مقاله بررسی مقایسه ای مدیریت دعاوی در قراردادهای فیدیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی مقایسه ای مدیریت دعاوی در قراردادهای فیدیک دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی مقایسه ای مدیریت دعاوی در قراردادهای فیدیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی مقایسه ای مدیریت دعاوی در قراردادهای فیدیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی مقایسه ای مدیریت دعاوی در قراردادهای فیدیک :

تعداد صفحات:۱۶

چکیده:

مدیریت دعاوی عمری به درازای قراردادها دارد. شاید حتی در ساده ترین و پیش پاافتاده ترین قراردادها نیز امکان طرح دعوی و بروز ادعاهایی از سوی طرفین وجود داشته باشد. اگرچه به باور صاحبنظران، در هیچ قراردادی نمی توان احتمال بروز دعاوی را ازسوی طرفین از میان برد، اما م یتوان با شناسایی بهنگام مخاطرات و ریسک های قرارداد و نقاط همچنین مستعد بروز دعوی، تا حد زیادی از رخداد آن جلوگیری کرده و در صورت بروز نیز مسؤول آن را شناسایی نمود. در این مقاله پس از معرفی اجمالی فدارسیون بین المللی مهندسین مشاور ( FIDIC)و انواع قراردادهای سه گانه آن و ضمنبازخوانی مفهوم مدیریت دعاوی و جایگاه آن در دانش مدیریت پروژه، بررسی مقایسه ای میان انواع دعاوی در هر یک از قراردادهای ساخت، طرح و ساخت و کلیدگردان انجام می گیرد که در آن ضمن برشماری عناوین دعاوی و مرجع قراردادی آن در شرایط عمومی پیمان، طرف مستحق برای طرح دعوا معرفی شده است. همچنین در ادامه، راهکارهای فیدیک و استاندارد مدیریت پروژه برای رسیدگی به دعاوی در نمودارهای مجزایی به تصویر کشیده شده است که این راهکارها از ساد هترین و مسالمت آمیزترین شیوه ها تا سخ تگیرانه ترین آن ها را در بر می گیرد. بررسی مقایسه ای این قراردادها از نگاه طرح دعوی، به مدیران این امکان را م یدهد که در انتخاب شیوه واگذاری، ابزار مناسبی در اختیار داشته و نیز پیش از شروع کار، برآورد واق عبینانه ای را از دعاوی محتمل در پروژه فراهم آورند. همچنین نمودارهای انتهایی نیز این مزیت را دارند که شیوه های مناسب را برای مواجهه با دعاوی معرفی کرده و در صورت التزام به این شیوه ها، احتمال بروز برخوردهای غیرضروری و نامتناسب را در زمان طرح دعاوی به نحو چشمگیری کاهش م یدهند.