مقاله مطالعه نقش سیدروفورهای باکتریایی در جذب آهن و روی با ردیابی ایزوتوپ های ۵۹ Fe و ۶۵ Zn

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مطالعه نقش سیدروفورهای باکتریایی در جذب آهن و روی با ردیابی ایزوتوپ های ۵۹ Fe و ۶۵ Zn دارای ۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه نقش سیدروفورهای باکتریایی در جذب آهن و روی با ردیابی ایزوتوپ های ۵۹ Fe و ۶۵ Zn  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه نقش سیدروفورهای باکتریایی در جذب آهن و روی با ردیابی ایزوتوپ های ۵۹ Fe و ۶۵ Zn،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه نقش سیدروفورهای باکتریایی در جذب آهن و روی با ردیابی ایزوتوپ های ۵۹ Fe و ۶۵ Zn :

تعداد صفحات:۲

چکیده:

باکتری های ریزوسفری محرک رشد گیاه ) ) PGPR اغلب در نزدیکی یا در فضای بین سلولهای خارجی ریشه گیاهان یافت می شوند [.۲] این میکروبها از طریق تولید سیدروفور و هورمون های گیاهی نظیر اکسین ها و سیتوکینین ها و انحلال ترکیبات معدنی فسفات و ایجاد رقابت با عوامل بیماریزای خاکی رشد گیاهان را بهبود می بخشند . از مهمترین باکتریهای PGPR جنس Pseudomanas ها هستند . سیدروفورها کلاتها یا ترکیبات آلی با وزن مولکولی پایین ( کمتر از ۱۰۰۰ دالتون ) و با میل ترکیبی شدید و اختصاصی برای کمپلکس شدن با آهن فریک ) ) Fe +3 و سایر کاتیونها از جمله روی ) ) Zn +2 هستند . آهن و روی از عناصری هستند که در خاکهای آهکی کمبود آنها مشهود است [.۱] نتایج تحقیقات در مورد انتقال آهن بواسطه سیدروفورها نشان داده که میکروارگانیسم های اشغال کننده ریزوسفر ممکن است آهن مورد نیاز گیاهان را تأمین نمایند . بنابراین گیاهانی که قادر به استفاده از سیدروفورهای میکروبی بعنوان حامل آهن III هستند، کارائی بالایی نسبت به آهن نشان می دهند . بهرحال، بواسطه حضور سیدروفورها، قابلیت استفاده و تحرک آهن در محیط ریشه افزایش یافته و کمپلکس سیدروفور ـ آهن تشکیل شده می تواند در محلول خاک همراه با جریان توده ای به سطح ریشه برسد و آهن از طریق مکانیسم عمل آنزیم احیا کننده کلات آهن IIIموجود در غشای پلاسمایی ( گیاهان استراتژی ) I و یا از طریق فرایند تبادل لیگاندی با فیتوسیدروفورها ( گیاهان استراتژی ) II جذب شود ۲] ، [.۶ مطالعه تغذیه آهن بوسیله سیدروفور Pseudomonas putida در خیار و ذرت نشان داد که کمپلکس ۵۹ Fe-pyoverdine منبع آهن نسبتاً ضعیفی برای هر دو گیاه بود و آهن را برای خیار در حدود ۴۰ برابر کمتر از ۵۹ Fe-EDTA و در مورد ذرت ۶۶۵ بار کمتر از ۵۹ Fe-phytosiderophore تأمین نمود [۵].