عرفان و سیاست در نهج البلاغه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 عرفان و سیاست در نهج البلاغه دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد عرفان و سیاست در نهج البلاغه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی عرفان و سیاست در نهج البلاغه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن عرفان و سیاست در نهج البلاغه :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

وجه مشترک همه نظرها و تحلیل های مختلف به ویژه در سده اخیر در پاسخ به این سوال که آیا نگاه عرفانی اندیشمندان به انسان در اندیشه سیاسی و اجتماعی آنان تاثیر گذار است و در صورت مثبت بودن تاثیر آن چگونه است، این است که عرفان در عرصه سیاست تاثیر گذار است. البته نظرهای آنان در نحوه تاثیر عرفان بر اندیشه سیاسی و اجتماعی مختلف است. عرفان از مقوله عالم معناست و مربوط به بعد فطری و درونی انسان، ولی سیاست مقوله ای جدا از عرفان و مربوط به عالم ماده است. امیرالمومنین(ع) وقتی مباحث نظری مانند توحید، ولایت انسان کامل و … یا مراحل سیر و سلوک (عرفان عملی) را برمی شمرد، هدفی جز تعالی روح معنویت افراد مومن ندارد. امام علی علیه السلام شالوده دین را، معرفت خداوند و کمال شناخت حضرت حق را تصدیق و توحید الهی می داند که موجب اخلاص انسان در تمامی مراحل زندگی است. سیاست در اندیشه امام علی(ع) بیشتر از همه به مفهوم هدایت و رهبری نزدیک است یعنی به معنی تدبیر امور و فراهم کردن زمینه های لازم برای اصلاح مردم و به سامان آوردن آنها با هدایت آنان براساس سعادت این جهانی و آن جهانی. چنان که امام علی(ع) سیاست درست و نیکو را مایه راستی و درستی و برپایی مردمان دانسته اند. امیر مومنان سیاست را در کنار ولایت قرارداده اند، حضرت قایل به این هستند که سیاست از جنس سرپرستی و رهبری و هدایت است. و هر کس را شایسته چنین جایگاهی نمی دانند و سیاست را یک امر سالم، درست و حقیقی می بینند . از منظر امیرالمومنین(ع) سیاست انسانی تدبیر امور با مبانی اخلاقی و رفتار انسانی می باشد و همچنین سیاست باید از آفات انسانی و مدیریتی و حکومتی به دور باشد. در این پژوهش سعی شده است سیاست و عرفان بر مبنای سیر حکومتی امام علی علیه السلام و ارتباط سیاست و عرفان در نهج البلاغه مورد بررسی قرارگیرد.