مقاله بررسی ترسالی و خشکسالی های جلگه مغان با استفاده از مدل سازی به روش فازی و کلاسیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی ترسالی و خشکسالی های جلگه مغان با استفاده از مدل سازی به روش فازی و کلاسیک دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ترسالی و خشکسالی های جلگه مغان با استفاده از مدل سازی به روش فازی و کلاسیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ترسالی و خشکسالی های جلگه مغان با استفاده از مدل سازی به روش فازی و کلاسیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ترسالی و خشکسالی های جلگه مغان با استفاده از مدل سازی به روش فازی و کلاسیک :

تعداد صفحات:۲۰

چکیده:

جلگه ی مغان که به عنوان بخشی از فرورفتگی ارس – کورا، پست ترین نقطه ی شمال باختری ایران و یکی از کانون های توانمند کشاورزی این سرزمین محسوب می گردد، در منتهی الیه ضلع شمالی استان اردبیل و در مجاورت رود ارس قرار گرفته است. میانگین ارتفاع ۱۰۰ متری این پهنه و قرار گیری آن در حاشیه ی فلات مرتفع آذربایجان باعث گردیده تا با برخورداری از شرایط آب و هوایی گرم و در عین حال کم باران، الگوی مستثایی نسبت به ویژگی های عمومی آذربایجان داشته باشد. به همین جهت برپایه ی داده های آماری ۲۱ ساله (۱۹۸۵-۲۰۰۵) ایستگاه پارس آباد و نقشه های سطح زمین ۵۰۰ هکتوپاسکال و با استفاده از توابع عضویت فازی و کلاسیک و نرم افزار MATLAB برای سه حالت خشکسالی، نرمال و ترسالی نسبت به تهیه نمودار و تحلیل داده ها اقدام گردیده است. برای تحلیل و بررسی وضعیت، شدت و دوام خشکسالی ها و ترسالی ها از شاخص های فازی استفاده شده است که با مقایسه روش کلاسیک و فازی این نتیجه عاید می گردد که براساس روش کلاسیک، در سال ۱۹۹۶ با بارش ۱۵۳ میلی متر، وضعیت خشکسالی شدید رویداد است. در حالی که در روش فازی در همین سال درجه ی عضویت تابع خشکسالی ۴۷/۰ بوده و درجه عضویت تابع نرمال ۵۳/۰ و درجه ی عضویت تابع ترسالی صفر میباشد، یعنی احتمال رویداد خشکسالی و نرمال به ترتیب ۴۷و۵۳ درصد اما با درجه عضوتی های متفاوت بوده است لذا روش فازی نسبت به روش کلاسیک در مواجهه با پدیده های مبهم و با دقت پایین، دقیق تری می باشد. به طور کلی بااستفاده از روش فازی در مجموع ۱۰ سال دارای درجه عضوتی بالای ۸۹/۰ (بیش از ۸۹%احتمال وقوع ترسالی وجود داشته)، در حالی که با روش کلاسیک ۶سال جزء سال های ترسالی محسوب می شوند.