ارزیابی روند تغییرات استفاده از زمین به عنوان بستر برنامه ریزی بهینه منابع آب از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزیابی روند تغییرات استفاده از زمین به عنوان بستر برنامه ریزی بهینه منابع آب از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزیابی روند تغییرات استفاده از زمین به عنوان بستر برنامه ریزی بهینه منابع آب از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزیابی روند تغییرات استفاده از زمین به عنوان بستر برنامه ریزی بهینه منابع آب از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزیابی روند تغییرات استفاده از زمین به عنوان بستر برنامه ریزی بهینه منابع آب از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

پایش دقیق تغییرات مکانی و زمانی کاربری اراضی، پایه و مبنایی برای فهم بهتر روابط و تعاملات انسان و پدیدههای طبیعی برای مدیریت سازگار سرزمین و طبعا استفاده بهتر از منابع را فراهم میآورد. پژوهش حاضر با هدف پایش و بررسی تغییرات کاربری اراضی در حوزه آبخیز شازند در بازه زمانی ۱۳۵۲ تا ۱۳۹۳ با توجه به سیاستهای توسعهای متفاوت و تغییرات قابل توجه در مولفههای منابع آبهای سطحی و زیرزمینی در حوزه آبخیز شازند در جنوب غربی استان مرکزی انجام شد. در بازه زمانی مورد مطالعه با تهیه نقشه های کاربری اراضی در سه مقطع زمانی، از طریق مدلساز تغییر سرزمین (LCM)، تغییرات کاربری اراضی منطقه بررسی شد. هم چنین تغییرات جریانهای سطحی و زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا با استفاده از دادههای دبی روزانه، منحنی تداوم جریان برای قبل و بعد از توسعه صنعتی منطقه (سال ۱۳۷۰ بهعنوان نقطه عطف فعالیتهای صنعتی در نظر گرفته شد) ترسیم شد و روند تغییرات منابع آب سطحی و زیرزمینی دشت شازند بهروش منکندال در سطح اطمینان ۹۹ درصد مورد آزمون قرار گرفت. آشکارسازی تغییرات کاربری اراضی نشان داد که قبل از سال ۱۳۷۰ که کشاورزی مزیت اصلی منطقه محسوب می شده، سطح اراضی دیم حدود ۲۱۰ کیلومتر مربع افزایش داشته است. ولی به تدریج با صنعتی شدن منطقه، وسعت اراضی کشاورزی آبی در سال ۱۳۹۳ نسبت به سال ابتدای دوره دو برابر، باغات حدود ۱۷ برابر و مناطق مسکونی و صنعتی نیز به بیش از دو برابر افزایش داشته است. اثر این تغییرات علیرغم کاهش جزیی بارش منطقه، به خوبی روی منابع آبی نمود داشته بهطوریکه دبی میانگین ۱/۳۵ برابر کاهش داشته و منحنی تداوم جریان در بخش دبی متوسط و نرمال متاثر از برداشت های قابل توجه جریانات سطحی، دچار افت شدید شده است ولی دبی های سیلابی به دلیل افزایش سطوح غیر قابل نفوذ و افزایش ضریب رواناب، افت ناچیزی (حدود ۵ درصد) داشته است. آزمون روند تغییرات جریانات سطحی و زیرزمینی نیز افت شدید منابع آبی را در دوره مورد مطالعه نشان داد. بنابر این بررسی تغییرات مکانی کاربری های اراضی در درک چگونگی و عوامل موثر بر تغییرات منابع آبی نقش بهسزایی داشته و با کاهش عدم قطعیتها، زمینه مدیریت بهینه منابع آب را فراهم میکند.