مقاله الگوهای همدیدی در دوران همراه و بدون بارش همزمان با چیرگی فاز ۱ دیده :MJO مطالعه موردی جنوب باختری ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله الگوهای همدیدی در دوران همراه و بدون بارش همزمان با چیرگی فاز ۱ دیده :MJO مطالعه موردی جنوب باختری ایران دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله الگوهای همدیدی در دوران همراه و بدون بارش همزمان با چیرگی فاز ۱ دیده :MJO مطالعه موردی جنوب باختری ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله الگوهای همدیدی در دوران همراه و بدون بارش همزمان با چیرگی فاز ۱ دیده :MJO مطالعه موردی جنوب باختری ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله الگوهای همدیدی در دوران همراه و بدون بارش همزمان با چیرگی فاز ۱ دیده :MJO مطالعه موردی جنوب باختری ایران :

تعداد صفحات :۲۶

پدیده مادن–جولیان ( MJO) در شمار پدیده‌های مهم جوی-اقیانوسی در گستره‌های استوایی اقیانوس هند و آرام است. فاز ۱ MGO در پیکر یک سامانه بارش همرفتی در پهنه باختری اقیانوس هند استوایی پدیدار می‌گردد. پس از این، سامانه بارش‌زا در پیکر فازهای ۲ تا ۸ بخش‌های مرکزی اقیانوس آرام به پیشروی خاورسوی خود ادامه می‌دهد. پژوهش‌های پیشین نشان‌دهنده آن است که در هنگام رخداد فاز ۱ MGO بخش بزرگی از کشور به‌ویژه گستره جنوب باختری آن با افزایش بارش روبرو می‌شود. با این همه، رخداد این فاز همیشه با بارش زایی روبرو نیست که این امر موجب خطا در پیش‌بینی بارش می‌شود. در این پژوهش در راستای کاهش خطای پیش‌بینی، سامانه‌های با ظرفیت بارش‌زایی به دو بخش سامانه‌های همراه با بارش و سامانه‌های بدون بارش تقسیم و ویژگی‌های آنها با یکدیگر مقایسه شد. این مقایسه در روی خشکی‌ها و نیز پهنه دو اقیانوس هند و آرام برای ماه‌های سرد دوران ۱۹۷۵-۲۰۱۲به انجام رسید. از آنجا که بیشتر بارش‌ها هنگامی رخ می‌دهد که اندازه شاخص MJO بزرگتر از ۱ باشد، همه ارزیابی‌ها برای چنین دورانی به انجام رسید. روشن شد که نزدیک به ۸ تا ۱۵ درصد از بارش جنوب باختری ایران در فاز MJO 1 رخ می‌دهد. ارزیابی‌ها نشان داد که برای کاهش خطای پیش‌بینی، باید افزون بر اندازه شاخص، جایگاه جغرافیایی فعالیت‌های همرفتی در دو اقیانوس هند و آرام نیز پایش گردد. چنانچه سامانه بارش‌زا در پهنه استوایی اقیانوس هند در محدوده کناره آفریقا تا طول جغرافیایی ۶۰ درجه شرقی و بر روی اقیانوس آرام در حوزه ۱۶۰تا ۱۴۰درجه باختری و ۱۰تا ۲۰ درجه جنوبی متمرکز باشد، و همچنین میانگین میزان انحراف از میانگین بارش بیشتر از ۱میلیمتر بر روز باشد، احتمال بارش‌زایی در جنوب باختری ایران افزایش چشمگیری پیدا می‌کند. در این دوران در آب‌های شمال باختری استرالیا و جنوب اندونزی هوا صاف می‌شود. در دوران بارش‌زایی بی‌هنجاری سرعت بادهای شرقی بر روی نواحی باختری اقیانوس هند و نیز بادهای جنوبی بر روی شبه جزیره عربستان تا چهار برابر بیشتر از دوران بدون بارش است.