مقاله تاثیر موننسین در جیره حاوی کنسانتره بالا بر عملکرد، متابولیتهای خون و پارامترهای تخمیری شکمبه بره های قزل

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر موننسین در جیره حاوی کنسانتره بالا بر عملکرد، متابولیتهای خون و پارامترهای تخمیری شکمبه بره های قزل دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر موننسین در جیره حاوی کنسانتره بالا بر عملکرد، متابولیتهای خون و پارامترهای تخمیری شکمبه بره های قزل  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر موننسین در جیره حاوی کنسانتره بالا بر عملکرد، متابولیتهای خون و پارامترهای تخمیری شکمبه بره های قزل،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر موننسین در جیره حاوی کنسانتره بالا بر عملکرد، متابولیتهای خون و پارامترهای تخمیری شکمبه بره های قزل :

تعداد صفحات:۱۱

چکیده:

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف مونن سین در پروار گوسفندان به روش تغذیه ای step-upو ۲۰ رأس بره نر نژاد قزل (با میانگین وزن اولیه ۴/۹ ±۲۴/۵ کیلوگرم ) در یک طرح کاملا تصادفی به ۵ گروه چهار راسی تقسیم شدند . بعد از دو هفته دوره عادت پذیری به جیره غذایی و سیستم پرورش، دام ها تحت تیمارهای آزمایشی مورد نظر تغذیه گردیدند، . پنج جیره های مورد آزمایش شامل جیره شاهد و جیره دارای صفر ، ۱۰ ، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم مونن سین در کیلوگرم ماده خشک بود . در ابتدای آزمایش نسبت علوفه به کنسانتره در جیره شاهد و سایر تیمارها ۵۵:۴۵ ثابت در نظر گرفته شد، ولی، در طی هفته های بعد درصد کنسانتره هر هفته ۵ درصد اضافه و معادل آن از درصد علوفه جیره کم گردید . بطوریکه در هفته آخر آزمایش ۸۵ درصد جیره را کنسانتره تشکیل داد . دام ها دو وعده در روز (صبح و عصر) با جیره های فوق بصورت آزاد تغذیه شدند. به منظور بررسی متابولیت های خون (غلظت گلوکز،کلسیم، فسفر، اوره و پروتئین تام سرم ) و فلور شکمبه از دامها نمونه خون و مایع شکمبه در آغاز، اواسط و اواخر دوره تهیه گردید . ماده خشک مصرفی بطور روزانه و اضافه وزن ها بطور هفتگی تعیین گردید . نتایج حاصله از این آزمایش نشان داد که افزایش موننسین به جیره همسو با افزایش درصد کنسانتره، بطور معنی داری(۰/۰۱>P) منجر به کاهش ماده خشک مصرفی روزانه (۱/۲۵ ، ۱/۱۸ ، ۱/۱۲ ، ۱/۰۹ ، ۱/۰۷ کیلوگرم) ، بهبود اضافه وزن روزانه (۰/۱۶۵ ، ۰/۱۷۰ ، ۰/۱۷۴ ، ۰/۱۸۰کیلوگرم ) و ضریب تبدیل غذایی (۷/۴۷ ، ۶/۶۰ ، ۶/۳۰ ، ۶/۲۵ و ۵/۹۳) به ترتیب در تیمارهای شاهد، صفر، ۱۰ ، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم موننسین در کیلوگرم ماده خشک مصرفی گردیده است . تیمارهای مورد آزمایش تاثیر معنی داری بر متابولیت های خون نداشتند (۰/۰۵<P) موننسین تاثیر معنی داری بر اسیدیته تام شکمبه (۰/۰۵>P) و pH آن (۰/۰۱>P) داشت. بطور کلی از آنجایی که در این آزمایش افزودن موننسین و افزایش درصد کنسانتره جیره منجر به بهبود معنی داری در صفات مهم و اقتصادی و اکوسیستم شکمبه حیوان گردید بنابراین اعمال آنها در جیره، ترجیحاً همزمان، بدلیل صرفه جویی در مصرف علوفه و کاهش احتمالی هزینه های تولید و نگهداری بلاخص در شرایط پرواری زود رس برای دامهای جوان قابل توصیه است.