوصاً در سه ماه آخر حاملگی،با توجه به وزن رحم حامله و نیز اضافه وزن،مادر باید مراقب از دست دادن تعادل بدن،ناشی از تغییر در محور ثقل باشد.

باید رژیم غذایی مناسب در جریان حاملگی و ورزش تأمین شود،به علاوه تأمین آب مورد نیاز بدن داراری اهمیت است.
ورزشهای دوران حاملگی وابسته به وضعیت هر فرد تفاوت خواهد کرد.نوع این ورزشها بسته به سطح آمادگی بدنی قبلی خانم باردار،وضعیت پزشکی وی،در دسترس بودن وسایل تمرینی و ترجیح خود وی است.
قطع ورزش در صورت وجود هر یک از علائم زیر توصیه میشود:تنگی نفس،سردرد،ضعف عضلانی،تهوع،خستگی،درد قفسه سینه،درد پشت،درد لگن،اشکال در راه رفتن،کاهش فعالیت جنین،انقباضات متوالی رحم،خونریزی از واژن و ترشح مایع آمنیوتیک.
منع مطلق انجام ورزش در حین حاملگی شامل موارد زیر است:خونریزی های اخیر رحمی،دیسترس جنینی،بیماریهای قلبی،سابقه سقط یا زایمان زودرس(بیش از یکبار)،فشار خون حاملگی دیابت و بیماری کلیوی کنترل نشده،پارگی اخیر پرده ها.
از شیرجه زدن در آب،رفتن به مکانهای با ارتفاع زیاد و اکسیژن کم،شنا در آب بسیار گرم یا بسیار سرد و اسکی روی آب نیز خودداری شود.
بررسی اثر ورزش بر سن وقوع یائسگی در زنان یائسه
یائسگی، قطع شدن دایمی قاعدگی در نتیجه قطع فعالیت فولیکول های تخمدان است. اگر چه علایم یائسگی زندگی را تهدید نمی کند ولی اثرات دراز مدت کمبود استروژن از جمله پوکی استخوان و حملات مغزی و قلبی می تواند حیات را به مخاطره اندازد.

یائسگی، قطع شدن دایمی قاعدگی در نتیجه قطع فعالیت فولیکول های تخمدان است. اگر چه علایم یائسگی زندگی را تهدید نمی کند ولی اثرات دراز مدت کمبود استروژن از جمله پوکی استخوان و حملات مغزی و قلبی می تواند حیات را به مخاطره اندازد. مطالعه حاضر به منظور تعیین اثر ورزش بر سن وقوع یائسگی انجام شده است. علاوه بر آن ارتباط بین سن وقوع یائسگی با نوع ورزش، میزان انجام ورزش در هفته، سن شروع اولین قاعدگی و منظم یا نامنظم بودن آن جزو اهداف فرعی این مطالعه بوده است.
مطالعه به صورت مورد- شاهد و بر روی ۹۰ زن یائسه

(۴۵ نفر ورزشکار و ۴۵ نفر غیر ورزشکار) انجام گرفته و نحوه نمونه گیری در گروه مورد به صورت تصادفی و در گروه شاهد به صورت آسان بوده است. اطلاعات توسط تکمیل پرسشنامه جمع آوری و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری (آزمون تی، ضریب همبستگی) قرار گرفته است.
نتایج این مطالعه نشان داد انجام ورزش بر سن وقوع یائسگی موثر نیست. همچنین میزان ورزش در هفته و سن شروع اولین قاعدگی ارتباط معنی داری با سن وقوع یائسگی نداشته است. تنها به نظر می رسد در افرادی که قاعدگی منظم داشته اند انجام ورزش وقوع یائسگی را به تاخیر انداخته است.
با توجه به نتایج این مطالعه نشان داد و علی رغم عدم تاثیر ورزش بر تغییر زمان وقوع یائسگی، ورزش در تثبیت گردش خون طبیعی و سایر فعالیت های فیزیولوژیک بدن در خلال دوران یائسگی نقش بسیار مهمی دارد. لذا به بانوان پیشنهاد می گردد جهت کاهش عوارض ناشی از یائسگی، ورزش را در برنامه روزانه خود قرار دهند.
توسعه ورزش زنان
در حال حاضر، توسعه، اساسی ترین مقوله ی مورد بحث در امر ورزش است. بر همین اساس، می توان در جهت توسعه و گسترش ورزش بانوان ضمن سالم سازی و پویایی محیط های ورزشی، کاربردهای علمی ورزش را در زمینه های مختلف فعالیت های تربیت بدنی و ورزش مدنظر قرار داد. باید فضای لازم برای زایش و بالندگی فرهنگ علمی ورزش در محیط زندگی زنان فراهم گردد، به گونه ای که ورزش جزو جدا نشدنی از زندگی آنها شود و به تدریج به آن خو گیرند.
زنان در صورتی به سوی فرهنگ علمی ورزش سوق داده می شوند که زندگی شان به طور نهادی با ورزش سامان بگیرد.

گسترش تحقیقات علمی در باره ی زن در ورزش و فعالیت های بدنی او، نیاز به ترکیب اطلاعات علمی-ورزشی و ارائه روش های جدید علمی را بیش از پیش برای ورزشکاران زن پدید آورده است. کنفرانس «زن و علوم ورزشی» در کلرا دو در سال ۱۹۸۵ م ، جهت تامین این نیاز طرح ریزی شده بود. در آن کنفرانس برعلوم ورزشی مانند بیومکانیک، فیزیولوژی و روانشناسی و زمینه های مرتبط دیگر چون تغذیه، آسیب ها، کارکرد عادت ماهانه و سالمندی که امروزه برفعالیت زنان تاثیر بسزایی دارد، توجه خاصی شده بود. مطالب طرح شده در کنفرانس، در یک چارچوب هنرمن

دانه، اطلاعات علمی –ورزشی را در اختیار متخصصان تندرستی و پزشکی، مربیان و ورزشکاران، کمک مربیان و دیگر علاقه مندان به سلامت و تندرستی زنان که در فعالیت های بدنی و ورزشی شرکت می کردند، قرار داد.
بعضی از همایش ها و کنفرانس های علمی و فرهنگی می تواند جایگاه مناسبی از «ورزش و سلامتی» را برای زنان جامعه از هر گروه سنی داشته باشد و نقش بسزایی در نمایاندن اهداف ورزش و عملکرد مثبت ورزش در روحیه و همچنین پیامدهای قابل توجه علم ورزش در توسعه جامعه زنان را در برداشته باشد. همایش ها، میزگردها،نشست ها و بحق می تواند راهکارهای مفید برای افزایش سطح آگاهی زنان، ارائه دهد تا بتوانیم جامعه ای پویا، سالم و با نشاط، با زنان قدرتمند و مادرانی فعال و مفید داشته باشیم.
می دانیم در طی بیست سال گذشته، انقلابی واقعی در ورزش زنان رخ داده است. توجه به ورزش جزو لاینفک نهضت زنان به شمار می رود و همین امر دورنمای جدیدی را در زمینه ی تلاش انسان گشوده است.
ما می توانیم جایگاه فعلی و مشکل احتمالی ورزش زنان را در آینده با نگاهی به الگوی عملکرد ورزشی زنان، درست مانند هر پدیده ی بیولوژیکی دیگر تصور کنیم، به عبارت دیگر، پیشرفت ورزش زنان چیزی شبیه منحنی سینوسی است.

عملکرد پیشینه ورزشی زنان به سرعت به پیشرفت خود ادامه می دهد و اکنون در قسمت شیب تندبالا رونده ی منحنی قرار دارد. از طرفی دیگر، ورزش مردان در قسمت بالای منحنی قرار دارد و پیشرفت آن ها در مقیاسی اندک و به آهستگی صورت می گیرد.
تحسین ها و ستایش های اجتماعی، برنامه های حمایتی مناسب و تنوع جوایز روحی –روانی، هیجانی و مالی به کیفیت و کمیت شرکت زنان و بطور کلی به کیفیت ورزش بانوان افزوده است.
ایجاد انگیزه در ورزشکاران زن

از دیدگاه یک مربی ورزش، انگیزش شاید جالب ترین و آموزنده ترین موضوع در روانشناسی ورزش امروز باشد. مامعمولاً اطلاعات علمی کافی در اختیار نداریم تا ثابت کنیم بین دو جنس تفاوت های روانشناحتی زیادی وجود دارد. برخی از تفاوت های جامعه کاملاً آشکار است و در نتیجه در روش ها و رفتارهای روانشناختی نمایان است. مثلاً هیجان و عواطف در زنان آشکارتر است، اشک ریختن، رفتاری مورد قبول در زنان و نه مردان است. تفاوت دیگر، احتمالا از این جهت است که مردها سالیان سال با ورزش درگیر بوده اند، نقش آنها از نظر اجتماعی پذیرفته و تعریف شده است، در حالی که نقش زنان هنوز در مرحله ی انتقال است.
تعدادی از پژوهشگران معتقدند که نیازهای مردان و زنان از نظر رفتار موفقیت آمیز نیز متفاوت است. استدلال شده است که زنان بیشتر برای اینکه مورد علاقه و تایید قرار گیرند، کار می کنند تا چیرگی در مهارت ها به عنوان یک اولویت درکار؛ بنابراین مربی باید برای زنان و تیم زنان فضای دوستانه، گرم، مثبت و اجتماعی فراهم کند.
بنابراین، وظیفه ی مربی ایجاد بالاترین انگیزه برای بهترین اجرای ورزشکاران است. مربیان باید از روابط انسانی بیشتر استفاده کنند، بویژه در مورد ورزشکاران زن. در این الگو، مربی مانند یک باغبان، عمل می کند. او به ورزشکاران کمک می کند تا در ورزش مورد علاقه شان پیشرفت کنند.
برای ایجاد انگیزش در ورزشکاران باید ورزشکاران را شناخت، محیط ورزش را کنترل کرد، به ورزشکاران کمک کرد تا خویشتن پنداری مثبت داشته باشند، ورزشکاران را در تصمیم گیری دخالت داد، به آنها آموخت تا اهداف خود را تدوین کنند و آخر اینکه الگوهای الهام بخش در اختیار ورزشکاران قرار داد.
خلاصه با توصیه های موارد فوق ، موفقیت مربیگری ورزشکاران زن، بستگی زیادی به مهارت مربی در ایجادتعادل بین انگیزه های ورزشکاران دارد و تحقیقات بیشتری باید در زمینه ی چگونگی کار برد یافته های تحقیقاتی با توانایی های خلاق مربیان در ایجاد انگیزه در ورزشکاران زن صورت پذیرد.
زن و روانشناسی ورزش
زنان با بالا بردن توانایی های ذهنی می توانند به رویاهای خویش جامه ی عمل بپوشانند. همه ی ورزشکاران از اهمیت آمادگی های ذهنی و اعتماد به نفس آگاهی دارند. برای مثال در یک تحقیق مسابقات ورزشی زنان و مردان مقایسه شده است و دیده شده که در مسابقات تیراندازی با کمان شرکت فعالی داشته اند، زنان پیوسته در مسابقات ورزشی که به تمرکز حواس بسیار، ظرافت و قدرت نیاز دارد یا مثلاً مردان و زنان هر دو در مسابقات ورزشی شنا و دوو میدانی پیشرفت های قابل ملاحظه ای داشته اند و اختلاف میان آنها از نظر زمانی به سرعت رو به کاهش است. این پیشرفت زنان در ورزش نشان می دهد که امروزه بیش از هر زمان دیگری زنان به رقابت پرداخته اند که در این رقابت ها بدون تردید، پیشرفت ، یک اصل اساسی است.

ورزشکاران زن باید توانایی های بالقوه ی خویش را بشناسند و حتی مهمتر از آن مربیان، کارگزاران، پژوهشگران و افراد دیگری که بر ورزش زنان تاثیر گذار هستند نیز باید دیدگاه خود را در باره ورزشکاران زن بسط و گسترش دهند.
طی یک مصاحبه با ۲۰ مربی دبیرستان و ورزشکاران مشهور، آنها اظهار داشتند که: ورزشکاران زن قدرت ویژه ای از خود در زمینه های فداکاری ، استقامت، عطش برای دانش، انعطاف پذیری جسمانی، تخصص یافتن سریعتر، همبستگی تیمی، تمرکزحواس، مربی پذیری و هیجان پذیری نشان داده اند. یکی از دلایل تمرکز بر قدرت زنان ورزشکار آن است که زنان با کسب هویت نیرومند از طریق ورزش، رشد و تکامل می یابند.

روانشناسی ورزش نقش روزافزونی را در رشد و تکامل ورزشکاران ایفا می کند، با بازنگری بر قدرت زنان پی می بریم که ورزشکاران زن توانایی بالایی را در جهت به کارگیری قابلیت های ذهنی و روانی خویش در ورزش کسب می کنند.

در نتیجه برنامه های روانشناسی ورزش شامل این موارد است: مهارت های آرام سازی، کسب مهارت های تمرکز حواس، تصویر ذهنی و مهارت های تصویر سازی، توانایی غلبه بر اضطراب و استرس ، نظریه های انتظار و دیگر راهبردهای روان شناختی.
عملکرد روانی –حرکتی و میانسالی
امروزه توجه بسیاری به افزایش فعالیت های ورزشی ناشی از بهبود عملکرد روان شناختی و فیزیولوژیکی شده است. تمرینات جسمانی و روانی درایجاد تغییرات در عملکرد و در نتیجه، سطح اجرای حرکت سهم بسزایی دارند. در یک پژوهش، عملکرد روانی –حرکتی بررسی شده است و به حفظ یا افزایش ظرفیت عملکرد ذهنی و جسمانی توجه شده است که ممکن است به واسطه ی تکرار فعالیت های جسمانی حاصل شود. با افزایش سن، عادت به انجام تمرینات جسمانی در زندگی، در جهت جبران بعضی از تغییرات ایجاد شده، ظاهر می گردد. نه تنها توانایی های جسمانی ، نظیر قدرت و استقامت، بلکه بعضی از توانایی هایی که بیشتر«شناختی» یا «ذهنی» به نظر می آیند، نظیر سرعت تصمیم گیری، حاصل این فعالیت های جسمانی خواهند بود.
بعضی از رفتارهای مختص افراد مسن ، عبارتند از: کندی حرکت، از دست دادن هماهنگی یا دقت، افزایش تلاش، افزایش نیاز به فعالیت های عادی و گاهی از دست دادن «خودکار» بودن که نمونه هایی از این تغییرات رفتاری با مشاهده ی افراد مسن آشکار می گردد. به طور مثال، کندی حرکت در کاهش سرعت قدم زدن مشخص می شود. سالمندان در انجام حرکات دقیق و سریع مانند هدف گیری، نمی توانند دقت کافی داشته باشند.

تاریخچه ی ورود زنان به مجامع ورزشی
بدنیست به گذشته های دور بنگریم و بدانیم در کتب تاریخی اگر چه از ورزش های مورد علاقه مردم و همچنین به جهت طبقاتی بودن جوامع در آن زمان از ورزش مخصوص هر یک از طبقات چیزهایی ذکر شده، اما از ورزش زنان به جز برای طبقه اشراف که دارای امکانات ویژه ای برای ورزش بودند، نامی به میان نیامده است.
زن طبق مفاهیم کهن، در شرایط اجتماعی خاص در حصار و از تمام فعالیت ها –به استثنای کارهای خانه داری و داخلی –محروم بود و چنانکه دیدیم از هیچ تربیتی بهره مند نمی شود.