مقاله اکولوژی شهری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اکولوژی شهری دارای ۲۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اکولوژی شهری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اکولوژی شهری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن مقاله اکولوژی شهری :

اکولوژی شهری

مقدمه :
شهر نشینان در کانون برخی از مهمترین مسائل زیستمحیطی هستند . امروزه توجه به محیط زیست شهری و توسعه بوم شناختی شهری تولدی دوباره یافته است . مردم دریافته اند که پیوند شهر و محیط های وحش جدائی ناپذیر است .

انسان در سراسر جهان هر روز بیشتر بصورت یک گونه شهر نشین در می آید . در امریکا ۷۰% مردم در ۳% وسعت خشکیهای کشور و ۸۰% در شهر ها زندگی می کنند . اکنون بیش از ۵۰% مردم جهان در شهر ها زندگی می کنند . حدود ۸۰% مردم کشورهای توسعه یافته در شهر ها زندگی می کنند و حتی برای فقیر ترین کشورهای در حال توسعه این رقم ۲۰% است .

نه تنها جمعیت انسان هر روز شهر نشین تر می شود بلکه رشد سریعی نیز در مورد مناطق مادر شهری عظیم با جمعیت ده میلیون نفر به چشم می خورد .

در سال ۱۹۵۰ فقط دو مورد از این گونه نواحی وجود داشت . نیویورک ۵/۱۲ میلیون نفر و لندن ۴/۱۲ میلیون نفر . در سال ۱۹۷۵ شهرهای مکزیکو سیتی – لوس آنجلس – توکیو – شانگهای و سائو پلوی برزیل به این فهرست اضافه شدند . اکنون بیشتر از ۲۰شهر بزرگ در جهان وجود دارد ( ابر شهر ) .

در بیشتر کشورها قسمت اعظم ساکنان شهری در بزرگترین تک شهر کشور زندگی خواهند نمود . برای بیشتر مردم در آینده زندگی در یک محیط با کیفیت به معنی زندگی کردن در شهری است که تاًمین محیط زیست آن با دقت اداره شده باشد .

در کشورما ایران حدود ۲۰% جمعیت کشور در تهران زندگی می کنند . و عمده فعالیت دولتی – سیاسی – اداری و تجاری در این ابر شهر است .

شهر بعنوان یک نظام (System)

یکی از راههای بهبود اداره محیط یک شهر آن است که شهر بعنوان یک نظام بوم شناختی ( Ecological System ) )) مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

شهر نیز مثل هر نظام حیات بخش دیگر می باید یک جریان انرژی را تاًمین کند . منابع مواد لازم را فراهم آورد و شیوه هایی برای دفع ضایعات خویش داشته باشد . این کارکردها ی اکوسیستم شهر از طریق حمل و نقل و ارتباطات با محیط های اطراف تاًمین می گردد .

شهر یک نظام خودکفا نیست بلکه به شهر های دیگر و مناطق روستائی وابسته است . یک شهر مواد خام خویش از غذا – آب –چوب – انرژی و کانی ها و خلاصه آنچه را که جامعه انسانی مصرف می کند از مناطق روستائی اطرافش می گیرد و در عوض کالاهائی را تولید و صادر می نماید .

اگر شهر یک شهر بزرگی باشد که فعالیتهای زیادی در آن صورت گیرد نوآوریها ، افکار ، اختراعات و هنر نیز صادر و روحیه تمدن را عرضه میدارد . شهر نمی تواند بدون پشتوانه یک ناحیه روستائی موجدیت داشته باشد . همان طور که ۵۰ سال پیش از این نیز در کتب و نوشته ها موجود است و بیان شده شهر و روستا یک پیکرند . شهر و روستا یک سیستم همبسته جریان انرژی و ماده اند و نه دو چیز متفاوت از هم .

جریان انرژی و مواد در شهر

شهر به لحاظ اینکه یک نظام است می باید بعنوان بخشی از اکوسیستم شهر – روستا عمل کند . با ورود انرژی و مواد و چرخش درونی و خروجی ضایعات حرارتی و مواد زاید گردش نموده و مثل هر اکوسیستم طبیعی با چرخش مواد می تواند نیاز به ورود مواد و ضایعات را کاهش دهد .

اگر محیط زیست اطراف شهر تنزل کند محیط زیست شهر نیز قطعاً تنزل می نماید و بلعکس . شهر ها به مناطق روستائی خود ضایعات از جمله آب ، هوا ، جامدات آلوده نیز صادر می کند . تخمین زده می شود هر شهر نشین متوسط در یک جامعه صنعتی سالانه ۱۵۰۰۰۰لیتر آب – ۱۰۰۰کیلو غذا – ۳۰۰۰کیلو سوختهای فسیلی بصورت مستقیم و غیر مستقیم مصرف می کند و ۲۰۰۰۰۰لیتر فاضلاب – ۶۶۰کیلو ضایعات جامد و ۲۰۰کیلو آلاینده های هوا تولید می کند . اگر این مواد بدون مراقبت کافی به محیط روستائی صادر شود آنرا آلوده کرده و قابلیت مناطق روستائی در تاًمین منابع ضروری شهر را نیز کاهش می دهد و زندگی در مناطق روستائی را ناسالم و نامطبوع می کند .

با توجه به این همکنشی بین شهر و روستا و مناطق اطراف جای تعجب نیست که چرا رابطه مردم شهر و روستا اغلب تنش آلوده بوده است . روستائیان می خواهند بدانند که چرا آنها باید با ضایعات مررم شهر سر و کار داشته باشند . پاسخ آنست که بسیاری از مسائل زیست محیطی مادر برخورد بین مناطق شهری و روستائی روی می دهد . نفع مردم حومه شهر در آن است که محیط زیست مناسبی را برای شهر تاًمین کنند و نظام خوبی را برای اداره منابع شهر فراهم آورند .

اگر چه ساختمانهای شهر به انسان احساس کاذبی از ایمنی می دهد اما باید دانست که شهر ها هرگز از محدودیت زیست محیطی رهائی ندارند . لوئیس مامفرد مورخ شهری می گوید :

؛ شهر به انسان توهمی از خودکفائی ، استقلال و تداوم فیزیکی القا می کند اما ایمنی مذکور تصوری بیش نیست .

شهر بعنوان یک محیط زیست و ارتباط آن با طراحی شهری

وضعیت زیست محیطی بر توسعه و اهمیت شهر ، بخصوص در مورد حمل و نقل و دفاع بشدت اثر می گذارد . آبراهه ها از نظر حمل ونقل اهمیت بسیاری دارند . شهر ها بخصوص در زمانهای گذشته و قبل از پیدایش قطار ، اتومبیل و هواپیما وابسته به حمل و نقل آبی بودند . اکثر شهر ها ی اولیه برکنارهء ابراهه ها یا نزدیک آن قرار داشتند . تمام شهر ها ی مهم در عصر امپراتور روم در نزدیکی آبراهه ها واقع شده بودند از آن پس نیز تاًثیر آبراهه ها بر موقعیت شهر ادامه یافته است .
اگر شهر ها اغلب در نقاط مهم و تعیین کننده دیگری از نظر حمل و نقل نباشند حول یک محور بازار ، یک معبر رودخانه و یا یک دژ رشد یافته اند .

شهر ها خصوصیات سرزمین را تغییر می دهند پس رابطه ی بین جنبه های زیست شناختی و فیزیکی محیط را دگرگون می کند. بسیاری از این تغییرات بصورت جنبه هائی از آلودگی – مدیریت آب و اقلیم بحث و بررسی می شود .

آلودگی شهر
در شهر همه چیز از جمله آلودگی بصورت متمرکز وجود دارد . شهر نشینان بیش از روستائیان در معرض انواع بیشتری از مواد شیمیائی – سمی با تراکم بیشتری قرار دارند . همچنین سرو صدا – ذرات معلق ناشی از فعالیتهای صنایع در شهر ها بیشتر است . زندگی در اینگونه محیطها مخاطره انگیز است . بالاترین میزان مرگ و میر – سرطانها – بیماریهای لاعلاج در شهر هاست .

اقلیم در شهر ها

شهر ها براقلیم خود اثر می گذارند . همراه با تغییرات شهر آب و هوای آن نیز تغییر می کند ( مقایسه تهران قدیم با تهران جدید ) . وجود ساختمانها و سازه های بلند از حرکت هوای شهر جلوگیری می کند . وزش باد نیز در شهر ها کمتر از مناطق غیر شهر ی است . ساختمانهای شهر به باد جهت می دهند و لذا گاه تونل باد بوجود می آید و باد در آن با سرعت بسیار حرکت می کند . جریان واقعی هوا در اطراف یک ساختمان تحت تاًثیر ساختمانهای مجاورش قرار می گیرد .

بنابراین جریان کل هوای شهر نتیجه روابط بین همه ساختمانها ست . در طراحی یک ساختمان جدید شکل و رابطه آن با سایر ساختمانها باید در نظر گرفته شود که متاًسفانه این موضوع در نظر گرفته نمی شود . ایجاد باد های خطرناک در اطراف ساختمانهای بلند حتی پنجره ها را می کند .

شهر ممکن است کمتر از نواحی روستائی آفتاب دریافت کند زیرا مقدار ذرات معلق هوای شهر به رغم کاهش آفتاب گرمتر از نواحی مجاور است ( جزایر حرارتی ) این وضع هم به علت تولید بیشتر حرارت ( بر اثر مصرف سوختهای فسیلی ) و سابر فعالیتهای صنعتی است و هم به دلیل اینکه ساختمانهای فراوان و زمینهای پوشیده از آسفالت و امثال آن بعنوان جمع کن حرارت خورشید عمل می کنند .

آب در محیط شهری :

ساخت شهر های جدید بر چرخه آب بشدت تاًثیر می گذارد . این آثار نیز خاک و در نتیجه گیاهان و جانوران شهری را تحت تاُثیر قرار می دهد .

قسمتهای فرش شده خیابان و ساختمان مانع نفوذ آب به زمین می شود و در نتیجه قسمت عمده ی آب مستقیماً به سیستم سیل گیرهای شهری روان می گردد . سطوح سخت شهر از تبخیر آب خاک به هوا سپهر جلوگیری می کنند . در اکوسیستم های طبیعی تبخیر روش مهمی در خنک کردن سطح است .

روکش های سطح آسفالت احتمال سیلهای بالقوه را درون شهر بالا برده و رواناب شهر به مناطق بیرون را افزایش می دهد ، در نتیجه احتمال سیل در پائین دست بالا می رود . رطوبت نسبی هوا در شهرهای عرضهای میانه شمالی عموماً کمتر از ۲% در زمستان و ۸% در تابستان از مناطق روستائی همجوار است .

میزان بارندگی محلی در شهر ممکن است بیشتر از اطراف باشد زیرا ذرات غبار موجود در هوای بالای شهر ها امکان چگالش و تشکیل قطرات آب را فراهم می آورد . برخی از نواحی شهری ۵ تا ۱۰ درصد بارندگی بیش از مناطق روستائی همجوار دارند و پوشش ابر و مه آنها نیز بیشتر است ، بخصوص مه در زمستان مشکل آفرین است و ممکن است رفت و آمد زمینی و هوائی را مختل کند .

اکثر شهر ها یک شبکه زیر زمینی یکپارچه ی فاضلاب دارند . طی اوقات بی باران یا کم باران این شبکه ها فقط فاضلاب را جمع آوری می کند اما طی دوره های بارندگی سنگین ، رواناب نیز با فاضلاب مخلوط می گردد و مقدار آن ممکن است از ظرفیت تصفیه خانه ی فاضلاب فراتر رود .

در نتیجه در جریان باران های سنگین فاضلاب بدون تصفیه کافی به پائین دست منتشر می شود . ایجاد شبکه کاملاً جدید و جداگانه ی مخصوص رواناب در شهر های موجود بسیار گران تمام خواهد شد . لذا باید بدنبال راه حل های دیگری رفت . مک هارگ طراحی با طبیعت را پیشنهاد می کند .
مشکل سیلاب و بار اضافی سیستم فاضلاب در مورد بسیاری از شهر ها که در دشتهای سیلابی ساخته شده اند بیشتر از سایر نقاط است . دشتهای سیلابی بعلت زمین مسطح ساخت و ساز در آن صورت گرفته و بصورت یک مقر در می آیند .

خاک در شهر ها :
تاًثیر ات شهر های جدید بر خاک بسیار سنگین ا ست . قسمت عمده خاک با بتون ، آسفالت و سنگ پوشیده می شود . از این پس خاک پوشش طبیعی گیاهی خود را ندارد و تبادل طبیعی گاز بین خاک و هوا نیز بشدت کاهش می یابد . چنین خاکی مواد آلی خود را از دست می دهد زیرا این مواد امکان تجزیه از طریق پوشش گیاهی را ندارند .

موجودات زنده خاک بر اثر نبود اکسیژن و غذا می میرند . فرآیند ساخت و ساز و وزن ساختمانها خاک را می فشرد و جریان آب را در آن محدود می سازد . احتمال بسیار دارد که خاک شهر فشرده شده و نسبت به آب باران غیر قابل نفوذ ، فاقد مواد آلی باشد .

آلودگی و شهر :

همانطورکه قبلاً ذکر گردید شهر نشینان در مقایسه با مردم روستاهای مجاور و در معرض تراکم بسیار بالاتری از اکثر آلاینده ها قرار دارند . برخی از این آلاینده ها از خودرو های موتوری سرچشمه می گیرند . از سوختن بنزین این خودرو ها سرب و از دود کش آنها اکسید های ازت ، ازون و منو اکسید کربن و سایر آلاینده ها منتشر می شود . کانونهای ثابت نیرو نیز آلاینده تولید می کنند . وسایل گرمایی خانه نیز کانون سوم تولید ذرات معلق ، اکسید های گوگرد ، اکسیدهای ازت و سایر گازهای سمی هستند .

صنایع چهارمین کانونی هستند که انواع متنوعی از مواد شیمیایی را به هوا اضافه می کنند . گرچه حذف هر گونه تماس با آلاینده ها ی شهری غیر ممکن است اما با طراحی – برنامه ریزی و توسعه و عمران بسامان می توان مقدار تماس با آلودگی ها را کاهش داد مثلاص از وقتی که سرب به بنزین اضافه شد تماس با سرب در نزدیکی جاده ها بیشتر از مناطق دور از جاده گردیده است . با جای دادن خانه ها و محیط های تفریحی به دور از جاده ها و ایجاد منطقه ای حایل یا سپر از درختان مقاوم به این آلاینده پوشیده باشد می توان تماس با ان را کاهش داد . درخت این گونه آلاینده را جذب می کند و میزان انتشار آنها را کاهش می دهد بعلاوه این منطقه حایل درختکاری شده از میزان سرو صدا در مناطق مسکونی نیز می کاهد .

آوردن طبیعت به شهر ها :
چطور می توانیم طبیعت را به شهر ها بیاوریم . این مشکلی است که همه طراحان و برنامه ریزان شهری با آن مواجه اند . همه می اندیشند که به چه ترتیب گیاهان و حیوانات را بصورت جزئی از چشم انداز شهر درآورند . ( آرشیتکت ها – مهندسین فضاهای سبز – متخصصین محیط زیست و … )

این فعالیت بصورت مجموعه ای از حرفه ها و تخصص ها از جمله جنگلداری شهری – زمین آرائی ( معماری منظر ) طراحی شهری – مهندسی شهری و … تکامل یافته است .

برای آوردن طبیعت به شهر ها بایستی مسئله اقلیم – خاک – آثار عمومی وضعیت شهر ی نظیر سایه اندازهای ساختمانهای بلند بر یکدیگر و آلودگی خودرو های موتوری را در نظر بگیرند .

پوشش گیاهی در شهر ها :

کاشت درخت – بوته و گل به زیبائی شهری می افزاید . گیاهان نیازهای مناطق مختلف را به شیوه های متفاوتی تاًمین می کنند . درخت تاًمین سایه می کند و این خود نیاز به استفاده از کولر را کاهش می دهد و رفت وآمد در روزهای داغ را مطبوع می نماید .

سبزینه پارک محل آرامی برای تماشا و تاًمل فراهم می کند و درخت و بوته می تواند برخی از سرو صدای شهر ها را سد کند و در شکلهای پیچیده و ساختمانهای جالب آن احساس خلوت نشینی به وجود آورد . بعلاوه گیاهان زیستگاه حیات وحش نیز هستند و از جمله پرندگان و سنجابها را که در چشم بسیاری از شهر نشینان جذاب و دلپذیر می نمایند در خود پناه می دهند . برخی از گونه های درختان در شهر مفید ترند و موفق تر از بقیه هستند . درخت مطلوب شهری درختی است که نسبت به همه تنشهای شهری مقاوم باشد . هیچونه میوه – برگ یا گل سمی و کثیف کننده که نیازمند پاکسازی باشد بوجود نیاورد ( توت و ژینکو ) . در اکثر شهر ها فقط معدودی از گونه ها ی درختان برای درختکاری خیابانها مورد استفاده قرار می گیرند . گاه فقط از یک گونه واحد مثل نارون که ممکن است براحتی بیماری یا آفت آنرا از پای درآورد . شرط عقل آنست که انواع بسیاری از درختان در شهر استفاده شوند تا در صورت شیوع گسترده بیماری یا حمله آفت از مرگ آنها جلوگیری گردد .
معمولاً گیاهان وحشی که در شهر ها بخوبی عمل می کنند آنهائی هستند که ویژه محیط های آشفته یا مراحل اول توالی بوم شناختی هستند .

حیات وحش در شهر ها :
در شهر ها بیشتر انواع حیات وحش بجز پرندگان و برخی پستانداران آرام مثل سنجاب آفت تلقی می شوند ( مار –بزمجه و… ) در شهر ها حیات وحش زیادی وجود دارد ولی اغلب توجه ما را جلب نکرده اند و الان در دنیا دیدگاهها بسمتی که می گوید محیطهای شهری را می توان طوری تغییر داد که زیستگاه انواع دیگری از حیات وحش که مردم از آنها لذت می برند می توان باشد .

بطور کلی حیات وحش در شهر ها را می توان در ۴ دسته زیر قرار داد :
۱- حیات وحشی که در محیطهای شهری دوام نیاورده و از بین می روند .
۲- حیات وحشی که در محیطهای دیگر بهتر عمل می کنند اما در محیطهای شهری نیز تاب می آورند
۳- حیات وحشی که با محیط شهری سازش کرده و برای انسان مفیدند یا بی تاًثیرند
۴- حیات وحشی که خیلی موفقند و بصورت آفت در می آیند . ( موش – سوسک و … )

اثر انسان بر محیط زیست شهر:
پس از بوجود آمدن شهرها در اراضی کشاورزی از لحاظ توسعه اولین لطمه را به محیط اطراف خود وارد می سازند . با توجه به اینکه تهیه غذا یکی از ارکان فعالیت موجودات زنده می باشد انسان در مورد توسعه جامعه اش با تصور بی انتها بودن امکانات اکولوژیکی و پیروی از غالب شدن جامعه های پیشرفته بر جامعه های غیر پیشرفته و بهره مند شدن از منابع غذائی دور دست نسبت به از دست دادن اراضی پر ارزش کشاورزی بی تفاوت و بدون مسئولیت رفتار نمود .
اولین گروه موادی که انسان از محیط پیرامونی خویش تهیه کرده و از آن استفاده می نماید موادی می باشند که برای متابولیسم او لازم می باشند . این مواد عبارتند از آب و غذا که اجازه رشد و تولید بافت را به او می دهد و انرژی لازم برای فعل و انفعالات شیمیائی و حرکت را تولید می کنند . نحوه استفاده از این مواد در بدن بصورت ژنتیکی و بیولوژیکی کاملاً شناخته شده است و لیکن نحوه دفع زائدات و مواد و موجودات از بین رفته بستگی به آداب و رسوم و نحوه اجتماعات گوناگون دارد . بازده متابولیک ( Metabolic Turnover ) یک انسان را می توان بشرح جدول ذیل محاسبه نمود :

کلیات شرایط اکولوژیک بستر طبیعی شهرها
انسان بصورت عامل برهم زننده نظام پیچیده نظامهای زیستی مابین عناصر جاندار و بی جان درآمده است . وقوف به توانائی انسان در بهم زدن فرآیند های طبیعی باعث شده است که به علم اکولوژی توجه بیشتری شود .

بهره برداری انسان شهر نشین از محیط و منابع طبیعی و قدرت و نحوه تخریب او هم ردیف فاجعه های بزرگ طبیعی مانند سیل و زلزله است . نظام صنعتی و شهر نشینی مجبور است این قدرت را بطور فزآینده ای افزایش دهد . در غیر اینصورت مجموعه نهادهای اقتصادی او که بر پایه رشدهای مجهول القوه بنا گردیده قادر به ادامه حیات نخواهد بود . به این ترتیب ماشینها همواره سریعتر و سریعتر می چرخند و بهمان نسبت ترخ بهره برداری از منابع طبیعی افزایش می یابد . تا جائی که امروزه صحبت از نرخ بهره برداری از منابع طبیعی با نرخ مجهول القوه به میان آمده است . بهره برداری از منابع طبیعی با یک چنین نرخی موجب ایجاد نوعی بی عدالتی در حیات نسلهای آینده می گردد . امروزه مشخص گردیده است که منابع طبیعی مورد بهره بردای انسان که از آن بهره برداری می کند بی حد و مرز نیست و روزی به پایان خواهد رسید . قدیمی و ساده ترین بهره برداری انسان از طبیعت بصورت کشاورزی بوده و همراه با پیدایش و افزایش فزاینده تولیدات اضافی در بخش کشاورزی ، زمینه برای پیشروی ، تجارت ، ارتباط جوامع و ایجاد شهرها و جاده ها و غیره بوجود آمده است .

تبدیل روستاها که در میان و یا حاشیه اراضی کشاورزی قرار گرفته اند به شهر و گسترش آنان باعث از بین رفتن اراضی مرغوب کشاورزی گردیده است . درجه دگرگون سازی طبیعی توسط فعالیتهای کشاورزی تقریباً برابر با نیروی بازسازی طبیعت می باشد .

سرعت و دگرگونی ایجاد شده توسط جامعه های شهری و صنعتی بسیار سریعتر از سرعت نیروی بازسازی طبیعی بوده و عمل بازسازی بخاطر دارا بودن ماهیت اکولوژیکی آهسته صورت می پذیرد . ارتباط بین تمدن صنعتی و شهر نشینی با محیط دارای پنج رکن حائز اهمیت است که عبارتند از ماده ، انرژی ، فضا ، زمان و تنوع که همگی از انواع منابع می باشند . عدم توجه به ارکان فضا ، زمان و تنوع همچون توجه به ماده و انرژی بعنوان منبع باعث بوجود آمدن مشکلات انسان و محیط زیست می گردد .

فضای لازم برای گسترش و توسعه و دوره های زمانی و طول عمر پایداری ساختارهای بشر در دهه های اخیر بیشتر مورد بررسی قرار گرفته لیکن به اهمیت تنوع بعنوان یک منبع ارزشمند توجه چندانی ننموده است . انسان با ساده سازی و کم تنوع ساختن محیط ، خود را در مقابل خطرات اقتصادی و زیستی آسیب پذیر نموده است . این بدان معناست که پایداری اکوسیستم ها کمتر شده و بدلیل اختلالاتی چون آفت ، تغییرات آب و هوا ، آسیب پذیری آنان در مقابل نوسانات افزایش می یابد . انسان با بالابردن تراکم حیوانات و نباتات مورد احتیاجش فقط تعدادی از گونه ها را افزایش داده و در عوض از تعداد گونه های حیوانی و گیاهی بومی کاسته است . ساده سازی بیش از از اندازه جوامع در زیستگاههای حاشیه ای همچون مناطق کویری و نیمه خشک موجب افزایش خطر و صدمه زدن به حشرات ، پستانداران و علفخواران بصورت آفت شده و بالاخره بایستی به چند گونه گیاه باقی مانده بسنده کرد .

پایداری زیست بوم و هدایت فضاهای طبیعی شهر
سالانه مبالغ هنگفتی از شهرداری های صرف توسعه و نگهداری فضا های طبیعی در شهر ها می گردد . این در حالی است که پرسنل و تجهیزات زیادی در این حیطه مشغول انجام وظبفه بوده تا نمادهای طبیعت را همچون دم مسیحایی در کالبد بی روح و خشک بتن و آهن شهر بدمد و به آن جان ببخشد .

پایداری زیست بوم شهری یعنی تداوم حیات در یک زیست بوم شهری که لازم است فرد ، جمعیت ، گونه های گیاهی و جانوری و حتی گونه های منفرد از طریق همکنشی سیاری از موجودات میسر شده و از طریق محیط فیزیکی و شیمیایی با یکدیگر کنش متقابل نمایند .

آوردن طبیعت به شهر و آرایش نمادهای طبیعی در زیست بوم شهر وظیفه طراحان شهری است و ایشان بایستی بدانند که به چه ترتیب گیاهان و حیوانات ( نمادهای طبیعت ) را بصورت جزئی از چشم انداز ( Landscape) شهر درآورند .

رشته هائیکه بر روی هدایت فضاهای طبیعی شهر در این زیست بوم پیچیده اصرار می ورزند را می توان در دسته بندی زیر جای داد :

– جنگلداری شهری

– معماری منظر

– طراحی شهری

– مهندسی شهری

این رشته ها بایستی در دستور کار معاونت امور شهری و فضای سبز شهرداریها که متولی حفظ و توسعه فضاهای طبیعی شهر هاست قرار و مورد عنایت باشد .

پایداری فضا های طبیعی
باید آگاهی بیشتری نسبت به ویژگیهائی که به پایداری طرح می انجامد و پویائی سیستم و ساخته های مدیریتی که این پویائی سیستم و ساخته های مدیریتی که این پویائی را در نظر می گیرند پیدا کنیم .

وقتی برای پایداری فضا های طبیعی تصمیم می گیریم بایستی سه هدف را دنبال نمائیم :
۱- باید بتوانیم رشد جمعیت انسانی را کنترل کنیم .
۲- موجب رشد اقتصادی شده و فواید این رشد را به نحو مناسبی توزیع کنیم تا نیازهای اولیه انسان را برای جمعیت حال و نسلهای آینده برآورده سازد .
۳- در اثر گذاشتن بر محیط زیست از حدود مطوئن خارج نشویم .

راه حل پایداری زیست بوم :
برای پایداری زیست بوم شهر تهران بایستی ظرفیت زیستی و حامل این ابر شهر را سنجید و با تمام قوا به حفظ ، توسعه و توزیع مکانی مناسب آن آن همت گمارد . در اثر اجرای طرحهای عمرانی شهر سازی ، توسعه فضائی شهر و ساخت و سازهای بی رویه تخریب باغات و فضاهای طبیعی خصوصی در سالهای قبل اثرات منفی شدیدی به این زیست بوم وارد شده است به نحوی که با توسعه فضاهای سبز در توزیعی مناسب و استاندارد تا حدی می توان به جبران خسارت وارده اقدام نمود .

با گذشت زمان تغییرات مثبت و منفی در ظرفیت حامل که می تواند برای اندازه گیری عملی بودن فعالیتهای مدیریت بکار رود و مورد توجه جدی مسئولین و دست اندر کاران مدیریت شهری در بخش حفظ و توسعه و نگهداری فضا های طبیعی قرار گیرد .