مقاله بررسی اثربخشی ترکیب آموزش معکوس‌سازی عادت (HRT) با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اثربخشی ترکیب آموزش معکوس‌سازی عادت (HRT) با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثربخشی ترکیب آموزش معکوس‌سازی عادت (HRT) با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثربخشی ترکیب آموزش معکوس‌سازی عادت (HRT) با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثربخشی ترکیب آموزش معکوس‌سازی عادت (HRT) با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی :

تعداد صفحات :۱۸

زمینه و هدف: اختلال موکنی ((Trichotillomania (TTM) کَندن مکرر مو تا حدی است که به از دست­دادن قابل توجه آن منجر می­شود. TTMبا احساسات منفی و اجتناب از فعالیت­های مهم اجتماعی همراه است. این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی ترکیب درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) با آموزش معکوس­سازی عادت (HRT) بر کاهش نشانگان اختلال موکنی انجام شد.
روش بررسی: در این مقاله از آزمایش مورد منفرد (Single-Case Experiment) با طرح A-B به­همراه پیگیری استفاده شد. با روش نمونه­گیری هدفمند دو نفر انتخاب شدند. جهت جمع­آوری اطلاعات و داده­ها علاوه بر مصاحب تشخیصی بر اساس DSM-5، از چک­لیست میلواکی برای انواع TTMـ نسخ بزرگسالان و مقیاس موکنی بیمارستان عمومی ماساچوست استفاده شد. پروتکل هفت­ جلسه­ایِ درمان ترکیبی ACT و HRT برای هر شرکت­کننده به­طور انفرادی اجرا شد. داده­های مربوط به سه موقعیت خط ­پایه، مداخله و پیگیری برای شرکت­کننده­­ها به­طور جداگانه، روی نمودار رسم شد.
یافته­ها: تجزیه و تحلیل داده­ها از طریق تحلیل دیداری نشان داد که ترکیب درمان ACT و HRT بر کاهش علایم اختلال موکنی در هر دو بیمار مؤثر بود و این دستاورد درمانی تا مرحل پیگیری حفظ شد.
نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که ترکیب رویکرد رفتاری متداول با رویکردی که اجزای شناختی و هیجانی رفتار را درنظر می­گیرد به­طور معناداری نشانگان اختلال TTM را کاهش می­دهد. در نتیجه، درمانگران می­توانند برای مؤثرتر کردن روند درمانِ اختلال TTM، معکوس­سازی عادت و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را با هم ترکیب کنند.