مقاله کاربرد روش مکان یابی سطوح موثر بر اوج سیلاب در پیش بینی نتایج علمیات کنترل سیل، فرسایش و رسوب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله کاربرد روش مکان یابی سطوح موثر بر اوج سیلاب در پیش بینی نتایج علمیات کنترل سیل، فرسایش و رسوب دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاربرد روش مکان یابی سطوح موثر بر اوج سیلاب در پیش بینی نتایج علمیات کنترل سیل، فرسایش و رسوب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاربرد روش مکان یابی سطوح موثر بر اوج سیلاب در پیش بینی نتایج علمیات کنترل سیل، فرسایش و رسوب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاربرد روش مکان یابی سطوح موثر بر اوج سیلاب در پیش بینی نتایج علمیات کنترل سیل، فرسایش و رسوب :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

نظر به اینکه بروز رواناب در بخشهای مختلف حوزه و تجمیع آنها در آبراهه ها نقش مهمی در فرسایش وتولید رسوب ایفا می نماید، لذا هر گونهعملیات کنترلی در جهت کنترل و مهار سیل نقش فزاینده ای در کاهش رطوبت خروجی از حوزهخواهد داشت. این مهم در زمان افزایش تراز سیل در رودخانه و تاثیر فزاینده آن در فرسایش کناری ازاهمیت ویژه ای برخوردار میباشد. به همین منظور تحقیق حاضر باهدف کاهشخسارات سیل و کم کردن تولید رسوب،الگوی کاربردی و نوینی را در بهینه سازی عملیات آبخیزداری و مهار سیل ارائه می دهد. متدولوژی ارائه شده، زیر حوزه های یک حوزه اصلی را برای تمرکز عملیات مهار سیلاب و کاهش رسوب الویت بندی می کند، به همین منظور با استفاده از مفهوم نمودار مساحت – زمان، رفتار حوزه در یک مدل هیدرولوژیکی شبیه سازی،واسنج و ارزیابی شده است، سپس سطوح هم پیمایشحوزه استخراج و توزیع مکانی زیر حوزه ها بر روی این سطوح مورد بررسی قرار گرفت است. از آنجا که توزیع مکانی زیر حوزه ها و پتانسیل سیلخیزی آنها در شکل گیری و شدت سیلاب خروجی ازحوزه موثر می باشند. لذا با فرض اجرای عملیات مهار سیلاب در زیر حوزه های واقع در هر سطح هم پیمایش و همگنی سازندهای زمین شناسی آن، تاثیر آنها روی دبی اوج هیدروگراف سیل و میزان کاهش بار رسوبی آن در خروجی حوزه قابل بررسی خواهد بود. بر این اساس، کاربردآزمایشی این متدولوژی نشان داد که زیر حوزه های سطح هم پیمایش واقع در بخش میانی حوزه با ۶۴/۴۶ کیلومتر مربع مساحت، بیشترین تاثیر در دبی اوج سیلاب خروجی از حوزه اصلی را دارا می باشد. در این حالت میزان کاهش دبی اوج سیل و بار رسوبی آن برای سیلاب صدساله (۳۱۸ متتر مکعب بر ثانیه) به ترتیب ۱۱۲ متر مکعب بر ثانیه و ۲۸ تن در ساعت خواهد بود. لذاعملیات آبخیزداری در زیر حوزه های یا شده از اولویت بیشتری برخوردار خواهد بود. به طور کلی از خروجی بطرف بالا دست وبخش های میانی حوزه، همراه با افزایش وسعت سطوح هم پیمایش ، تاثیر زیر حوزه ها در دبی اوج سیلاب و میزان کاهش رسوب افزایش نشان میدهد. لذا با تمرکز عملیات آبخیزداری بر اساس اولویت ها در مناطق تعیین شده ، هزینه های اجرائی طرح بهینه گردیده و بیشترین بازده را در کنترل سیلاب با صرف اعتبارات محدود ارائه می نماید.