مقاله مطالعه ی تاثیر هیدروژل های سوپر جاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره ی عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه ی تاثیر هیدروژل های سوپر جاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره ی عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه ی تاثیر هیدروژل های سوپر جاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره ی عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه ی تاثیر هیدروژل های سوپر جاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره ی عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه ی تاثیر هیدروژل های سوپر جاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره ی عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک :

تعداد صفحات:۱۱

چکیده:

امروزه کشت هیدروپونیک محصولات کشاورزی رشد فزاینده ای گرفته است. یکی از مشکلات موجود در این زمینه استفاده بیش از اندازه از آب و عناصر غذایی است. که به نوعی به هدررفت سرمایه و انرژی منتهی می شود. به منظور کاستن از این مشکل آزمایشی جهت ارزیابی تاثیر هیدروژل سوپرجاذب و تیمارهای کم آبیاری روی ذخیره عناصر غذایی در بسترهای کشت هیدروپونیک در قالب کرتهای خرد شده با طرح پایه کاملاً تصادفی انجام شد. در این پژوهش کوکوپیت و پرلیت به نسبت ۱:۱ بعنوان بستر کشت هیدروپونیک انتخاب شد. در کرت اصلی آزمایش تیمار هیدروژل در چهار سطح (صفر، ۱۰ ، ۲۰ و ۳۰درصد حجمی) جایگزین کوکوپیت شدند. و در کرت فرعی تیمار محلول غذایی در چهار سطح (۱۰۰، ۹۰ ، ۸۰ ۷۰درصد) نیاز واقعی گیاه، قرار گرفت. در بسترهای آماده شده خیار گلخانه ایCucumis Sativus رقم Premier کشت شد. تا سبز شدن بذرها و مرحله دوبرگی، صددرصد نیاز آبی گیاه تامین شد. بعد از آن محلول غذایی با فرمولاسیون کوئیک تهیه شد و از طریق سیستم آبیاری قطره ای با نسبت های یاد شده آبیاری شدند. در مرحله تمام گل شاخص های رشد گیاه اندازه گیری شد و از بستر کشت تمام گلدان های شاهد و تیمار نمونه برداشت و مورد تجزیه قرار گرفت و میزان عناصر غذایی روی ، منگنز، آهن، نیتروژن، پتاسیم ، فسفر، کلسیم ، منیزیم و ظرفیت تبادل کاتیونی نمونه ها، اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان میدهد ذخیره عناصر اندازه گیری شده در بسترهای کشت مورد بررسی، اختلاف معنی داری در سطح احتمال کمتر از ۱% وجود داشت. بطوری که تیمارهای سوپرجاذب توانسته بود بیشترین تاثیر را در ذخیره سازی فسفر و نیتروژن و مترین تاثیر را درنگهداری منگنز داشته باشد و میزان تبادلات کاتیونی در بستر کشت تیمار شده با ۳۰% جایگزینی سوپرجاذب با کوکوپیت، ۹۴% بیشتر از شاهد بود.