مقاله اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° ۴

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° ۴ دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° ۴  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° ۴،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثرات مستقل و ترکیبی نایسین Z و سدیم سیترات بر روی شاخص‌های شیمیایی و جمعیت باکتری‌های تولید کننده اسید لاکتیک مزوفیل و سرمادوست فیله ماهی سفید دریای خزر (Rutilus frisii) طی نگهداری در دمای C° ۴ :

تعداد صفحات :۲۴

تأثیر مستقل و ترکیبی نایسین Z (5/%1) و سدیم سیترات (%۲) بر زمان ماندگاری فیله ماهی سفید نگهداری شده در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد مورد بررسی قرار گرفت. شاخص­های شیمیایی شامل مجموع بازهای نیتروژنی فرار (TVB-N)، اندیس پراکساید (PV)، اسید تیوباربیتوریک (TBA) و شمارش جمعیت باکتری­ها شامل مزوفیل (TMC)، سرمادوست (TPC) و اسید لاکتیک (LAB) در زمان‌های صفر، ۳، ۶، ۹ و ۱۲ روز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که شاخص­های TVB-N، PV و TBA در تیمار شاهد بالاتر از تیمارهای حاوی نگهدارنده بودند. باکتری­های مزوفیل و سرمادوست نمونه شاهد در روز سوم نگهداری (به ترتیب با ۵۳/۶ و ۷۱/۶ CFU/g) به حداکثر میزان مجاز رسیدند، در حالی که تیمارهای حاوی نگهدارنده هم سرمادوست (بین ۷۲/۶ تا ۹۳/۶ CFU/g) و هم مزوفیل (بین ۶۷/۶ تا ۹۰/۶ CFU/g) تا روز نهم نگهداری شرایط بهتری نشان دادند (۰۱/۰>P). همچنین، رشد باکتری­های اسید لاکتیک در تیمار شاهد تا روز نهم (با ۸۸/۶ CFU/g) کنترل شد، اما در تیمارهای حاوی نگهدارنده در پایان همین روز متوقف شدند (۰۱/۰>P). نتایج مشخص کرد که استفاده توأم از نایسین Z و سیترات سدیم به عنوان نگهدارنده مؤثر می­تواند به منظور افزایش زمان ماندگاری فیله ماهی سفید طی نگهداری در سردخانه مورد استفاده قرار گیرد.