مدیریت نزولات آسمانی با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال انگور (مطالعه موردی روستای داراناب ارسباران)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مدیریت نزولات آسمانی با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال انگور (مطالعه موردی روستای داراناب ارسباران) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مدیریت نزولات آسمانی با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال انگور (مطالعه موردی روستای داراناب ارسباران)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مدیریت نزولات آسمانی با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال انگور (مطالعه موردی روستای داراناب ارسباران)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مدیریت نزولات آسمانی با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر باران در افزایش رطوبت خاک و رشد نهال انگور (مطالعه موردی روستای داراناب ارسباران) :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

به منظور بررسی تاثیر آب باران جمع آوری شده توسط سامانه های سطوح آبگیر بر میزان رطوبت خاک و رشد نهال انجیر، ازمایشی در قالب طرح ازمایشی بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمارا در سه تکرار در طی سالهای ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۲ طراحی و اجرا گردید. در این تحقیق هر کرت آزمایشی به عنوان یک سامانه سطح آبگیر عمل نموده و اعمال تیمارهای مختلف در داخلی چاله هر کرت صورت پذیرفت. در هر یک از چاله انتهای سامانه، یک نهالی انگور غرس و همچنین یک جفت حسگر TDR به طول ۷۰ سانتی تری جهت اندازه گیری رطوبت خاک چاله قرار داده شدند. نتایج نشان داد که استفاده از تیمارهای مذکور، موجب افزایش معنیدار ذخیره رطوبتی خاک، نسبت به تیمار شاهد در سطح احتمالی ۱ و ۵ درصد گردید. مقایسه میانگین رطوبت حجمی در تیمارهای آزمایشی در هر دو سال نشان داد که تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق توام با استفاده از مواد جاذبالرطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه بیشترین میزان رطوبت را در خودش ذخیره کرده و بعد از ان به ترتیب تیمارهای بدون پومیس و شاهد قرار گرفتند. همچنین تاثیر تیمارهای آزمایشی بر روی ارتفاع، قطریقه و مساحت برگهای نهال انگور در سطح احتمالی ۱ درصد معنی دار بود. بیشترین میزان ارتفاع نهال، قطر یقه و مساحت برگها مربوط به تیمار سامانه سطوح آبگیر عایق و نیمه عایق توام با استفاده از مواد جاذب الرطوبت پومیس در چاله انتهای سامانه و کمترین آنها مربوط به تیمار شاهد بود.