شواهد ژیومورفولوژیکی زمین ساخت فعال در حوضه آبخیز دره درام (استان زنجان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شواهد ژیومورفولوژیکی زمین ساخت فعال در حوضه آبخیز دره درام (استان زنجان) دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شواهد ژیومورفولوژیکی زمین ساخت فعال در حوضه آبخیز دره درام (استان زنجان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شواهد ژیومورفولوژیکی زمین ساخت فعال در حوضه آبخیز دره درام (استان زنجان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شواهد ژیومورفولوژیکی زمین ساخت فعال در حوضه آبخیز دره درام (استان زنجان) :

تعداد صفحات :۵

چکیده مقاله:

تقریباهیچ ناحیه ای را در کره زمین نمی توان یافت که در طول چند هزار سال اخیر تحت تغییرات تکتونیکی قرار نگرفته باشد (Keller and Pinter,1996:5). ارزیابی کامل فعالیتهای تکتونیکی و به خصوص حرکات تکتونیکی معاصر و جوان و خطرات ناشی از آن نیاز به شناخت کامل از سرعت و آرایش فرآیندهای ژیومورفولوژی دارد. برای این منظور روشهای ژیومورفولوژیکی نقش مهمی را می توانند ایفاء نمایند. با توجه به مطالب بالا این مطالعه سعی دارد تا با استفاده از چند شاخص ژیومورفولوژی مثل گرادیان رودخانه، نسبت پیچ و خم رودخانه، نسبت پهنای کف دره به ارتفاع آن و… میزان فعال بودن نیروهای درونی را در دره درام مورد مطالعه و ارزیابی قرار دهد. در رابطه با ژیومورفولوژی دره ها افراد زیادی کار کرده اند؛ از پیشگامان تشریح دره ها می توان به Sant and Karant (1993) اشاره نمود که تحول دره های نارمادا در غرب هند را در ارتباط با نحوه نهشته گذاری در دوره های مختلف زمین مورد مطالعه کرده اند. Nash (1994)از محققین دیگری است که از دیدگاه متفاوت تحول دره ها را مورد تحلیل قرار داده و در این زمینه آثار بسیار با ارزشی ارایه نموده است. Tipping (1994) نیز با استفاده از تراسهای رودخانه ای، تحول یکی از دره های اسکاتلند را تحلیل نمود. Zelidies (2000) نیز تحول دره ها را در ارتباط با تکتونیک مورد بررسی قرار داده است. جداری عیوضی (۱۳۶۷) ژیومورفولوژی دره اهر مورد بررسی قرار داده و چنین نتیجه گرفته که بخش جنوبی حوضه برای وقوع زمین لغزه بسیار مساعد است. مددی و همکاران (۱۳۸۳). فعالیت های نیوتکتونیک را با استفاده از روش های ژیومورفورلوژی در دامنه های شمالغربی تالش مورد بررسی قرار داده اند.