دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله اثر تنش خشکی بر بیان ژنهای کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله اثر تنش خشکی بر بیان ژنهای کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله اثر تنش خشکی بر بیان ژنهای کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر تنش خشکی بر بیان ژنهای کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله اثر تنش خشکی بر بیان ژنهای کدکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در آرابیدوپسیس :
تعداد صفحات :۲۱
در این مطالعه با استفاده از روش آنالیز نسبی بیان ژنها بهکمک تکنیک (qRT-PCR) Quantitative Real Time PCR تاثیر دو سطح تنش خشکی ۱۲ و ۱۶ روزه بر بیان خانواده ژنی رمزکننده آنزیم اس-آدنوزیل-المتیونین: فسفواتانولآمینان-متیلترانسفراز (PEAMT) در سه اندام آرابیدوپسیس؛ شامل برگ‌های درحال توسعه، برگ‌های توسعه یافته و ریشه؛ ارزیابی شد. این آنزیم نقش کلیدی در بیوسنتز فسفوکولین دارد. تاکنون یک ژن به طور قطع (AtNMT1) و دو ژن به صورت احتمالی (AtNMT2 و AtNMT3) به عنوان رمزکننده آنزیمهای خانواده PEAMT در آرابیدوپسیس معرفی شدهاند. رفتار این سه ژن در مواجهه با تنش خشکی متفاوت بود. درحالیکه بیان ژن AtNMT2 چندان متاثر از تنش و نوع اندام نبود، بیان دو ژن AtNMT1 و AtNMT3 بسیار به این عوامل وابسته بودند. بیان AtNMT1 در پاسخ به ۱۲ روز قطع آبیاری در برگ‌های درحال توسعه و توسعه یافته کاهشی تقریبا ۸/۰ برابری داشت، اما بیان آن در ریشه تا حدود ۵/۴ برابر شاهد افزایش یافت. پس از ۱۶ روز قطع آبیاری بیان این ژن در برگ‌های در حال توسعه تقریبا ۵/۲ برابر افزایش یافت و در ریشه با کاهش روبرو و به سطح شاهد بازگشت. بیان ژن AtNMT3 در ۱۲ و ۱۶ روز قطع آبیاری، به رغم عدم تغییر و کاهش در اندامهای هوایی، به ترتیب در حدود ۵/۳ و ۹ برابر در ریشه افزایش یافت. به نظر میرسد AtNMT3 احتمالا ژن حساس به خشکی در ریشه است. بهطور کلی، شاید بتوان گفت که دو ژن AtNMT1 و AtNMT3 ایزوفرمهای موثر رمزکننده آنزیمهای PEAMTدر شرایط مواجهه با تنش خشکی در آرابیدوپسیس هستند.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
