مقاله روابط عمومی در ایران و جهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله روابط عمومی در ایران و جهان دارای ۷۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله روابط عمومی در ایران و جهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله روابط عمومی در ایران و جهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله روابط عمومی در ایران و جهان :

روابط عمومی در ایران و جهان

مقدمه

تعریف روابط عمومی
جی ای گرونیک نظریه پرداز معاصر روابط عمومی را مدیریت ارتباط بین یک سازمان در این رشته و همگان هایی می‌داند که با آن سروکار دارند.
رکس هارلو که از پیشقدمان روابط عمومی در جهان است و تالیفات گوناگونی در این رشته دارد این تعریف را پیشنهاد می‌کند:
روابط عمومی عبارت است از دانشی که بوسیله آن سازمان ها آگاهانه می‌کوشند به مسئولت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای مؤسسه اهمیت دارند بدست آورند.

درواقع روابط عمومی هنری است که به کمک آن می‌توان مؤسسه، سازمان و فرد مورد علاقه و احترام کارمندان، مشتری ها و مردمی که با آن سروکار دارند قرار داد. روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است. عملی است ممتد، مداوم و طرح ریزی شده که از طریق آن افراد و سازمان ها می‌کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سروکار دارند بدست آورند.

فصل اول- اهمیت، نقش و کارکرد روابط عمومی

تاکنون در هزاران مقاله-کتاب و سخنرانی در سراسر جهان به تبیین، اهمیت، نقش، هدف و کارکردهای روابط عمومی در جامعه پرداخته شده است و ابعاد گوناگون آن تشریح و تبیین شده است با این وجود بازهم شاهدیم که نویسندگان و اندیشمندان بسیاری علاقه مندند به تفحص در این عرصه بپردازند و در این تلاش امیدوار هستند که شاید اطلاع دیگری به اطلاعات موجود بیفزایند و گامی دیگر در راستای شفاف سازی موضوع بردارند.
تقریبا ۱۰۲ سال از تاسیس روابط عمومی (به مفهوم نوین) در ایالات متحده امریکا و ۴۹ سال در ایران گذشته است. روابط عمومی در غرب محصول نیاز ذاتی جامعه و در ایران مهمانی ناخوانده بوده و هست. چرا این مهمن هنوز مورد پذیرش قرار نگرفته؟ شاید یکی از عمده ترین علت هایش نامناسب بودن شرایط اجتماعی، نا آمادگی جامعه برای پذیرایی از یک پدیده نوین و نبود الزام ها و شروطی است که استقرار و حیات این پدیده را غیرممکن می‌سازد. داشتن روابط عمومی، نگرش، گرایش، حیات، منش و رفتار و سرانجام فرهنگ، هنجارها و ارزشهای خود را طلب می‌کند.
هدف روابط عمومی میانجی گری منصفانه میان مؤسسه و مخاطبان است. وساطت میان کسانی که می‌خواهند کالا و خدماتی را بفروشند و آنانی که مایلند آنها را
خریداری کنند.
روابط عمومی آن دسته از اعمال مدیریت است که مدیر بوسیله آنها برخورد و رفتار عامه را می‌سنجد و درنتیجه خط مشی ها و طرز عمل فرد یا مؤسسه را به صورتی که متضمن منافع همگان و فرد یا مؤسسه مزبور باشد تعیین و برنامه عمل و فعالیت خود را به منظور حصول حسن تفاهم و قبول جامعه طرح می‌کند. اندیشمندان و کارشناسان وظایف عمده روابط عمومی را به سه بخش تقسیم می‌کنند:
۱ اطلاع رسانی ۲ تبلیغ و تهییج ۳ افکار سنجی
اطلاع یا خبر و آگاهی یکی از اشکال ارتباط میان افراد و گروه هاست و بیان ارتباط و اطلاع نسبت به کل و جزء برقرار است.
از آنچه گفته شد چنین بر می‌آید که بازشناسی نقش، اهمیت و کارکرد اطلاع رسانی روابط عمومی و سایر نهادها و سازمانهایی که با اطلاعات و داده ها سروکار دارند به علت تحولات تکنولوژیکی روزافزون و به دلیل تغییر در شکل و ماهیت روابط اجتماعی در سطح ملی- منطقه ای و جهانی براساس ضرورت

بازتولید آگاهی ها نسبت به این تحولات و شناخت وضعیت جدید همواره ضرورت دارد. روابط عمومی و اطلاع رسانی دارای نسبت کل به جزء بوده و محیط اجتماعی-تاریخ-ژئوپولوتیک- روندهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و نوع کیفیت ساختارهای سیاسی-اجتماعی در چگونگی و سرشت این نقش بسیار تاثیر دارد. روابط عمومی را دری منصفانه و غیر جانب دارانه میان مؤسسه و مخاطبان است که براساس اطلاعات دقیق حاصله از سنجش محیط نیاز، مخاطب، امکانات و نیز هدف گذاری، سیاست گذاری، برنامه ریزی و اجرای برنامه‌های مؤثر تحقق می‌یابد.

روابط عمومی ها امروزه باید در چهارچوب سازمانهای نوین و براساس مدیریت استراتژیک یا راهبردی با چشم اندازهای جهانی به فعالیت بپردازند. درباره مهارت بیان و امتناع یادآوری کردیم که امروزه متصدیان روابط عمومی باید مهارت استفاده از رسانه‌ها را کسب کنند، تا بتوانند با اطلاعات جامع و انعطاف پذیری مناسب مخاطبان را از طریق برنامه های مؤثر اقناع کنند.

فصل دوم
انجمن ها و نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی در ایران و جهان

هدف:
انجمن های حرفه ای و تخصصی روابط عمومی از کدام نوع تشکل ها هستند؟
پیدایش آنها به چه انگیزه ها، ضرورت ها و نیازهایی است؟
این تشکل ها برای دستیابی به چه اهدافی پا به عرصه وجود می‌گذارند؟
نقش ها و کارکردهای آنان چیست؟
آسیب ها و آفت های آنان کدامند؟
در این نوشتار سعی شده است به هر یک از این پرسش ها پاسخ مناسب داده شود.

اهداف انجمن های روابط عمومی
انجمن های روابط عمومی یکی از اشکال انجمن های حرفه ای است که با مشارکت داوطلبانه و آزادانه علاقه مندان، کارشناسان، کارگزاران و پژوهشگران رشته روابط عمومی به منظور پاسداری از علایق و منافع مشترک و توسعه و گسترش رشته روابط عمومی بوجود آمده اند.

اهداف انجمن های روابط عمومی
همگان و افکار عمومی را از فلسفه وجودی، ضرورت، نقش، اهمیت و فعالیت روابط عمومی آگاه کرده و برای آن مقبولیت و شناخت عامه جستجو می‌نماید.
زمینه ها و شرایط مناسب توسعه و پیشرفت آن را جستجو کرده و راههای ارتقاء و تکامل آن را بیابند.
با رسانه ها و افکار عمومی مشکلات و مسائل روابط عمومی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند و در پی دریافت راه حل آنان برآیند.
در مقابل انتقادات و ایرادهای مطرح شده از سوی محافل –مجامع- اشخاص و سازمان ها از رشته حرفه روابط عمومی به طور منطقی و مستند به دفاع برخیزند.
با تولید اطلاعات محافل، مجامع و همگان را در زمینه همه جنبه های روابط عمومی تغذیه اطلاعاتی نمایند.
معیارها و استانداردهای حرفه ای را ارائه داده و بطور مستمر سعی در ارتقاء آنها نمایند.
زمینه های اجرای دوره های آموزشی و توسعه ادبیات روابط عمومی را فراهم نمایند.
معیار حداقل های ورد به شغل و حرفه روابط عمومی را تعیین نمایند.
اطلاعات و اخبار جدید را بین حرفه و تخصص روابط عمومی به چرخش در آورند و خانواده روابط عمومی را با دیدگه و دانش های نوین آشنا سازند.
منشور اخلاقی روابط عمومی را تهیه و تدوین نمایند و همکاران را ترغیب به اجرای آن نمایند.
اندیشه حرفه ای گرایی و تخصیص گرایی را با هدف تعمیق دانش و مهارت های اعضاء ترویج و تبلیغ کنند.
امکان رقابت سالم را در عرصه کارها با هدف شناخت کاستی ها و نقص ها و پیشبرد توانمندی ها فراهم سازند.
از جانب رشته و حرفه روابط عمومی صحبت کرده و سخنگویی آن را به عهده گیرند و به پرسش ها پاسخ گویند.
رویدادهای اجتماعی-فرهنگی-سیاسی و اقتصادی مرتبط با روابط عمومی را بررسی کرده و پیش از آنکه هنجارهای محدود کننده روابط عمومی بوجود آیند نظریات خود را بیان داشته و سعی در اعمال آن نمایند.
در پیشبرد و تعمیم فرهنگ تعامل، گفتگو، تفهیم و تفاهم و ارتباطات در جامعه که بستر فعالیت های روابط عمومی هستند اهتمام ورزند.

انواع روابط عمومی
روابط عمومی توجیه گر- تبیین گر- تحلیل گر
روابط عمومی را می‌توان از نظر معیار اثرگذاری و سودمندی و میزان کارآیی و مفید بودن و یاری رساندن به مدیریت سازمان و تسریع تسهیل و در جهت اهداف آن و اجرای برنامه ها به روابط عمومی توجیه گر، روابط عمومی تبیین گر و روابط عمومی تحلیل گر طبقه بندی کرد.

در فضای اجتماعی و فرهنگی مناسب، فرهنگ مدیریتی مطلوب و مبتنی بر شایسته سالاری و به شرط متخصص بودن و کارشناس بودن مدیر بخش روابط عمومی امکان تولید روابط عمومی تحلیل گر فراهم می‌شود. روابط عمومی تحلیل گر یک روابط عمومی کارآمد مطمئن است این روابط عمومی با توجه به فلسفه وجودی سازمان اهداف اصلی و فرعی آن و امور حرکت می‌کند. روابط عمومی تحلیل گر دارای برنامه ادواری منظم، روزانه- هفتگی، ماهیانه، فصلی و سالانه است. برای روبرویی با بحران ها و چالش ها که ناگهان و خارج از اراده حادث می‌شود دارای طرح های معینی است.

این روابط عمومی برای بهره گیری از فرصت های مناسب که پیش می‌آید نیز دارای طرح های بهره گیری و بهره برداری است و در یک جمع بندی می‌توان گفت که روابط عمومی تحلیل گر یک روابط عمومی علمی، سیستماتیک، فعال، نوآور- قابل انعطاف و اثر گذار است که به مقام مشاور مدیریت ارتقاء می‌یابد و سازمان را در دستیابی به اهدافش یاری می‌نماید و در تهیه و تدوین سیاستها خط مشی های سازمان سهیم و شریک است. در مقابل روابط عمومی تحلیل گر روابط عمومی توجیه گر قرار دارد. چنانچه پیشتر بیان شد در فضای نامناسب سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و با وجود مدیران و فرهنگ مدیریتی نامساعد و پایین بودن دانش تخصصی مدیر واحد روابط عمومی، توجیه گر می‌گویند.

این نوع روابط عمومی یک شاله گر بزک کننده و توجیه گراست که بیشتر شایسته تبلیغاتچی بامعنی منفی کلمه است. این روابط عمومی فاقد برنامه ریزی ادواری و مدون است که به صورت منفصل به دنبال حوادث و رویدادهایی می‌دود و با منطقی سطحی و استدلال هایی غیرقابل باور و با غوغا سالاری و فعالیتهای ارتباطی پرخرج و عمدتا پرهزینه و پرزرق و برق سعی در توجیه رویدادها، اقدامات و تصمیمات مدیران سازمان دارد.

در فاصله بین این دو نوع روابط عمومی، روابط عمومی تبیین گر وجود دارد که در خوشبینانه ترین شکل آن تنها به اعلام و بیان رویدادها و گزارش و تشریح اقدامات سازمان می‌پردازد. این نوع روابط عمومی اگر دارای برنامه مدون ادواری روابط عمومی هم باشد. این برنامه‌ها فاقد انعطاف، نوآوری، جذابیت و اثربخشی است. روابط عمومی تبیین گر یک روابط عمومی سطحی محافظه کار با لحن کلیشه ای، تکراری و قالبی است. یکی از عوامل مؤثر برای گذر از روابط عمومی توجیه گر به روابط عمومی تحلیل گر، وجود انجمن های حرفه ای و تخصصی فعال پرتحرک است.

عوامل مؤثر در ارتقاء روابط عمومی
امکان توسعه و پیشبرد روابط عمومی در هر جامعه و ارتقاء به سطح روابط عمومی تحلیل گر وجود این عوامل زیربنایی است:
وضعیت مناسب سیاسی و اجتماعی و فرهنگ مدیریتی مبتنی بر شایسته سالاری.
مراکز آموزش عالی روابط عمومی مرتبط و متعادل با فضای علمی کار روابط عمومی.
ادبیات قوی روابط عمومی و ارتباطات
نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی فعال
نشریات تخصصی روابط عمومی
وجود بخشهای دولتی حمایت کننده و روابط عمومی
عامل نخست یعنی وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مساعد و فرهنگ مدیریتی شایسته سالار و حقیقت چهارچوب و روند سایر عوامل را شکل می‌دهد و در حقیقت تنها وجود مراکز آموزش عالی و روابط عمومی نمی تواند دلیلی بر ترتیب نیروی انسانی روابط عمومی تحلیل گر باشد. این مراکز نامناسب کارکردهای خاص خود را دارند و خروجی‌های آنها فارغ از حداقل ویژگیهای کار در یک محیط روابط عمومی تحلیل گر می‌باشد و یا در شرایط نه چندان مساعد نه اینکه ادبیات روابط عمومی وجود ندارد بلکه در این شرایط ادبیات روابط عمومی خاص خویش تولید می‌شود که ویژگیهای خویش را داراست از جمله کلی گویی

در کتاب ها و جزوات آموزشی، عدم وجود تحلیل های دقیق و راهبردهای علمی در آنها، پراکندگی و عدم انسجام موضوعی، عدم وجود مطالعات موردی از کتابها و جزوات و در نهایت عدم گیرایی و جذابیت آنها، نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی در شرایط نامساعد ممکن است بر گردهمایی های محفلی و ناکارایی تبدیل شوند که تنها دارای فعالیت های نمایشی، مقطعی و موردی و غیر مؤثر باشند و هیچ گونه سهمی در توسعه آن ایفا ننمایند. نشریات تخصصی روابط عمومی نیز در شرایط نه چندان مطلوب دارای محتوایی نازل، تکراری و کلیشه ای می‌شوند و انتشار آنها به یک تکلیف اداری و اجباری شبیه است تا انجام اطلاع رسانی مؤثر و آموزش دهی مفید.

انجمن های روابط عمومی در جهان
قدیمی ترین انجمن روابط عمومی در جهان، انجمن روابط عمومی (PSA) است. آدرس پایگاه اینترنتی این انجمن WWW.PRSA.COM است.
این انجمن اکنون قوی ترین انجمن در سطح جهان با بیش از ۱۸۰۰۰ عضو در امریکا است. در ایالات متحده امریکا انجمن دیگری نیز در رشته روابط عمومی به نام انجمن بین المللی ارتباط گران سازمان وجود دارد. عضویت در این انجمن برای افراد کشورهای دیگر ممکن است در حقیقت ارتباط گران سازمانی نام دیگری برای روابط عمومی است.

آدرس پایگاه اینترنتی این انجمن WWW.IABC.COM است.
این انجمن نیز همانند انجمن روابط عمومی امریکا یک انجمن قوی است و به ویژه در محیطهای صنعتی و بازرگانی جهان بسیار فعال می‌باشد.
انجمن های بین المللی روابط عمومی

International public relations associalion-IPRA
انجمن بین المللی روابط عمومی با تلاش علاقمندان این رشته از کشور آلمان، انگلستان، هلند، ایالات متحده، ایتالیا، فرانسه در سال ۱۹۵۵ تاسیس گردید.
این انجمن بزرگترین و فراگیرترین انجمن در سطح جهان است و مقر آن در لندن قرار دارد. پایگاه اینترنتی این انجمن WWW.IPRANET.COM است که یک سایت قوی می‌باشد.

تاریخ روابط عمومی در ایران
اگر کارکردهای روابط عمومی را اطلاع رسانی تبلیغات، انگیزه دهی، مشارکت جهانی، انسجام بخشی و یکپارچه سازی بدانیم. آیا می‌توان یک نظام جمعی را بدون نیاز به این کارکردها تصور کرد؟ روابط عمومی تحت عناوین دیگری در حیات اجتماعی افراد بشر در همه زمان ها و مکان ها وجود داشته است. به این دلیل تاریخ روابط عومی ایران را می‌توان به دوره های اصلی زیر تقسیم بندی کرد:
روابط عمومی سنتی ایران از آغاز تا مشروطه.
روابط عمومی ایران از انقلاب مشروطه تا دهه ۱۳۳۰ ه.ش.
روابط عمومی نوین ایران.
در مورد دوره دوم روابط عمومی باید گفت با پیدایش تغییرات اجتماعی در کشور و بوجود آمدن نیروهای جدیدی در شکل بندی جامعه ایران از قبیل مطبوعات، احزاب، گروههای اجتماعی فعال و مجلس و پیشرفت آزادی های فردی و جمعی دفاتر اطلاعات آمار و انتشارات در پاسخ به نیازهای بوجود آمده به ساختار سازمانی ادارات و وزارت خانه ها افزوده گردید که این دفاتر را می‌توان پدر واحدهای روابط عمومی پس از دهه ۱۳۳۰ دانست. درحقیقت این دوره را می‌توان دوره واسطه بین روابط عمومی سنتی و نوین ایران به حساب آورد.