مقاله اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر محلول پاشی برخی عناصر غذایی روی صفات کیفی و سال آوری در پسته :

تعداد صفحات:۲۲

چکیده:

پسته یکی از مهمترین محصولات باغی کشور است که جایگاه خاصی در صادرات کشور دارد به دلیل اهمیت نقش پسته در صادرات و ارزش بالای غذایی آن ، آزمایشی در باغات پسته آستان قدس رضوی واقع در شهرستان گناباد در سالهای ۸۴ – ۱۳۸۲ به منظور بررسی تأثیر عناصر غذایی روی برخی صفات کیفی و سال آوری بررسی شد. EC آب آبیاری در این باغات بین ۱۲ – ۷ هزار و خاک لومی – شنی است. این تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در دو آزمایش مجزا صورت گرفت. در آزمایش اول ، ۹ تیمار شامل (در متن اصلی موجود می باشد)شاهد (آب)۹ – تیمار کل (کلیه عناصر بالا) با سه تکرار و در سه مرحله محلول پاشی شامل ۱ – ۱۵ روز بعد از تمام گل (اوائل اردیبهشت) ۲ – زمان پر شدن مغز (تیرماه) ۳ – یک ماه قبل از برداشت (مردادماه) ، در اختیار درختان پسته رقم فندوقی قرار گرفت. سپس اثر تیمارهای فوق روی خندانی ، مغزدار بودن، شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه ، درصد جذب توسط برگ بررسی شد. اثر این تیمار روی درصد مغزداری بی معنی ولی روی خندانی میوه معنی دار شد. بیشترین درصد خندانی در تیمار Ca و NPK دیده شد. درصد جذب عناصر توسط برگ در هر تیمار با تیمار کل و شاهد سنجیده شد،‌در نهایت مشخص شد در کلیه تیمارها تفاوت معنی داری وجود ندارد، اما در تیمارهای منگنز، NPK بین جذب میزان این عناصر، در این تیمارها با تیمارهای شاهد و کل تفاوت معنی دار شد. بررسی شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه نشان داد کمترین اختلاف عملکرد در ۲ سال متوالی ۸۲ و ۸۴ در تیمار منگنز و روی و بیشترین اختلاف در تیمار کل بود. در آزمایش دوم ۸ تیمار: ۱ – شاهد (آب)(در متن اصلی موجود می باشد )در دو مرحله ۱ – اواخر اسفند ۸۲ و ۲ – بعد از برداشت محصول (شهریور سال بعد) در اختیار درختان قرار گرفت و در نهایت تأثیر این عناصر روی نسبت تبدیل گل به میوه (fruit set) ، خندانی،‌مغزداری و شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه بررسی شد. تیمارها از نظر درصد خندانی تفاوت معنی داری نشان دادند. بیشترین درصد خندانی در تیمار B+N بود. از نظر درصد مغزدار بودن و نسبت تبدیل گل به میوه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بررسی شاخص عملکرد بر سطح مقطع شاخه نیز نشان داد که کمترین و بیشترین اختلاف عملکرد در طی ۲ سال به ترتیب در تیمار کل و روی بود .