مقاله بررسی پاسخ های دفاعی گیاهچه پنبه به الیسیتورهای قارچ تریکودرما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی پاسخ های دفاعی گیاهچه پنبه به الیسیتورهای قارچ تریکودرما دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی پاسخ های دفاعی گیاهچه پنبه به الیسیتورهای قارچ تریکودرما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی پاسخ های دفاعی گیاهچه پنبه به الیسیتورهای قارچ تریکودرما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی پاسخ های دفاعی گیاهچه پنبه به الیسیتورهای قارچ تریکودرما :

تعداد صفحات :۲۵

بیماری مرگ گیاهچه یکی از بیماری‌‌های مهم پنبه در مناطق مختلف کشور می باشد که همه ساله خسارت زیادی به مزارع پنبه‌کاری وارد می نماید. اخیراً، گونه‌های تریکودرما به عنوان یکی از روش‌های کنترل بیولوژیکی مرگ گیاهچه در نظر گرفته شده است. مهم‌ترین مکانیسم بیوکنترلی تریکودرما تحریک سیستم دفاعی گیاه است. در این بررسی ترشحات خارج سلولی دو جدایه متعلق به قارچ Trichoderma virense جدایه A224، بعنوان جدایه برتر و آنتاگونیست علیه قارچ Rhizoctonia solani عامل بیماری مرگ گیاهچه پنبه و جدایه A442 بعنوان جدایه غیر موثر در بیوکنترل مورد آزمایش قرار گرفتند. بررسی تغییرات فعالیت آنزیم پراکسیداز و میزان گوسیپول عصاره ریشه‌چه پنبه بعنوان معیارهایی در بررسی خصوصیات تحریک کنندگی (الیسیتوری) ترشحات خارج سلولی با استفاده از روش‌های کالریمتری و دستگاه اسپکتروفتومتر مورد استفاده قرار گرفتند. در نهایت برخی خصوصیات بیوشیمیایی و فیزیکی مواد القاء‌کننده مقاومت در ترشحات خارج سلولی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. در بررسی‌های آزمایشگاهی مشخص گردید ترشحات خارج سلولی جدایه تریکودرما A224 موثر در بیوکنترل، در مقایسه با جدایه غیر موثر در بیوکنترل (جدایه تریکودرما A442) باعث القاء ترکیبات مرتبط با دفاع (فعالیت آنزیم پراکسیداز و میزان گوسیپول) در ریشه‌چه پنبه گردید. در این بررسی مشخص گردید، الیسیتورهای موجود در این ترشحات مقاوم به حرارت، غیر قابل حل در کلروفرم و حساس به پروتئینازk بودند. از آنجایی که این الیسیتورها به پروتئینازk حساسیت نشان دادند می‌توان پی به ماهیت پروتئینی یا گلیکوپروتئینی این ترکیبات برد.