مقاله حضانت متولدین از رابطه نامشروع در فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله حضانت متولدین از رابطه نامشروع در فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک دارای ۶۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله حضانت متولدین از رابطه نامشروع در فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله حضانت متولدین از رابطه نامشروع در فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله حضانت متولدین از رابطه نامشروع در فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک :

تعداد صفحات :۶۱

حضانت در لغت به معنای در زیر بال گرفتن، در برداشتن، در دامن خود پروراندن، دایگی و پرستاری کودک و در اصطلاح حضانت عبارت است از نگهداری مادی و معنوی طفل توسط کسانی که این وظیفه به‌عهده آن‌هاست، اطفال نامشروع، اطفالی هستند که در نتیجه روابط جنسی ممنوع بین زن و مرد نامحرم به وجود می‌آیند. حال پرسش اساسی این است که حضانت اطفال نامشروع برعهده چه کسانی است؟ که پژوهشگر از سه منظر فقه عامه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک، مورد بررسی قرار داده است و به این نتیجه رسیده است که: در فقه عامه هر یک از فرق نظرات متفاوتی مطرح کرده‌اند امّا آن‌چه مشهود به‌نظر می‌رسد رعایت شرایط مناسب در نگهداری و پرورش کودک می‌باشد و نظر اکثر بر حضانت مادر عرفی اولی می‌باشد. در حقوق ایران با توجه به ماده ۱۱۶۸ قانون مدنی که حضانت را حق و تکلیف ابوین می‌داند و هم‌چنین رأی وحدت‌رویه شماره ۶۱۷ دیوان عالی کشور به استناد نظر برخی فقهای معاصر در جهت حمایت از اطفال نامشروع و مشخص نمودن وضعیت حقوقی این اطفال، نسب خونی و طبیعی آن‌ها را محترم شمرده و به‌جز توارث کلیّه تکالیف مربوط به پدر را بر عهده پدر عرفی قرار داده. از این‌رو حضانت این دسته از اطفال علاوه بر موارد ذکر شده بر اساس قانون جدید حمایت خانواده تا ۷ سال به‌عهده مادر عرفی و پس از آن تا سن بلوغ با پدر عرفی می‌باشد. در کنوانسیون حقوق کودک با توجه به ماده ۲ که فرقی بین کودک مشروع و نامشروع ندانسته و آن‌چه از اهمیّت ویژه برخوردار است همان حفظ منافع و مصالح عالیه کودک می‌باشد لذا حضانت اطفال نامشروع تا جایی‌که به منافع و مصالح کودک آسیبی نرسد تا سن ۱۸ سالگی برعهده پدر یا مادر عرفی می‌باشد. امید می‌رود با درک حقیقت قداست خانواده و حفظ نسب مشروع هم‌چنین بسترسازی مناسب برای ازدواج‌های به‌هنگام و ساده از تولد اطفال نامشروع جلوگیری گردد و در صورت موارد بسیار نادر حمایت‌های خاص قانونی در جهت رشد و تعالی این‌گونه اطفال حافظ موقعیّت آنان باشد.