مقاله تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان ، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی گاز توسط غشاهای پلیمری شیشه ای

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان ، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی گاز توسط غشاهای پلیمری شیشه ای دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان ، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی گاز توسط غشاهای پلیمری شیشه ای  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان ، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی گاز توسط غشاهای پلیمری شیشه ای،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تحلیل رفتار دی اکسیدکربن، متان ، اکسیژن و نیتروژن در سامانه های جداسازی گاز توسط غشاهای پلیمری شیشه ای :

تعداد صفحات:۱۱

چکیده:

وجود مزیت های سیستم های غشایی و همچنین پیشرفت های صورت پذیرفته و مورد انتظار در این زمینه موجب گردیده است که تحقیقات گسترده ای در زمینه توسعه و گسترش مواد پلیمری مختلف جهت بهینه سازی روش جداسازی غشایی و همچنین توسعه روش های نوین برای تولید غشاهای دارای کارایی بالا صورت پذیرد . در این پژوهش با استفاده از داده های علمی ارائه شده در منابع علمی گوناگون ، به بررسی و تحلیل رفتار گازهایی همچون Co2 ، CH4 ، O2 و N2 پرداخته شد . بررسی و تحلیل داده ها طبق دو مدل مناسب در جداسازی گازها توسط غشا ، یعنی مدل انحلال – نفوذ و مدل دو جذبی هنری – لانگمیر انجام گرفت . بررسی ها نشان می دهد که گازهای قطبی همچون CO2 مکانیسم یکسانی در پلیمرهای قطبی داشته و مکانیسم غالب در مکانیسم انحلال – نفوذ ، مکانیسم انحلال و در مدل دو جذبی ، جذب در حالت هنری غالب می باشد و به همین علت این گاز تراوش پذیری بالاتری نسبت به دیگر گازها ( CO2, CH4, O2, N2) دارد . مکانیسم غالب برای گازهای غیر قطبی در پلیمرهای غیر قطبی بعلت برهمکنش های اندک ، در مدل انحلال – نفوذ از نوع نفوذ و در مدل دو جذبی از نوع جذب در حالت لانگمیر می باشد . درواقع تراوش پذیری CO2 نسبت به دیگر گازها بیشتر بوده که علت همان برهمک نش های خاص و قوی با زنجیر های پلیمر قطبی می باشد .