مقاله تعیین میزان دیرجوش خوردن و عدم جوش خوردن به دنبال روش جراحی میله گذاری داخل کانال استخوان در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان درشت نی در بیمارستان آریا و درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی در سالهای ۸۷-۸۴

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تعیین میزان دیرجوش خوردن و عدم جوش خوردن به دنبال روش جراحی میله گذاری داخل کانال استخوان در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان درشت نی در بیمارستان آریا و درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی در سالهای ۸۷-۸۴ دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تعیین میزان دیرجوش خوردن و عدم جوش خوردن به دنبال روش جراحی میله گذاری داخل کانال استخوان در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان درشت نی در بیمارستان آریا و درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی در سالهای ۸۷-۸۴  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تعیین میزان دیرجوش خوردن و عدم جوش خوردن به دنبال روش جراحی میله گذاری داخل کانال استخوان در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان درشت نی در بیمارستان آریا و درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی در سالهای ۸۷-۸۴،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تعیین میزان دیرجوش خوردن و عدم جوش خوردن به دنبال روش جراحی میله گذاری داخل کانال استخوان در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان درشت نی در بیمارستان آریا و درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی در سالهای ۸۷-۸۴ :

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه : استخوان تی بیا تقریباً در سرتاسر طول خود در قسمت داخلی فاقد پوشش عضلانی می باشد به همین خاطر در مقابل ضربه آسیب پذیر بوده و شکستگی های ساق در تصادف با وسائل نقلیه موتوری شایع است.
یکی از روشهای درمانی جراحی که امروزه استفاده می شود و درمان انتخابی در شکستگی های باز و بسته تیپ III,II,I A تنه استخوان تی بیا می باشد روش میله گذاری داخل کانال استخوانی است.
هدف : بررسی میزان شیوع دیر جوش خوردن و جوش نخوردن در شکستگی های تروماتیک تنه استخوان تی بیا به دنبال روش میله گذاری داخل کانال استخوانی .
روش : تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی ۲۰۰ بیمار در طی ۳ سال از مردادماه ۱۳۸۴ تا مردادماه ۱۳۸۷ کلیه کسانی که به دنبال شکستگی تنه استخوان تی بیا تحت عمل جراحی میله گذاری داخل کانال استخوانی قرار گرفته بودند بطور منظم هر ماهه در دو محل بیمارستان آریا و بخش درمانگاه ارتوپدی پزشکی قانونی ویزیت شده و رادیوگرافی های سریال یک ماهه بر اساس report متخصص ارتوپد به عمل آورده می شود. در این بیماران میزان عدم یونیون و با تاخیر در یونیون بررسی می شود.
یافته ها : میزان دیر جوش خوردن ۵/۴۴ و جوش نخوردن ۱۱ و میزان بد جوش خوردن ۵/۵ بود . متوسط زمان جوش خوردن کامل۲۱/۸۵ ۲۹/۲۲۱ روز ، متوسط زمان تحمل وزن۲۱/۱۱ ۲۰/۲۴ روز و متوسط سن افراد۱۵ ۱۷/۳۵ سال با برتریت جنس مذکر بود.
۳۳ شکستگی ها از نوع باز بودند ، ۴ عارضه عروقی و ۳۰ لاسراسیون مشاهده شد . همچنین میزان عفونت عمقی ۱ و عفونت سطحی ۱۲ برآورد می شود. ۴۵ شکستگی متعدد ، ۵/۱۵ ترومای شکم ، ۸ ضربه مغزی وجود داشت . ۵/۵ افراد گچ گیری بعد از عمل جراحی داشتند و ۵/۴۰ افراد در هنگام تروما پیاده بودند .
نتیجه گیری : در این مطالعه مشخص شد که میزان شیوع با تاخیر جوش خوردن و جوش نخوردن از مطالعات قبلی انجام شده بیشتر بود ، همچنین در افرادی که لاسراسیون داشتند میزان جوش نخوردن بیشتر از افراد فاقد لاسراسیون بود(۸۱/۲برابر) ( ۰۲۴/۰ (P=.
از طرفی متوسط زمان وزن اندازی در افرادیکه عدم جوش خوردگی داشتند بیشتر بود . و بین عواملی چون سن ، جنس، سطح تحصیلات و شغل افراد و نیز نوع شکستگی(۰۵/۰ (p>، وجود یا عدم وجود عفونت ، ترومای همراه (۱۱۸/۰ (p= ، عارضه عروقی (۱ (p=و موقعیت بیمار در هنگام تروما با تاخیر در جوش خوردن و جوش نخوردن تفاوت آماری معنا داری دیده نشد.