مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک :

تعداد صفحات :۲۱

چکیده
هدف: بررسی مقاله پاسخ IgA و کورتیزول بزاقی به کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن متعاقب فعالیت تناوبی پاروزنی در مردان قایقران رشت? کایاک بود.
روش پژوهش: آزمودنی‌ها شامل ۱۰ مرد قایقران نخب رشت کایاک، با میانگین سنی ۴/۲±۶/۱۸ سال، قد ۰۷/۴±۲/۱۷۹ سانتی‌متر و وزن ۶/۹±۳/۶۸ کیلوگرم بودند که در دو جلس مجزا به فاصل حداقل ۷ روز در دو آزمون شرکت کردند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. در یک نوبت در شرایطی که سطوح گلیکوژن طبیعی بود، پروتکل فعالیت تناوبی شامل سه وهله پاروزنی به مسافت ۱۰۰۰ متر با فواصل استراحتی ۵/۱ برابر زمان پارو زدن با شدت ۹۰% حداکثر ضربان قلب انجام شد و در نوبت دیگر، بعداز‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ظهر روز قبل از اجرای آزمون اصلی، به منظور کاهش ذخایر کربوهیدراتی بدن، یک آزمون پاروزنی با شدت %۸۰ حداکثر ضربان قلب به مدت ۶۰ دقیقه و نیز ۴ وهله پاروزنی به مسافت ۲۵۰ متر با شدت ۹۰% حداکثر ضربان قلب و فواصل استراحت ۵/۱ برابر زمان پاروزدن انجام دادند. سپس وضعیت تغذی آزمودنی‌ها کنترل شد و از آنها خواسته شد تا در شب قبل از آزمون ناشتا باشند. صبح روز بعد و پس از ۱۲ ساعت ناشتایی، پروتکل فعالیت تناوبی اجرا شد. نمونه‌های بزاقی، قبل، بلافاصله و ۳ ساعت پس از پایان فعالیت جمع‌آوری شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تعیین محل تفاوت و از آزمون t مستقل برای مقایس اختلاف در شرایط طبیعی و کاهش ذخایر کربوهیدراتی استفاده شد.
یافته‌ها: یک نوبت فعالیت تناوبی پاروزنی در شرایط سطوح طبیعی و کاهش ذخایر کربوهیدراتی موجب کاهش میزان IgA و افزایش کورتیزول بزاقی به‌طور معنی‌داری شد (۰۵/۰>‌‌‌P)، با این وجود تفاوت معنی‌داری بین پاسخ‌های IgA و کورتیزول در این دو شرایط مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یک نوبت فعالیت تناوبی پاروزنی در شرایط سطوح طبیعی و کاهش ذخایر کربوهیدراتی موجب کاهش میزان IgA و افزایش کورتیزول بزاقی در کایاک‌رانان نخبه می‌شود.
واژگان کلیدی: عملکرد ایمنی، کاهش ذخایر کربوهیدراتی، ایمونوگلوبولین ‌A، کورتیزول بزاقی، قایقرانان نخبه