مقاله بررسی یافته های MRI مغزی در بیماران مبتلا به نوریت اپتیک اثبات شده توسط VEP

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی یافته های MRI مغزی در بیماران مبتلا به نوریت اپتیک اثبات شده توسط VEP دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی یافته های MRI مغزی در بیماران مبتلا به نوریت اپتیک اثبات شده توسط VEP  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی یافته های MRI مغزی در بیماران مبتلا به نوریت اپتیک اثبات شده توسط VEP،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی یافته های MRI مغزی در بیماران مبتلا به نوریت اپتیک اثبات شده توسط VEP :

تعداد صفحات :۲۴

مقدمه: نوریت اپتیک حاد، شایع ترین نوروپاتی بینایی است که بالغین و جوانان بین سنین ۱۸ تا ۳۵ را مبتلا می کند و انسیدانس سالانه ی آن تقریباً ۵ در ۱۰۰ هزار مورد می باشد و شیوع (پره والان) آن ۱۱۵ در ۱۰۰ هزار نفر گزارش شده و در جنس مونث شایع تر می باشد. بررسی های تشخیصی شامل MRI، VEP و آزمایشات روی CSF می باشد. از آنجا که شایع ترین اتیولوژی نوریت اپتیک MS می باشد شناخت به موقع و صحیح نوریت اپتیک و علت آن در تشخیص به موقع MS و جلوگیری از عوارض برگشت ناپذیر و خطر ایجاد definitive MS الزامی می باشد.
مواد و روش ها : مطالعه بر روی ۲۲ بیمار که با شکایت اختلال بینایی و تشخیص احتمالی نوریت اپتیک مراجعه کردند انجام شده است. VEP و MRIاز بیماران بعمل آمده و همراه با اطلاعات بیمار در پرسشنامه ثبت شد. یافته های حاصل وارد نرم افزار SPSS ورژن ۲۱ شده و در نهایت نتایج حاصل پردازش و آزمون های مک نمار و uمن ویتنی روی داده ها انجام و نتایج ثبت گردید.
یافته ها: این بیماران دارای میانگین سنی ۵/۲۹ سال و شامل ۱۶ زن و ۶ مرد بودند. شایع ترین علامت بالینی در هنگام مراجعه تاری دید(۳/۷۶%) می باشد. درگیری در چشم راست بیشتر از چشم چپ بوده(۷/۷۲%).حداقل میزان موج P100 در VEP نرمال ۹۴ و حداکثر آن ۱۰۰ بوده و در VEP غیر طبیعی حداقل آن ۱۱۴ و حداکثر آن ۱۴۸ بوده است. میزان جذب کنتراست در MRI در جمعیت مورد مطالعه ۴/۵۹% در سمت چپ و ۷/۷۲% در سمت راست بوده. همچنین شایع ترین سمت درگیری دو طرفه و بعد از آن سمت راست و در نهایت سمت چپ می باشد. شایع ترین سگمان درگیر عصب بینایی در هر دو طرف، در ناحیه اینترااوربیتال و بعد از آن درگیری در هر ۳ سگمان عصب می باشد. همچنین میزان درگیری پارانشیم در جمعیت مورد مطالعه ۳/۷۷% بوده. شایع ترین محل حضور پلاک های پارانشیم در MRI، سوپراتنتوریال و اینفراتنتوریال و نیز سوپراتنتوریال به تنهایی می باشد. میانگین طول سگمان درگیر عصب ۷۹/۸ میلی متر در سمت چپ و ۴۲/۱۱ میلی متر سمت راست، و میانگین دیامتر عصب درگیر ۹۰/۳ میلی متر در سمت چپ و ۰۶/۴ میلی متر در سمت راست بوده است. درصد تشخیص اختلال عصب بینایی با دو روش VEP و MRI دارای تفاوت معنی داری نمی باشد.( ۷۵/۰ ( p= و همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین دیامتر عصب اپتیک در دو گروه با VEP طبیعی و غیر طبیعی وجود نداشت (۴۱/0P =)
نتیجه گیری : دقت تشخیصی آزمون VEP در مقایسه با MRI بالا می باشد به طوریکه حساسیت و ویژگی آن برای چشم چپ به ترتیب ۱۰۰% و ۷۸/۷۷% و برای چشم راست به ترتیب ۷۵/۹۳% و ۳۳/۸۳% بوده است. در نتیجه اگر VEP مختل باشد نیاز به تایید توسط MRI دارد. زیرا می تواند حدود ۲۲/۲۲ درصد مثبت کاذب داشته باشد.