مقاله کاهش آرتیفکت حرکتی ریه در تصاویر PET با استفاده از الگوی حرکتی بدست آمده از مدل موجک

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله کاهش آرتیفکت حرکتی ریه در تصاویر PET با استفاده از الگوی حرکتی بدست آمده از مدل موجک دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله کاهش آرتیفکت حرکتی ریه در تصاویر PET با استفاده از الگوی حرکتی بدست آمده از مدل موجک  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله کاهش آرتیفکت حرکتی ریه در تصاویر PET با استفاده از الگوی حرکتی بدست آمده از مدل موجک،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله کاهش آرتیفکت حرکتی ریه در تصاویر PET با استفاده از الگوی حرکتی بدست آمده از مدل موجک :

تعداد صفحات :۱۶

پیشرفت‌های اخیر در سیستم‌های سه‌بعدی PETموجب شده قدرت تفکیک مکانی به مقدار ۲-۵ میلی‌متری پهنای کامل نصف ماکسیمم (FWHM)برسد. با چنین رشدی در قدرت تفکیک فضایی حتی مقدار کمی از حرکت در تصویربرداری PETمنبعی مهم برای کاهش قدرت تفکیک به شمار می‌رود.در این پژوهش در سطحی وسیع به بازنگری و بحث الگوهای اصلاحی پیشرفته برای نمونه‌هایی از حرکات ناخواسته بیماران، حرکت بواسطه چرخه‌های قلبی و حرکت بواسطه چرخه‌های تنفسی پرداخته شده است. در ادامه با استفاده از NCATدو فانتوم زن و مرد طراحی شد. هدف از طراحی دو فانتوم مرد و زن مقایسه نتایج به دست آمده برای هر یک از آنها با توجه به ساختار متفاوتشان بود. سپس با واسطه نرم‌افزار Sim SETتصاویر PETبا در نظر گرفتن حرکت قفسه سینه و بدون در نظر گرفتن آن، برای چرخه تنفسی ۴ ، ۵ و۶ ثانیه و برای هر دو فانتوم به طور جداگانه به دست آورده شد و در انتها مدل حرکتی بر مبنای چرخه تنفسی ۵ ثانیه، با تبدیل موجک استخراج شد که حرکت ناشی از چرخه تنفسی و در نتیجه آرتیفکت ایجاد شده در تصویر را می‌تواند به نوعی اصلاح کند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد در فریم‌های زمانی ابتدایی و انتهایی چرخه تنفسی، با توجه به اختلاف بسیار ناچیز بین تصاویر بدون حرکت و تصاویر دارای حرکت تنفسی، می‌رساند که مدل نتیجه بهتری را در‌بر‌نداشته است؛ حال آنکه در فریم‌های زمانی دیگر مدل توانسته است تخمین مناسبی از حرکت را ارائه کند. تصاویر حاصل از مدل که منجر به حذف حرکت تنفسی شده، توانسته است در مقایسه با تصاویر دارای حرکت تنفسی شباهت بیشتری را چه از نظر مجموعه مربعات خطا و چه از نظر ضرایب همبستگی به تصویر بدون حرکت ارائه کند. در مقایسه با سایر روش‌های موجود می‌توان مشاهده کرد که مدل یاد شده علاوه بر ارائه تخمینی مناسب برای حرکت، از خطاهای ناشی از الصاق نشانگر و نیز به کار بردن سخت افزارهای پایش مبری است.