مقاله بررسی احتمال تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط جمهوری اسلامی ایران ( با تاکید بر تنگه هرمز و خلیج فارس )

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی احتمال تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط جمهوری اسلامی ایران ( با تاکید بر تنگه هرمز و خلیج فارس ) دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی احتمال تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط جمهوری اسلامی ایران ( با تاکید بر تنگه هرمز و خلیج فارس )  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی احتمال تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط جمهوری اسلامی ایران ( با تاکید بر تنگه هرمز و خلیج فارس )،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی احتمال تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط جمهوری اسلامی ایران ( با تاکید بر تنگه هرمز و خلیج فارس ) :

تعداد صفحات:۲۸

چکیده:

در حال حاضر بیش از یکصد کشور ، کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها را تصویب کرده اند. به گون ه ای که طرفداران حقوق بین الملل اقبال گسترده کشور ها از آن معاهده را از عمده ترین شاخص های موفقیت حقوق بین الملل مطرح نام برده اند.قانون اساسی دریاهامی کنند و بی علت نیست که از آن به عنوان ۱ توسط نماینده جمهوری اسلامیکنوانسیون سازمان ملل متحد برای حقو ق دریاهانزدیک به ۳ دهه از امضای ایران می گذرد ولی هنوز اقدام موثری برای تصویب کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها توسط ایران ، صورت نگرفته است. ادعای امارات در خصوص مالکیت بر جزایر تنب و ابوموسی ، حضور ناوهای نظامی ایالات متحده در مناطق خارج از دریای سرزمی نی جمهوری اسلامی در خلیج فارس و اختلافات سیاسی و قطع روابط دیپلماتیک با آمریکا و ;به مهمترین عوامل عدم علاقمندی مقامات ایران برای پیوستن به آن معاهده می باشد. نماینده ایران که نقش فعالی در مذاکرات سومین کنفرانس سازمان ملل برای حقوق دریاها ۱۹۸۲ نیویورک داشت ، چه در مذاکرات و سخنرانی ها و چه در صدور بیانیه واعلامیه تفسیری رژیم عبور ترانزیت بر تنگه هرمز را نپذیرفت و این تنگه را بخشی از دریای سرزمینی ایران می دانست که رژیم عبور بی ضرر می بایست بر آن حاکم گردد . همچنین اعتقاد داشت عبور شناورهای جنگی نیز از دریای سرزمینی ایران ممنوع است . اما کنوانسیون ۱۹۸۲ نه تنها رژیم حقوقی تنگه های بین المللی ( از جمله تنگه هرمز ) را عبور ترانزیت اعلام کرده ( ماده ۳۷ ) که عبور ناوهای نظامی نیز از دریای سرزمینی ممنوع نکرده است . عدم پذیرش حق شرطReservation)توسط معاهده حقوق دریاها و همچنین ماده ۲۸۷ کنوانسیون نیز که به اصل پذیرش اختیاری صلاحیت اجباری محاکم بین المللی اشاره نموده ، عاملی گردیده تا جمهوری اسلامی ایران به دلیل اهمیت استراتژیک جزایر تنب و ابوموسی و اختلاف با امارات متحده عربی ، چندان علاقه ای از پیوستن به معاهده حقوق دریاها نداشته باشد جالب تر اینجاست که ایالات متحده آمریکا به عنوان میزبان مذاکرات ، برخلاف ایران که معاهده را امضاء کرده ، نه تنها به آن رای مخالف داد که تاکنون نیز نشانه عملی برای پیوستن به معاهده انجام نداده است