مقاله تـعییـن پـارامـتـرهـای ژنـتیـکی مـقـاومـت بـه عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تـعییـن پـارامـتـرهـای ژنـتیـکی مـقـاومـت بـه عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تـعییـن پـارامـتـرهـای ژنـتیـکی مـقـاومـت بـه عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تـعییـن پـارامـتـرهـای ژنـتیـکی مـقـاومـت بـه عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تـعییـن پـارامـتـرهـای ژنـتیـکی مـقـاومـت بـه عامل بیماری لکه برگی (cercospora beticola) چغندرقند :

تعداد صفحات :۲۲

تجزیه ژنتیکی مقاومت به عامل بیماری لکه برگی با استفاده از روش تلاقی دی‎آلل‎کراس در شش رگه منوژرم دیپلوئید چغندرقند انجام گرفت. والدین و ۱۵ هیبرید نسل اول (F1 ) در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد – دزفول مورد ارزیابی قرار گرفتند. کرت‎ها پس از آلودگی یکنواخت به عامل بیماری، بر اساس معیار، یک (بسیار مقاوم ) تا پنج (بسیار حساس) رتبه‎بندی شدند. تجزیه دی‎آلل به دو روش گریفینگ و جینکزوهیمن انجام شد. نتایج نشان داد که اثرات افزایشی و غیرافزایشی ژن‎ها در بروز حساسیت به سرکسپورا نقش دارد ولی سهم اثرات افزایشی ژن‎ها در توارث این صفت از اثرات غیر افزایشی بیشتر است و ژن‎ها با غلبه نسبی در کنترل ژنتیکی بیماری لکه برگی دخالت دارند. درصد وراثت‎پذیری عمومی و خصوصی مقاومت به بیماری لکه برگی به ترتیب ۹۹% و ۷۹% برآورد شد و با توجه به سهم عمده اثرات واریانس افزایشی و قابلیت توارث خصوصی بالا، بازدهی گزینش برای افزایش مقاومت به بیماری لکه برگی سریع می‎باشد. نتایج نشان داد که مقاومت به بیماری لکه برگی توسط ژن‎های مغلوب کنترل می‎شود. رگه‎های ۷۶۱۷ و ۲۶۱ با شدت آلودگی کمتر (مقاومت بیشتر) ترکیب‎پذیری عمومی (GCA) بیشتری را نسبت به سایر رگه‎ها برای مقاومت به بیماری نشان دادند و در نتیجه به عنوان رگه‎های مناسب برای افزایش سطح مقاومت به بیماری لکه برگی قابل استفاده می‎باشند.