مقاله فعالیت آنزیم‌های گوارشی و شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله فعالیت آنزیم‌های گوارشی و شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله فعالیت آنزیم‌های گوارشی و شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله فعالیت آنزیم‌های گوارشی و شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله فعالیت آنزیم‌های گوارشی و شاخص‌های رشد و تغذیه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تغذیه شده با جیره‌های غذایی حاوی نانوذره نیکل و سیلیمارین :

تعداد صفحات :۲۵

توسعه سریع و افزایش روز افزون استفاده از نانو ذرات موجب نگرانی­هایی در زمینه احتمال ورود این مواد به محیط­های آبی و بروز مسمومیت در آبزیان شده است. هدف مطالعه حاضر ارزیابی تجویز خوراکی ترکیب حفاظت کننده سیلیمارین به منظور مقابله با اثرات سمی نانوذره اکسید نیکل با تأکید بر فاکتورهای رشد و فعالیت آنزیم‌های گوارشی ماهی قزل آلای رنگین کمان می‌باشد. برای این منظور تعداد ۱۲۰۰ قطعه ماهی (۰۱/۰±83/3 گرم) در هشت تیمار آزمایشی شامل تیمار شاهد و هفت تیمار دیگر بصورت ترکیبی از مقادیر مختلف نانوذره اکسید نیکل (۰، ۱۰۰ و ۵۰۰ میلی‌گرم در هر کیلوگرم غذا) و سیلیمارین (۰ و ۱ گرم در هر کیلوگرم غذا) در ماه­های اول و دوم آزمایش تقسیم گردیدند. هر تیمار در سه تکرار انجام شد و آزمایش به مدت ۶۰ روز ادامه یافت. یافته‌ها نشان داد که بیشترین میزان فعالیت آنزیم آمیلاز مربوط به تیمار ۶ (۰۰/۱± 56/16)، ‌(فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین- ۵۰۰ میلی‌گرم نانوذره اکسید نیکل و به همراه ۱ گرم سیلیمارین) بود که با تیمار‌های ۵ (فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین – حاوی ۱۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و ۱ گرم سیلیمارین)، ۷ (۱۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین – ۱۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) و ۸ (۵۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین- ۵۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و فاقد سیلیمارین) اختلاف معنی‌دار داشت (۰۵/0P≤). بیشترین فعالیت آنزیم آلکالین پروتئاز مربوط به تیمار۱ (۰۵/۰± 54/0)، (فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و سیلیمارین) بود ‌که با تیمارهای ۷ و ۸ اختلاف معنی‌دار داشت (۰۵/0P≤). بیشترین میزان فعالیت آنزیم لیپاز مربوط به تیمار ۴ (۵۰۰ میلی گرم نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره و حاوی ۱ گرم سیلیمارین) (۰۴/۰±03/1) بود که با اکثر تیمار‌ها اختلاف معنی‌دار داشت (۰۵/0P≤). حضور همزمان سیلیمارین و نانوذره در جیره غذایی تیمارهای ۳ (حاوی ۱۰۰ میلی­گرم نانوذره اکسید نیکل و ۱ گرم سیلیمارین- فاقد نانوذره اکسید نیکل و حاوی ۱ گرم سیلیمارین)، ۴، ۵ و ۶ موجب افزایش فعالیت آنزیم­های گوارشی در مقایسه با تیمارهای ۷ و ۸ گردید. همچنین در مطالعه حاضر وجود سیلیمارین، نانوذره اکسید نیکل و همچنین استفاده همزمان سیلیمارین و نانوذره اکسید نیکل اثری بر شاخص­های رشد و ضریب تبدیل غذایی تیمارهای مختلف نداشت (۰۵/0P>). البته به نظر می­رسد در صورت افزایش مدت زمان رویارویی با نانوذره و سیلیمارین، امکان تغییر شاخص­های رشد و کارآیی تغذیه­ وجود دارد که نیازمند بررسی بیشتری است.