مقاله بررسی تحلیلی و تجربی ارتفاع بحرانی در خروجی مخازن پیشران موشکهای سوخت مایع و تأثیر گردابشکنهای مختلف در بهبود پارامترهای بالستیکی یک موشک حامل ماهواره دومرحلهای

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تحلیلی و تجربی ارتفاع بحرانی در خروجی مخازن پیشران موشکهای سوخت مایع و تأثیر گردابشکنهای مختلف در بهبود پارامترهای بالستیکی یک موشک حامل ماهواره دومرحلهای دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تحلیلی و تجربی ارتفاع بحرانی در خروجی مخازن پیشران موشکهای سوخت مایع و تأثیر گردابشکنهای مختلف در بهبود پارامترهای بالستیکی یک موشک حامل ماهواره دومرحلهای  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تحلیلی و تجربی ارتفاع بحرانی در خروجی مخازن پیشران موشکهای سوخت مایع و تأثیر گردابشکنهای مختلف در بهبود پارامترهای بالستیکی یک موشک حامل ماهواره دومرحلهای،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تحلیلی و تجربی ارتفاع بحرانی در خروجی مخازن پیشران موشکهای سوخت مایع و تأثیر گردابشکنهای مختلف در بهبود پارامترهای بالستیکی یک موشک حامل ماهواره دومرحلهای :

تعداد صفحات:۶

چکیده:

تغییرات ارتفاع بحران ی و جرم باقیمانده به هنگام تخل ی ه مخازن پ ی شران موشکهای سوخت مایع به روش تحلیلی و همچنین مدلسازی آزمایشگاهی با استفاده از نمونه واقع ی بررس ی و با انجام آن الیز ابعاد ی پارامترهای ب یبعد حاکم بر مسئله و محدوده تأ ثیر هر ی ک شناسا یی شده است. شبیهسازی شرا یط پرواز ی موشک بوسیله پارامترهای بیبعد در تست های زم ینی صورت گرفته است. تحلیلها نشان م یدهد که عدد فرود موثرترین پارامتر حاکم بر مسئله م یباشد. به منظور کاهش جرم باقیمانده چند طرح مختلف گر دابشکن در دهانه خ روجی مخازن پیشران نصب و با
تکرار آزمایش ات تأثیر هر یک از آن ها مشخص ش ده است . میزان کارآیی گردابشکن در بهبود پارامترهای بالستیکی موشکهای حامل ماهواره توسط کد شبیه سازLVCD1 ارائه شده است . نتایج نشان می دهد ک ه با کاهشجرم انجام گرفته می توان ارتفاع مداری را برای یک موشک دومرحله ای به میزان ۱۵ درصد افزایش داد.