مقاله بررسی مقایسه ای ذخایر گونه های میگوی مولد در صیدگاه های شرق استان هرمزگان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی مقایسه ای ذخایر گونه های میگوی مولد در صیدگاه های شرق استان هرمزگان دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی مقایسه ای ذخایر گونه های میگوی مولد در صیدگاه های شرق استان هرمزگان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی مقایسه ای ذخایر گونه های میگوی مولد در صیدگاه های شرق استان هرمزگان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی مقایسه ای ذخایر گونه های میگوی مولد در صیدگاه های شرق استان هرمزگان :

تعداد صفحات :۲۴

صیدگاه اصلی میگو در خلیج فارس (استان هرمزگان) از شمال جزیره قشم تا منطقه سیریک واقع شده و سالانه حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تن از آن برداشت می گردد، اما بهره برداری از صیدگاههای میگوی دریای عمان (شرق استان هرمزگان) از سال ۱۳۷۴ بمنظور استفاده از مولدین میگوی سفید هندی در تکثیر وپرورش آغاز شده است. پروژه بررسی وضعیت ذخایر جمعیت گونه های تجاری میگو در صیدگاههای دریای عمان (شرق استان هرمزگان) با استفاده از اطلاعات سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۱ و ۱۳۸۶ بمنظور دستیابی به میزان صید گونه های مختلف میگوی تجاری، تعیین نسبت جنسی، درصد مراحل باروری و تعیین نقشه پراکنش گونه غالب در صیدگاههای مذکور انجام گردید. نمونه برداری در فصول صید و بصورت هر دو هفته یکبار توسط شناورهای سنتی میگوگیر و مجهز به تور ترال از صیدگاههای مذکور صورت گرفت. آنالیز داده ها و ترسیم نمودارها با استفاده از نرم افزار Excel و آنالیز نسبت جنسی از طریق آزمون مربع کای، مقایسه میانگین طول کاراپاس جمعیت از آنالیز واریانس یکطرفه Anova و گروه بندی جمعیتها با استفاده از آزمون مکمل (Tukey) انجام شد.نتایج بررسی سالهای ۸۱-۱۳۸۰ و ۱۳۸۶ نشان داد که میگوی سفید هندی (indicus Fenneropenaeus) بعنوان گونه غالب و بمیزان ۸/۴۴ تا۵/۵۹ درصد از کل صید استحصالی میگو در صیدگاههای حوزه شرقی و غربی جاسک و ۲۵ تا ۳/۳۱ درصد از کل صید در صیدگاههای منطقه سیریک را بخود اختصاص داده است. سایر گونه ها شامل میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus) 7/15 تا ۵/۲۰ درصد، میگوی موزی(Fenneropenaeus merguiensis) 5/13 تا ۳۴ درصد)، میگوی سرتیز(Metapenaeus affinis) 5/5 تا ۱۶ درصد، میگوی استبنجی ((Metapenaeus stebbingi صفر و۵/۱۴ درصد و میگوی خنجری (Parapenaeopsis stylifera) صفر و ۵/۴ درصد بترتیب در ترکیب صید مناطق جاسک و سیریک وجود داشت. مـیزان CLM50% در صـیدگاههـای یاد شده برای میگوی مولـد سـفید هندی ۷/۳۴ میلیمتر؛ موزی برابر با ۳۱ میلیمتر؛ ببری سبز برابر با ۳/۳۴ میلیمتر و سرتیز ۱۶/۲۷ میلیمتر محاسبه گردید.میانگین طول کاراپاس مولدین میگوی سفید هندی؛ ببری سبز و موزی در صیدگاههای شرقی و غربی جاسک نسبت به منطقه سیریک بطور معنی دار بزرگتر بوده است و مقایسه آنها نشان داد که از نظر جمعیتی در دو گروه جداگانه قرار دارند (۰۵/0P<). همچنین مقایسه نسبت جنسی بین گونه های یاد شده نشان داد که بین جنسهای نر و ماده نسبت ۱ به ۱ وجود نداشته و با ضریب اطمینان ۹۵ درصد اختلاف معنی دار وجود دارد (۰۵/0P>). بیشترین تراکم میگوهای بارور (مرحله ۳ و ۴) از گونه سفید هندی، ببری سبز، موزی و سرتیز در صیدگاههای شرق و غرب جاسک طی ماههای فروردین تا خرداد و در صیدگاههای سیریک در ماههای خرداد تا تیر مشاهده شد