مقاله اثر برهکنش تری اکونتانول و آرسنیک بر رشد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه سویا (Glycine max L)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر برهکنش تری اکونتانول و آرسنیک بر رشد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه سویا (Glycine max L) دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر برهکنش تری اکونتانول و آرسنیک بر رشد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه سویا (Glycine max L)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر برهکنش تری اکونتانول و آرسنیک بر رشد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه سویا (Glycine max L)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر برهکنش تری اکونتانول و آرسنیک بر رشد و برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی در گیاه سویا (Glycine max L) :

تعداد صفحات :۲۱

تری اکونتانول، تنظیم کننده رشد گیاهی هستند که اثرات زیستی قابل توجهی بر رشد و نمو گیاهان دارند. از جمله باعث افزایش مقاومت گیاهان به تنش های محیطی می شوند. در این پژوهش اثر غلظت‌های (۰، ۵ و۱۰ میکرومولار) تری اکونتانول در تغییرات فیزیولوژیک القا شده توسط تیمار (۰ و۳۰۰ میکرومولار) آرسنیک در گیاهان سویا در قالب طرح کاملا تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. پس از اندازه‌گیری شاخص‌های رشد (وزن خشک ریشه و اندام هوایی، سطح برگ و ارتفاع گیاه)، میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی (کلروفیل کل و کاروتنوئیدها)، محتوای پرولین، قند محلول و پروتئین در برگ و میزان مالون دی‌آلدئید مشخص شد که تری اکونتانول تاثیر زیادی روی این شاخص‌ها در غیاب آرسنیک داشته، و در حضور آرسنیک تری اکونتانول شاخص‌های رشد، میزان رنگیزه‌های فتوسنتزی، میزان پروتئین و فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز را تا حدودی افزایش و در مقابل میزان مالون دی‌آلدئید در برگها را کاهش داده است. بنابراین تری اکونتانول با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گیاه از طریق حفظ تمامیت غشاهای زیستی و کاهش محتوای گونه‌های فعال اکسیژن آستانه تحمل گیاه را در برابر آرسنیک اسید افزایش می‌دهد.