مقاله بررسی نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تعیین تمایز دو گونه صنوبر: سفیدپلت و سپیدار

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تعیین تمایز دو گونه صنوبر: سفیدپلت و سپیدار دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تعیین تمایز دو گونه صنوبر: سفیدپلت و سپیدار  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تعیین تمایز دو گونه صنوبر: سفیدپلت و سپیدار،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تعیین تمایز دو گونه صنوبر: سفیدپلت و سپیدار :

تعداد صفحات :۲۴

هدف این تحقیق بررسی قدرت نشانگر کلروپلاستی trnL-F در تمایز ژنتیکی و ارتباط فیلوژنتیکی سپیدار (Populus alba) و سفیدپلت (Populus caspica) است. تعداد ۱۵ نمونه برگی از هفت رویشگاه مختلف جنگل های هیرکانی ایران؛ استان های گیلان و مازندران، جمع آوری شدند. DNAی ژنومی از برگ ها با استفاده از روش ترکیبی CTAB و SDS- پتاسیم استات استخراج گردید. واکنش PCRی با استفاده از پرایمرهای جهانی انجام شد و قطعات trnL-F تکثیر شده توالی یابی گردید. نتایج نشان دادند که طول منطقه trnL-F تقریبا برای جمعیت های هر دو گونه در حدود ۳۹۲-۳۹۴ نوکلئوتید است. در مقایسه با توالی های موجود در بانک ژنی، تعداد نوکلئوتیدهای آدنین و تیمین در سفیدپلت و سپیدار بیش تر از دیگر نوکلئوتیدها است. ترکیب نوکلئوتیدی این دو گونه بسیار مشابه با حداقل فاصله ژنتیکی از یکدیگر (= ۰۰۵/۰) می باشد. آنالیز پارسیمونی از ۵۸۲ جایگاه نوکلئوتیدی؛ ۱۷۸ جایگاه محافظت شده، ۱۹۷ جایگاه متغیر، ۱۵۱ جایگاه پارسیمون و ۴۶ جایگاه انحصاری را نشان داد. رسم درخت فیلوژنی براساس نشانگرtrnL-F نیز نشان داد که توالی این نشانگر نمی تواند تمایز بین پایه های دو گونه سپیدار و سفیدپلت ایجاد کند چراکه نمونه های بررسی شده در یک گروه مشترک قرار گرفتند. از نتایج این تحقیق می توان استنتاج نمود که نشانگر کلروپلاستی trnL-F نتوانست دو گونه سپیدار و سفیدپلت را از یکدیگر متمایز نماید. بنابراین برای شناخت دقیق این گونه ها، بازسازی فیلوژنی با استفاده از سایر نشانگرهای کلروپلاستی و یا هسته ای پیشنهاد می گردد.