مقاله بررسی اثر چهارگونه از قارچ های میکوریز آربوسکولار در عملکرد پیاز در شرایط مزرعه با خاک شور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر چهارگونه از قارچ های میکوریز آربوسکولار در عملکرد پیاز در شرایط مزرعه با خاک شور دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر چهارگونه از قارچ های میکوریز آربوسکولار در عملکرد پیاز در شرایط مزرعه با خاک شور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر چهارگونه از قارچ های میکوریز آربوسکولار در عملکرد پیاز در شرایط مزرعه با خاک شور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر چهارگونه از قارچ های میکوریز آربوسکولار در عملکرد پیاز در شرایط مزرعه با خاک شور :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

همزیستی بین قارچ های میکوریز و ریشه گیاهان را همزیستی میکوریزی گویند و این همزیستی از رایج ترین ارتباط های همزیستی در سلسله گیاهی است، بطوری که اکثر گیاهان ( حدود ۹۵ درصد
گونه های گیاهان آوندی ) حداقل یکی از تیپ های میکوریزی را دارا هستند ).۱۶) قارچ های میکوریز نقش کلیدی در چرخه عناصر غذایی در اکوسیستم و همچنین مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیطی دارند(۷) قارچ های میکوریز در افزایش فتوسنتز گیاهان نقش بسزائی داشته و عمدتاً با ریشه های باریک و تغذیه کننده ارتباط برقرار می کنند . استفاده از قارچ های میکوریز برای محصولاتی که مرحله نشاء کاری دارند، عملی تر می باشد (۱۷) تحقیقاتی که توسط خلیل والخیدر (۱۹۹۳) صورت گرفته نشان داده است که رشد نشاء های گوجه فرنگی میکوریزی شده با Glomus mosseae در خاک با فسفر پائین، بهتر ار نشاء های بدون میکوریز بوده است . همچنین گوجه فرنگی های میکوریزی وزن خشک بالاتری داشته و درصد بقاء نشاء های میکوریزی بیشتر از غیر میکوریز بود ( Mahaveer (. 8 و همکاران (۲۰۰۰ نشان دادند که تلقیح پیاز با قارچ های میکوریزی موجب افزایش معنی داری در قطر غده پیاز، وزن تازه و خشک اندام هوایی، مقدار فسفر اندام هوایی و عملکرد غده ها نسبت به گیاهان تلقیح نشده گردید ).۹) گانور و همکاران (۲۰۰۰) نشان دادند که سبزی های ( گشنیز، شنبلیله و هویج ) تلقیح شده با قارچ های میکوریز آربوسکولار در یک خاک لوم شنی با کمبود مواد غذایی تحت شرایط مزرعه دارای وزن خشک ریشه و اندام هوایی بیشتری بودند، همچنین در گیاهان تلقیح شده کل جذب ازت و فسفر نیز نسبت به گیاهان تلقیح نشده بیشتر بود ).