مقاله بررسی گیاهپالایی چهار گونه سرخس بومی ایران جهت پالایش آرسنیک و جلوگیری از نفوذ آرسنیک به آبهای زیرزمینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی گیاهپالایی چهار گونه سرخس بومی ایران جهت پالایش آرسنیک و جلوگیری از نفوذ آرسنیک به آبهای زیرزمینی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی گیاهپالایی چهار گونه سرخس بومی ایران جهت پالایش آرسنیک و جلوگیری از نفوذ آرسنیک به آبهای زیرزمینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی گیاهپالایی چهار گونه سرخس بومی ایران جهت پالایش آرسنیک و جلوگیری از نفوذ آرسنیک به آبهای زیرزمینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی گیاهپالایی چهار گونه سرخس بومی ایران جهت پالایش آرسنیک و جلوگیری از نفوذ آرسنیک به آبهای زیرزمینی :

تعداد صفحات:۷

چکیده:

آرسنیک یکی از عناصر سمی می باشد که به طور گسترده ای در محیط زیست گسترش پیدا کرده و به عنوان یکی از عوامل آلوده کننده خاک ها و آبهای زیرزمینی در مناطق مختلف دنیا معرفی می شود. گیاه پالایی تکنیکی می باشد که در آن از گونه های خاص گیاهی جهت پاکسازی خاکهای آلوده استفاده می شود، که لازمه اصلی آن وجود گیاهان با قدرت انباشتگی بالا می باشد جهت انجام این تحقیق ۴ گونه سرخس بومی ایران، آسپلینیوم نیدوس(AN)، پتریس آمبروسیا (PU)، پولی پودونیوم وولگار (PV) و پتریس کریتیکا، جهت بررسی قدرت انباشتگی و میزان مقاومت آنها به آرسنیک انتخاب شدند. سرخس ها در شرایط گلخانه تحت کشت خاکی حاوی ۱۲۰ میلی گرم آرسنیک در کیلوگرم خاک از منبع سدیم هیدروژن آرسنات قرار گرفته و پس از گذشت ۵۰ روز، ریشه و شاخساره آن جهت تجزیه آرسنیک برداشت گردید. نتایج نشان داد که گونه های مختلف سرخس قابلیت متفاوتی از انتقال آرسنیک را به شاخساره و ریشه از خود نشان می دهند ( از ۱۶۴ تا ۴۸۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک ) که بیشترین مقدار تجمع در سرخس PU مشاهده شد. همچنین در تمام گونه ها، آرسنات (آرسنیک ۳) نسبت به آرسنیت (آرسنیک ۵) مقدار تجمع بیشتری را در شاخساره و ریشه ها به خود اختصاص داده است. بنابر نتایج بدست آمده PU را می توان به عنوان مناسبترین گونه جهت گیاه پالایی آرسنیک تحت شرایط محیطی در شمال ایران و مناطق مشابه معرفی کرد.