مقاله اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر توان تولید میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر توان تولید میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards) دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر توان تولید میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر توان تولید میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثرات سطوح مختلف پروتئین و انرژی جیره بر توان تولید میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards) :

تعداد صفحات :۳۶

یک آزمایش تغذیه‌ای برای مدت ۶۰ روز جهت تعیین پاسخ بچه میگوی سفید هندی (Penaeus indicus، Milne Edwards، ۱۸۳۷) به جیره‌هایی با سطوح مختلف از پروتئین و انرژی انجام شد. سه سطح مختلف از پروتئین ۳۵، ۴۰ و ۴۵ درصد و سه سطح مختلف از انرژی (۳۵۰، ۳۸۰، ۴۱۰ کیلو کالری بر ۱۰۰ گرم) در این آزمایش در نظر گرفته شد. آزمایش درون مخازن پلی‌اتیلن ۳۰۰ لیتری که با ۲۰۰ لیتر آب پر شده بود و روزانه ۵۰ درصد آب آن تعویض می‌شد انجام گرفت. تعداد ۲۰ عدد بچه میگو (متوسط وزن ۰۴/۰ ± 22/3 گرم) درون مخازن ذخیره‌سازی شد و روزانه در سه وعده بصورت اشباع تغذیه شدند. در این آزمایش مشخص شد که در یک پروتئین ثابت، شاخص‌های افزایش وزن بدن، PER، FCR، SGR، NPU و تولید با افزایش مقدار انرژی بهبود یافتند. همچنین نشان داده شد که در یک انرژی ثابت شاخص‌های افزایش وزن بدن، افزایش طول کاراپاس، SGR و تولید با افزایش سطح پروتئین (نسبت P/E) ارتباط مثبت داشته اما شاخص‌های‌ ‌NPU ،PER ،FCR دارای رابطه منفی بودند و کاهش یافتند. در این آزمایش جیره ۸ (پروتئین ۴۰ درصد و انرژی ۴۱۰ کیلو کالری در ۱۰۰ گرم) با نسبت پروتئین به انرژی ۷/۹۵ (mgp/kcal) از نظر فیزیولوژیک و اقتصادی برای میگوی سفید هندی ترجیح داده شد. میگوهایی که از این جیره تغذیه کردند از نظر افزایش وزن بدن، افزایش طول کاراپاس، SGR و شاخص تولید با جیره ۹ (۴۱۰۴۵) که دارای بیشترین مقدار بوده است و نیز از نظر FCR با جیره ۶ (۳۸۰:۴۵) که دارای بهترین ضریب تبدیل غذایی بوده و همچنین از نظر ‌NPU ،PER با جیره ۷ (۴۱۰:۳۵) و جیره ۶ (۳۸۰:۴۵) که بترتیب دارای بیشترین مقدار بوده‌اند، اختلاف معنی‌داری (P<0.05) را نشان ندادند.تجزیه تقریبی و پروفیل آمینو اسید لاشه میگوها اختلاف محسوس و معنی‌داری را در بین جیره‌های مختلف نشان ندادند.