مقاله شناسایی پاتوتیپ های Blumeria graminis f.sp. tritici عامل بیماری سفیدک پودری گندم از چند منطقه ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله شناسایی پاتوتیپ های Blumeria graminis f.sp. tritici عامل بیماری سفیدک پودری گندم از چند منطقه ایران دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله شناسایی پاتوتیپ های Blumeria graminis f.sp. tritici عامل بیماری سفیدک پودری گندم از چند منطقه ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله شناسایی پاتوتیپ های Blumeria graminis f.sp. tritici عامل بیماری سفیدک پودری گندم از چند منطقه ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله شناسایی پاتوتیپ های Blumeria graminis f.sp. tritici عامل بیماری سفیدک پودری گندم از چند منطقه ایران :

تعداد صفحات :۲۴

سفیدک پودری یکی از بیماری های مهم غلات خصوصا در مناطق مرطوب است. برای تهیه ارقام مقاوم به این بیماری شناسایی ساختار ژنتیکی قارچ عامل بیماری و میزبان اولین گام است. در سال ۱۳۸۴ نمونه هایی از گندم آلوده به عامل بیماری از استان های مختلف کشور جمع آوری و به گلخانه موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج انتقال یافتند. با استفاده از گیاهچه های رقم حساس بولانی، هجده جدایه خالص سازی شده انتخاب و تکثیر شدند. تعیین پاتوتیپ های عامل بیماری و فاکتورهای بیماریزایی (ژن های بیماریزایی) آن ها با استفاده از هفده رقم افتراقی (لاین های ایزوژنیک) انجام شد. صفت مورد ارزیابی تیپ آلودگی بود و بر اساس مقیاس ۹-۰ یادداشت برداری انجام شد. نتایج این تحقیق تعداد چهارده پاتوتیپ از هجده جدایه مورد بررسی را نشان داد. بالاترین تعداد فاکتور بیماریزایی متعلق به پاتوتیپ های شماره ۶ و ۱۲ از ورامین با تعداد ۱۴ فاکتور بیماریزایی بود. این دو پاتوتیپ با ۸۷.۵ درصد بیماریزایی بیشترین توان بیماریزایی را دربین پاتوتیپ ها نشان دادند. کمترین فاکتور بیماریزایی متعلق به پاتوتیپ شماره ۱۵ با ۶ فاکتور بیماریزایی از استان مازندران بود. فقط یک پاتوتیپ از ۱۴ پاتوتیپ شناسایی شده در بیشتر از یک منطقه (ورامین و مغان) جدا شد. این پاتوتیپ با دارا بودن ۲۲.۲ درصد از کل جدایه ها، به عنوان پاتوتیپ غالب در جمعیت مورد بررسی معرفی شد. نتایج این آزمایش نشان داد که اکثر پاتوتیپ ها بر روی ژن های مقاومت Pm5،Pm3b وPm3d بیماریزا بودند و ارقام استاندارد دارای ترکیب های ژنی Pm1,2,9و Pm2,4b,8 نسبت به اکثر پاتوتیپ ها مقاوم بودند. بررسی نتایج به دست آمده در سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴ نشان می دهدکه درصد فراوانی بعضی از فاکتورهای بیماریزایی کاهش، بعضی افزایش و یا بدون تغییر محسوسی بودند، که میتواند بیانگر تغییر و تحول مداوم در پاتوتیپ های هر منطقه باشد.