مقاله تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای (آلی،شیمیایی،تلفیقی) و باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای (آلی،شیمیایی،تلفیقی) و باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای (آلی،شیمیایی،تلفیقی) و باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای (آلی،شیمیایی،تلفیقی) و باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای (آلی،شیمیایی،تلفیقی) و باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر صفات کمی و کیفی آفتابگردان :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

به منظور مطالعه تاثیر سیستمهای تغذیه آلی، شیمیایی، تلفیقی و باکتریهای افزاینده رشد بر صفات کمی و کیفی رقم آلستار آفتابگردان، آزمایشی در سال ۱۳۸۶ در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی، اصلاح خاک و بهبود وضعیت تغذیه گیاه اجرا گردید. عامل اصلی در ۵ سطح کودی شامل ۱۰۰ درصد آلی (F) درصد شیمیایی و ۷۵ درصد آلی (F)50 درصد شیمیایی و ۵۰ درصد آلی (F)75 درصد شیمیایی و ۲۵ درصد آلی (F) و ۱۰۰ درصد شیمیایی (F) و عامل فرعی در ۲ سطح تلقیح شامل (I) بذور تلقیح نشده با استفاده از طرحهای کرتهای خرد شده در چارچوب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار بررسی گردید. عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع، عملکرد بیولوژیک، میزان روغن و پروتئین اندازهگیری شد. نتایج بیانگر آن است صفات کمی (عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع، عملکرد بیولوژیک) و برخی صفات کیفی مانند درصد پروتئین به طور معنیداری در سیستمهای تلفیقی بویژه سیستم تلفیقی ۵۰ درصد آلی + ۵۰ درصد شیمیایی بیشتر از سایر سیستمهای شیمیایی و آلی بود (F>F>F>F>F). این امر نشان میدهد با وجود کمتر بودن نیتروژن قابل دسترس در کود های آلی، بدلیل همزمانی آزادسازی نیتروژن این کودها با نیاز گیاه، عملکرد و اجزائ آن در سیستم تلفیقی بهبود یافته است. بیشترین و کمترین درصد روغن بترتیب در تیمار F (100 درصد آلی) و تیمار F(50 درصد آلی +۵۰ درصد شیمیایی) بدست آمد. همچنین نتایج نشان داد تلقیح بذرها با باکتریهای افزاینده رشد موجب بهبود خصوصیات کیفی و کمی آفتابگردان گردید. بطوریکه سبب افزایش معنیدار عملکرد دانه، وزن هزار دانه، ارتفاع، عملکرد بیولوژیک، میزان روغن و پروتئین در مقایسه با تیمار کنترل گردید(I>I);