مقاله بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی وجود همجمعی در تابع مصرف بخش خصوصی :

تعداد صفحات :۲۴

هر چند بیش از ۸۰ سال از زمانی که کینز عنوان داشت “مصرف تابعی از درآمد قابل تصرف است” می‌گذرد، اما هنوز بین اقتصاددانان در مورد اینکه مصرف تابعی از درآمد است یا ثروت اتفاق نظری حاصل نشده است. مطالعات تجربی که مصرف را تنها تابعی از درآمد قابل تصرف در نظر گرفته­اند، در رسیدن به یک رابطه همجمعی ناموفق بوده­اند. اما ادبیات نوین همجمعی نشان داده است که وجود ثروت در تابع مصرف به برقراری رابطه همجمعی منجر می‌شود. با این وجود، در جوامعی که دارای تغییرات عمده­ای در ساختار سنی جمعیت بوده­اند، تنها لحاظ کردن متغیر ثروت در تابع مصرف موجب نشده است تا یک رابطه همجمعی حاصل شود. فرضیه دوران زندگی اندو و مادیگلیانی بر این تاکید دارد که رفتار مصرفی افراد تابعی از سن آنهاست. این مقاله در پی یافتن متغیرهایی که همجمعی را در تابع مصرف امکان­پذیر می‌سازد، تابع مصرفی را در سطح کلان براساس مبانی نظری اقتصاد خرد استخراج کرده است و با برآورد آن به روش همجمعی به این نتیجه رسیده است که تنها با حضور هر دو متغیر ثروت و تغییر ساختار سنی جمعیت است که می‌توان به یک رابطه تعادلی بلندمدت برای مخارج مصرفی خانوارها دست پیدا کرد. نتایج حاکی از آنست که میل نهایی به مصرف در بلندمدت حدود ۷/۰ است. در عین حال گروه سنی ۵۰ تا ۶۹ سال کمترین میل متوسط به مصرف را در بین گروه‌های سنی دارا هستند و در نتیجه بیشترین مقدار پس­انداز را شکل می‌دهند. نتایج حاصل از برآورد الگوی تصحیح خطا نیز نشان می‌دهد که در هر دوره ۳۴% از خطای عدم تعادل دوره قبل تعدیل می‌شود و در نتیجه حرکت به سوی تعادل بلندمدت نسبتا به کندی صورت می‌گیرد.