مقاله چارچوبی برای معماری سازمانی شهر الکترونیک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله چارچوبی برای معماری سازمانی شهر الکترونیک دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله چارچوبی برای معماری سازمانی شهر الکترونیک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله چارچوبی برای معماری سازمانی شهر الکترونیک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله چارچوبی برای معماری سازمانی شهر الکترونیک :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

هنگامی که آغامحمدخان قاجار در سال ۱۲۱۰ هجری قمری در تهران تاجگذاری کرد و این شهر را پایتخت ایران اعلام داشت،‌تهران در مقایسه با شهرهای آن روز ایران بسیار کوچک می نمود. محدوده این شهر به قدری بود که در کمتر از یک ساعت می شد آن را در نوردید. خانه ها و عمارات شهر در قالب معماری رایج آن زمان شکل گرفته بودند. اما این اوضاع با پایتخت شدن شهری دیری نپایید. روند مهاجرت به پایتخت و استقرار مراکز حکومتی روز به روز بر گستره این شهر می افزود. گسترش بی رویه این شهر و تمرکز نامتقارن مراکز خدماتی و شهری موجب شده تا امروزه شاهد معضلات گوناگونی باشیم که برخاسته از بافت شهری و طرح معماری این شهر است. در واقع، بنا به مقتضیات هر زمان، ساخت و سازهای بدون برنامه و پراکنده در تمامی نواحی داخلی و اطراف این شهر آن را به مجموعه‌ای پیچیده و بهم تافته از مناطق و عمارات ناموزون تبدیل کرده است. آنچه که طرح این مثال را موجه می سازد تجسمی است که می تواند در رابطه با مفهوم شهرهای الکترونیک در ما ایجاد کند. در واقع اگر زیر ساخت‌ها و سازه بلوک های سیستم های اطلاعاتی شهر الکترونیک را با معادل های ساختمانی آنها جایگزین کنیم، دقیقاً می توان واژه معماری را در مورد شهر الکترونیک نیز تفسیر نمود. اگر نحوه عملکرد در طراحی و پیاده سازی شهر الکترونیک مشابه داستان شهر تهران باشد آنگاه شهر الکترونیک ما نیز مجموعه ای نظیر شهر تهران خواهد بود. شهری که علی رغم ظاهری آراسته و صرف هزینه و زمان بسیار، به دلیل عدم برخورداری از یک معماری معین در ساخت و توسعه آن، فاقد کاربری لازم بوده و در بهترین حالت فاقد قابلیت بهره‌گیری و ارائه ویژگی های مورد نظر می باشد.