مقاله بررسی اثر نوع و مقدار مصرف کودهای آلی بر پایداری خاکدانه ها در استان خوزستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر نوع و مقدار مصرف کودهای آلی بر پایداری خاکدانه ها در استان خوزستان دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر نوع و مقدار مصرف کودهای آلی بر پایداری خاکدانه ها در استان خوزستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر نوع و مقدار مصرف کودهای آلی بر پایداری خاکدانه ها در استان خوزستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر نوع و مقدار مصرف کودهای آلی بر پایداری خاکدانه ها در استان خوزستان :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

در تشکیل خاکدانه دو مورد تشکیل خاکدانه و پایداری آن حائز اهمیت است . عوامل متعددی وجود دارد که در شکل گیری و پایداری خاکدانه موثر است که یکی از آنها مواد آلی می باشد ( بای بوردی، ۱۳۶۸ ) تشکیل خاکدانه در افق فوقانی خاک تابعی از تجزیه و فساد میکروبی مواد آلی است . هر چه شرایط برای فعالیت میکروبی مناسبتر باشد، بازتاب مثبت آن در تشکیل و پایداری خاکدانه ها بیشتر نمودار است . تاثیر مواد آلی در تشکیل و پایداری خاکدانه ها هنگامی ظاهر می شود که مواد آلی فعال باشند . فعالیت مواد آلی نیز از فعالیت ریزجانداران خاک تبعیت می نماید ( بای بوردی، ۱۳۶۸ )نوع ماده آلی نیز در سرعت تشکیل و پایداری خاکدانه موثر است . به طور مثال، چنانچه یک گرم قند با ۵۰۰ گرم خاک زراعی مناسب مخلوط و سپس محیط تلقیح گردد، مشاهده می شود که به سرعت خاکدانه ها تشکیل گردیده ولی به تدریج نیز از بین می رود . حال اگر به جای ۱ گرم قند از ۲ گرم کاه و کلش یونجه استفاده گردد، سرعت تشکیل خاکدانه ها کندتر ولی پایداری آن بیشتر است . می توان گفت که در ضمن تجزیه و فساد مواد آلی خاکدانه های پایدارتری ایجاد می گردد ( بای بوردی، ۱۳۶۸).
برزگر (۱۳۸۰) به نقل از تیزدال و همکاران ، می نویسد، اثر مواد آلی در تشکیل خاکدانه بخصوص در خاک های دارای بیش از %۲ کربن آلی رخ می دهد . از طرفی، مواد مختلف تاثیرات متفاوتی در پایداری خاکدانه ها می گذارد . معمولا مواد آلی را از نظر تاثیر بر سرعت تشکیل و پایداری خاکدانه ها به سه گروه تقسیم می نمایند، گروه اول مواد حاوی گلوکز و پلی ساکاریدهای زود تجزیه شونده ( مانند ترکیبات قندی ) می باشند، گروه دوم پلی ساکاریدهای با سرعت تجزیه متوسط ( مانند کودهای دامی وکود سبز ) و گروه سوم نیز پلی ساکاریدهای دیر تجزیه شونده ( شامل مواد
سلولز دار مانند بقایای خشبی گیاهان و کاه و کلش غلات ) هستند . گروه اول موادی هستند که به سرعت باعث تشکیل خاکدانه می شوند و در مدت ۴ هفته از زمان افزودن به خاک حداکثر پایداری خاکدانه ها را ایجاد می نمایند ولی بلافاصله شروع به تجزیه شدن نموده و معمولا بعد از ۶ ماه به طور کامل تجزیه شده و پایداری خاکدانه از بین رفته و مطابق شاهد بدون کود آلی می گردد . گروه دوم که حد فاصل گروه اول و سوم هستند از همان ابتدای افزودن به خاک تشکیل خاکدانه داده و بعد از ۵ تا ۶ ماه به حداکثر پایداری خود می رسند و بعد از آن بتدریج از میزان پایداری خاکدانه های آنها کاسته می شود تا به تیمار شاهد نزدیک می گردند . گروه سوم نیز که مواد دیر تجزیه شونده یا همان مواد سلولزی هستند بعد از ۵ تا ۶ هفته از زمان کاربرد، شروع به تشکیل خاکدانه می نمایند و به تدریج روند افزایش پایداری خاکدانه ها را طی نموده و با شیب ملایم مرتبا از شاهد فاصله می گیرند ( برزگر، ۱۳۸۰ ) برایان(Bryan ) خاکدانه هایی را پایدار می داند و آنها را به عنوان شاخصفرسایش پذیری خاک مطرح می نماید که قطری بیش از ۰/۵ میلیمتر داشته باشند . هرچه مقدار خاکدانه های با بیش از ۰/۵ میلیمتر بیشتر باشد آن خاک پایدارتر است ( رفاهی ,۱۳۷۵ ).