مقاله اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره ای با شدت بالا بر سطوح پلاسمایی چمرین و کنترل گلایسمیک در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ :

تعداد صفحات :۲۶

چکیده
اطلاعات اندکی در مورد اثرات تمرینات مقاومتی در افراد مبتلا به دیابت وجود دارد. نشان داد شده است که متغیر شدت در تمرینات مقاومتی، عامل مهم تری نسبت به متغیر حجم تمرین در درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ می‌باشد. چمرین یک آدیپوکین‌ تازه کشف شده می‌باشد که منجر به ایجاد مقاومت انسولینی در عضلات اسکلتی می شود. مطالعه حاضر اثر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره‌ای با شدت بالا را بر سطوح پلاسمایی چمرین در بیماران مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ مورد بررسی قرار داد. ۱۸ مرد غیر فعال دارای اضافه وزن و مبتلا به دیابت نوع ۲ (میانگین سن ۷۳/۷±5/48 سال، وزن ۶/۱۲±41/79 کیلوگرم و نمایه ی توده‌ی بدنی ۳۸/۴±29/27 کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰n=) و کنترل (۸n=) تقسیم شدند. سطوح چمرین، انسولین، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص مقاومت به انسولین، قبل و متعاقب ۶۰ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری شد. یافته‌ها نشان داد، سطوح چمرین به طور معناداری در گروه تمرین مقاومتی کاهش یافت (۰۱/0p=)؛ همچنین کاهش معناداری در سطوح پلاسمایی انسولین (۰۱/0p=) و گلوکز (۰۴/0p=) مشاهده شد. تمرین مقاومتی شاخص مقاومت به انسولین را کاهش داد (۰۱/0p=)، اما در سطح هموگلوبین گلیکوزیله تغییر معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰<p). کاهش غلظت چمرین ممکن است به بهبود حساسیت انسولینی کمک نماید. به نظر می رسد، تمرین مقاومتی دایره‌ای با شدت های بالا می‌تواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود دیابت نوع ۲ مورد توجه قرار بگیرد، اما ممکن است برای برخی افراد مناسب نباشد.