مقاله بررسی ارتباط شدت درد، علا یم بالینی، مدت دردو اختلالات الکترود یا گنوزیس در سندرم مجرای مچ دست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی ارتباط شدت درد، علا یم بالینی، مدت دردو اختلالات الکترود یا گنوزیس در سندرم مجرای مچ دست دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ارتباط شدت درد، علا یم بالینی، مدت دردو اختلالات الکترود یا گنوزیس در سندرم مجرای مچ دست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ارتباط شدت درد، علا یم بالینی، مدت دردو اختلالات الکترود یا گنوزیس در سندرم مجرای مچ دست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ارتباط شدت درد، علا یم بالینی، مدت دردو اختلالات الکترود یا گنوزیس در سندرم مجرای مچ دست :

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: درگیری عصب مدیان در مچ دست یکی از شایع­ترین نوروپاتی­های فشاری بوده که موجب مراجع بیمار به درمانگاه­های بیماران جسمی و حرکتی اعم از ارتوپدی، نورولوژی یا طب فیزیکی می­شود. برای تعیین میزان آسیب عصب از گزارش شدت درد توسط بیمار، معاینه، علایم کلینیکی و میزان اختلالات در بررسی­های الکترودیاگنوزیس (EDX) استفاده می­شود. هدف این مطالعه بررسی ارتباط میان شدت شکایت درد با علائم بالینی، مدت بیماری و یافته­های الکترودیاگنوس بود.
روش بررسی: در طی دو سال، تمام بیمارانی که برای درد دست­ها و علایم سندرم مجرای مچ دست به بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه نمودند از نظر شدت و مدت درد، علایم کلنیکی و الکترودیاگنوس بررسی و به کمک روش­های آماری میان آنان ارتباط­سنجی به­عمل آمد.
یافته­ها: ۳۷۰ بیمار شامل ۲۳۴ زن و ۱۳۶ مرد با میانگین سنی ۶/۱۲±5/47 سال بررسی شدند. گزارش شدت درد ۰۲/۲±09/6 بود. اختلالات EDX در ۱۰۴ بیمار خیلی خفیف (Minimal CTS)؛ و ۱۶۶ بیمار، خفیف (Mild CTS)؛ و ۵۹ بیمار متوسط Moderate CTS))؛ و در ۴۱ بیمار گرفتاری شدید (Severe CTS) بود. بررسی­های آماری نشان داد گزارش شدت درد با اختلالات الکترودیاگنوس ارتباط معنا­داری ندارد، ولی مدت ابتلا با علایم الکترودیاگنوس ارتباط داشت (۳۵/۰ r=و ۰۰۰۱/0P=). لیکن میان شدت علایم بالینی با اختلالات الکترودیاگنوس ارتباط معنادار بود (۵۴/۰=r و ۰۰۰۱/0P=).
نتیجه­گیری: در ارزیابی شدت گرفتاری عصب مدیان در سندرم تونل کارپال لازم غیر از درد، باید به شدت علایم کلینیکی بیمار و شدت اختلالات الکتروفیزیولوژیک توجه نمود و گزارش شدت درد توسط بیمار با شدت گرفتاری عصب تطابق ندارد.