مقاله بررسی خلاء زایی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سدبالارود با استفاده از مدل فیزیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی خلاء زایی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سدبالارود با استفاده از مدل فیزیکی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی خلاء زایی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سدبالارود با استفاده از مدل فیزیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی خلاء زایی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سدبالارود با استفاده از مدل فیزیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی خلاء زایی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سدبالارود با استفاده از مدل فیزیکی :

تعداد صفحات:۱۱

چکیده:

معمولاً هنگامی که سرعت جریان در قسمی از سازه هیدرولیکی (مانند تندآب سرریزها) از یک حد مجاز فراتر رود، آن سازه در معرض خسارت ناشی از خلاء زایی(Cavitations)قرار می گیرد. برجستگی ها و ناصافی های سطوح بتنی که به هنگام ساخت و یا پس از ان ایجاد می گردد، باعث ایجاد انحراف خطوط و جریان و کاهش فشار در بعضی نقاط می گردد، که چنانچه این کاهش فشار در ازاء افزایش سرعت باشد شرایط آستانه یا آغاز خلاء زایی (خوردگی) پیش خواهد آمد. روشهای عددی و تحلیلی و روآبط تجربی موجود به دلیل پیچیدگی رفتار دینامیکی سیالات و خصوصاً وجود جریان های دوفازی در تندآب سرریزها محدودیت هایه زیادی دارند. به کمک مدلهای فیزیکی می توان شرایط هیدرولیکی پیچیده را به همراه شرایط ورودی بالادست به صورت سه بعدی و با دقت قآبل قبولی شبیه سازی کرد و با برقراری جریانهای عبوری مختلف احتمال بروز خلاء زایی و خوردگی در این سازه ها را بررسی کرد. در این تحقیق مدل سرریز سد مخزنی بالا رود که از نوع اوجی دریچه دار با تندآب و پرتآب کننده ی جامی است با استفاده از مصالح پلکسی گلاس در مقیاس ۱:۱۱۰ ساخته و در فلوم آزمایشگاه مدلهای هیدرولیکی دانشکده مهندسی آب ، دانشگاه شهید چمران اهواز نصب گردید. آزمایش ها با برقراری ۱۴ دبی مختلف و متناسب با شرایط واقعی با اندازه گیری پارامترهای مهم جریان (عمق، سرعت و فشار) در دو محور وسط و طرفین مسیر انجام گرفت. با مطالعه و بررسی نتایج اندازه گیری ها ضریب خوردگی در مقاطع مختلف در طول سرریز تعیین و با مقدار بحرانی خوردگی و مورد مقایسه قرارگرفت. نتایج نشان داد که با افزایش سرعت در طول تندآب به ازاء هر دبی از جریان، ضریب خوردگی کاهش یافته و در آبتدای پرتآب کننده جامی در محور وسط به کمترین مقدارخود می رسد. همچنین به ازاء دبی ۱۴۲۵ متر مکعب بر ثانیه در سرعتی معادل ۹۱/۲۰ متر بر ثانیه حداقل ضریب خوردگی (=۵۴۵/۰(شده، که بیشتر از ضریب خوردگی بحرانی (=۲۵/۰( می باشد، و خوردگی رخ نمی دهد. در مقایسه حداقل ضریب خوردگی نتیجه شده از آزمایش مدل با حداقل ضریب خوردگی ارائه شده در گزارش مطالعاتی مشاور (=۵۱۲/۰( علت عدم تطآبقت نتایج تئوری با آزمایش مدل می تواند ناشی از تاثیر پایه های پل بر الگوی جریان در تندآب، اعمال فرضیات ساده کننده در معادلات حاکم و خطای مقیاس باشد.